میلاد بزرگ
بانوی نمونه
در پهنه
زندگی دنیا، مردان بسایر بزرگ و با فضیلتی پدیدار شدند که هر یک به عالی ترین
مرحله کمال و رشد رسیدند و می توانند برای سایر مردم الگو و سرمش و راهنما و
راهشگشای انسانها در کشاکش زندگی و درفراز و نشیب روزگار باشند. پیامبران الهی مردان
حق و امامان راستین از این گروه اند.
ولی در گروه
زنان به چنین نمونه های کاملی که بتواند از هر نظر سرمشق و الگو باشند، کمتر بر می
خوریم؛ زنی که در تربیت، خانه داری، شوهرداری، پروش فرزندان شایسته و نمونه، در
تقوا و عصمت، علم و کمال، حیاء و عفت، دفاع از حق، عبادت و بندگی، زهد و وارستگی
از دنیا، نوع دوستی و انسان دوستی و گذشت و ایثار و طرفداری از طبقه محروم و ضعیف
و ستم دیده، جهاد و مبارزه در راه حق و راستی و فضیلت جهان بینی و آینده نگری و
… نمونه الگو باشد، بسیار کم و شاید انگشت شمار است و چنانکه در کتب معتبر اهل
سنت و شیعه نقل شده است که رسول گرامی اسلام «ص» فرمودند:
«کمل من
الرجال کثیر و لم یکمل من انساء الاربعه…».
مردان کامل و
شایسته و تکامل یافته فراوانند و زنانی که از هر نظر کامل و وارسته و با فضیلت و
نمونه باشند چهار نفرند که یکی از آنها حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها کاملتر و
برتر از همه و سمبلی برای همه و الگو و سرمشق برای تمام طبقات زنان در همه قرون و
اعصار و نمونه در مقام عبادت و بندگی، زهد، تقوا، جهاد و مبارزه و…
بانوی بزرگ
اسلام، دختر گرامی پیامبر (ص) درخشانترین چهره زنان بزرگ تاریخ، و سرآمد بانوان
جهانست. صفات برجسته انسانی، و امتیازات ویؤه خانوادگی حضرت فاطمه (ع) او را در
سطحی بالاتر از تمام زنان جهان قرار داده است.
او پرورش
یافته مکتب نبوت، و بزرگ شده کانون توحید و خداشناسی می باشد. آن حضرت زیر نظر
پدری چون پیامبر اسلام(ص) تربیت یافت که سرور پیامبران، و بزرگمرد جهان بشریت بود.
مادر عالی مقام او حضرت خدیجه (ع) نخستین بانووی بود که اسلام آورد و در سخت ترین
روزهای بحرانی اسلام به یاری پیامبر (ص) شتافت، و نه تنها پیش از همه ، به آن حضرت
ایمان آورد و در تسکین خاطر و تقویت روحی او کوشید، بلکه ثروت بسیار خویش را در
راه پیشرفت اسلام و گسترش دعوت به یگانگی حق، نثار کرد و تمام مشکلات ناشی از این
رهگذر را به جان خرید.
بنا به نقل
مورخان شیعه، حضرت فاطمه (ع) درسال پنجم بعثت درشهر مکه چشم به جهان گشود.[1]
و هنوز از
مرز پنج سالگی نگذشته بود که در مرگ مادر گریان و غمگین شد، ولی مهربانیها و
عطوفتهای پیامبر (ص) تا حدی غبار غم و اندوه را از چهره او می زدود.
صدیقه کبری
(ع) سه سال پس از این حادثه نیز در مکه در کنار پدربزرگوار خود زیست و با پیامبر
(ص) به مدینه هجرت کرد.
حضرت زهرا
سلام الله علیها بجهت تربیت مستقیم پیامبر، گوهر شخصیتش جلوه درخششی خاص یافت و در
همه فضائل و کمالات انسانی نه تنها تمام دختران عصر خود را تحت الشعاع قرار داد،
بلکه برای همیشه بهترین اسوه تربیت یافته مکتب اسلام برقرار ماند.
ازدواج فاطمه
آن حضرت در
انتخاب همسر توجهی به مال و ثروت نداشت و آنچه در نظر او مهم بود؛ شخصیت انسانی و
سرمایه اخلاقی شوهر بود. از آن طرف هر یک از رجال قریش، و بزرگان و ثروتمندان
آرزوی وصلت با خاندان نبوت و داشتن همسری مانند فاطمه (ع) را در سر می پروراندند و
گاه بیگاه خواستگاری می کردند ولی پیامبر (ص) با هیچکدام موافقت نمی کرد و می
فرمود: تعیین همسر او با خداست؛ و من منتظر دستور خدا هستم. کسانی هم که پس از
پیامبر (ص) بر مسند خلافت تکیه زندند، یکی پس از دیگری او را خواستگاری نموده و
همان جواب را شنیدند.[2]
درمیان یاران
پیامبر (ص) فقط یک نفر بود که همه حدس می زدند پیامبر (ص) مایل است دخترخود را به
او تزویج کند و او (علی) علیه السلام بود.
اما از آن
طرف حضرت فاطمه سلام الله علیها، فقط روح بزرگ و عظمت اخلاق و ملکات فاضله علی (ع)
برایش اهمیت داشت، نه مال و ثروت او، او می دانست که اگر شوهر از لحاظ اقتصادی تهی
دست باشد، ولی از جهت کمال و صفات برجسته انسانی غنی و توانگر باشد، این توانگری
معنوی و روحی، جای فقر مالی را پر می کند و شیرین ترین زندگی برای آن زن و شوهر
میسر می گردد، اما به عکس اگر امتیاز شوهر فقط از جهت مال باشد ولی از لحاظ روحیات
و اخلاق ناپاک باشد، محیط آن زندگی به کانون عذاب و غم و اندوه مبدل می گردد.
باید گفت
زهرای عالیقدر درباب انتخاب همسر یک بانوی نمونه است و دخترانی که به سعادت آینده
خویش علاقع مند هستند باید در اختیار کردن شوهر از آن حضرت پیروی کنند.
پیامبر اسلام
صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
«اگر علی بن
اب طالب نبود هیچیک از مردان جهان، همشان فاطمه (ع) نبودند».[3]
فاطمه و
زندگی خانوادگی
او در زندگی
به مسئولیت خطیر خود در زمینه پرورش فرزندان شایسته کاملا آگاه بود چراکه فرزندانش
در آیند، زمامداری و رهبری جامعه اسلامی را به عهده خواهند داشت. و از این رو در
دوران کودکی، روح تقوی و پرهیزگاری را در آنها تقویت می نمود و درس عظمت و فداکاری
به آنها می آموخت.
فداکاری و
گذشت و مجاهدت و کوشش حضرت برای جلب رضایت امیرؤمنان علیه السلام بسیار مهم می
باشد. کارهای داخلی منزل را از قبیل پختن نان و تهیه غذا و شستن لباس و جارو کردن
و سایر امور خانه را با کمال میل و اشتیاق خود انجام می داد و هیچگاه از پسر عم
عزیزش تقاضائی نمی کرد که مبادا او نتواند انجام دهد و ناراحت شود.
او در حدود
8سال در خانه امیرالمؤمنین زندگی کرد که ثمره آن وجود فرزندانی گرانمایه و با
فضیلت مانند حسن ، حسین، زینب و ام کلثوم علیهم السلام بود.
هنگامی که
فرزند خردسال خود، «حسن» را بازی می داد واو را در دست خویش بالا و پائین می
انداخت، چنین می فرمود:
«اشبه اباک
یا حسن* واخلع عن الحق الرسن* واعبد الها ذامنن* و لا توال ذاالاحن».[4]
و با این جملات کوتاه چهار نکته حساس را به آنان
القا می کرد.
1-مانند پدرت
شجاع و خداپرست باش…
2-از حق دفاع
کن و ریسمان باطل را از گردن آن بردار.پ
3- خدای
احسان کننده را پرستش کن.
4-با افراد
کینه توز دوستی مکن.
او نه تنها
برای فرزندان خود یک مادر نمونه و نسبت به حضرت علی علیه السلام همسری مهربن و در
زمینه خداشناسی و ایمان و عفت و پاکدامنی، بی نظیر بود، حتی برای نشر تعالیم
درخشان اسلام و در راهنمائی زنان مسلمان، کوشش به سزائی مبذول می داشت. تا آنجا که
عایشه با آنکه چندان به دختر پیامبر (ص) علاقه مند نبود، درباره وی چنین می گوید:
«هیچکس در فضیلت
و شخصیت جز پیامبر (ص) برتر از فاطمه (س) نبود».[5]
فاطمه بعد از
پیامبر «ص»
فاطمه زهرا
سلام الله علیها از دوران کودکی پیوسته با حوادث گوناگون و رویدادهای غم انگیز،
یکی پس از دیگری مواجه می شد و غبار اندوه بر صفحه قلب او افشانده و خاطر او را
فسرده و آزرده می ساخت. از دست دادن مادر، مشاهده آزارها و فشارهای بت پرستان مکه
نسبت به پیامبر(ص) وصحنه های دلخراش مدینه و بالاخره رحلت پدر مهربانش پیامبر
اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در سال
یازدهم هجری که هنوز فاطمه (س) به بیست سالگی نرسیده بود، نه تنها فاطمه زهرا (س)
را از دنبال کردن هدفهای پدرش باز نداشت، بلکه روز به روز بر صبر و استقامت او
افزوده می شد.
بعد از واقعه
سقیفه جمعی با آمادگی کامل از نظر تهیه نیروی مبارزه و مقاومت به سوی خانه علی (ع)
حمله بردند.
خانه علی (ع)
غرق در ماتم و عزاست و در غم مرگ پیغمبر 0ص) از آن خانه دائما صدای گریه و ناله و
سوز و گداز شنیده می شود.
فاطمه عزیز
با چشمانی اشکبار و روحی آزرده و قلبی شکسته در کنار فرزندان عزیزش در فراق پدر
ارجمند می نالد و زاری می کند.
علی (ع) که
چشمان اشک آلود فاطمه و فرزندانش را می بیند، دل آزرده اش آزرده تر و چشمان گریانش
گریان تر می گردد، نوه های عزیز پیغمبر(ص) حسن و حسین در سن هفت سالگی و شش سالگی
از گریه و ناله پدر و مادربیش از حد آزرده و غمگین می شوند و در غم جدائی جدشان که
دیگر به منزل آنها نمی آید و آنها را در آغوش نمی گیرد و نوازش نمی کند اشک می
ریزند و ناله می کنند.
خانه فاطمه
(س) غرق عزا و ماتم است اما حساب سیاست از این حسابها جداست.
حکومت جدید
باید مخالفین را بکوبد و فعالیتها ضد حکومت را در هم بشکند گرچه علی و همسرش مورد
تعرض قرار گیرند!![6]
ازاین رو پس
از رحلت پیامبر (ص) دگرگونیهای عمیقی در جامعه اسلامی پدید آمد و فاطمه علیها
السلام در احقاق حق حضرت علی علیه السلام در احقاق حق حضرت علی علیه السلام نقشی
بسیار مهم ایفا نمود و او که معلوماتش از منبع وحی سرچشمه می گیرد یعنی معلم
مستقیم وی شخص پیامبر بوده است، در میان جمعی از بانوانی که از بستگان وی بودند برای
ایراد سخنرانی به سوی اجتماع مهاجر و انصار رفت و از پشت پرده، خطبه ای ایراد نمود
که در عالی ترنی درجه فصاحت و شیوائی قرار دادر و طی آن حقایق بسیار و خدمات
پیامبر (ص) و مقام اهل بیت را بیان نمود.
باید توجه
داشت که آنچه فاطمه (س) آن روز می خواست در مجمع همگانی طرح کند، تنها دفاع از حق
شخصی خود و شکایت از تصرف «فدک» نبود، بلکه فاطمه (س) از آن نطق آتشین هدف مهم تر
و دقیق تری داشت. او می خواست مسلمانان را متوجه عواقب وخیم پشت پا زدن به
دستورهای خداوند و پیامبر (ص) سازد و آنان
را از هرگونه انحراف از روش پیامبر (ص) برحذر دارد.
سرانجام ضربه
های خرد کننده روحی و جسمی که برآن بانوی بزرگ وارد شده بود، کار خود را کرد و
اندکی پس از رحلت پیامبر (ص) او نیز رخت از این جهان بربست.
بسیاری از
گوشه های زندگی پرافتخار دختر پیامبر برما مبهم مانده است ولی از همه مهمتر
ناشناخته ماندن قبر اوست. و این، با همه ابهامش؛ از دل پردرد زهرا (س) حکایتها
دارد و سند زنده ای است از خشم و نارضائی او از افرادی که او را آزردند و از رسیدن
به حقش، او را باز داشتند.
فرا رسیدن
بیستم جمادی الثانیه، روز ولادت با سعادت صدیقه کبری، فاطمه زهر سلام الله علیها
را به عموم پیروان و ارادتمندان حضرتش، بویژه مقام معظم رهبری و ملت باوفای ایران،
تهنیت و تبریک عرض می کنیم و امید داریم خداوند ما را از شفاعتش در روز جزا محروم
نگرداند.
ضمنا به
بانوان متعهد ایران اسلامی تبریک می گوئیم و امیدواریم همانگونه که این روز فرخنده
و بزرگ را «روز زن» قرار داده اند، بانوان با ایمان با الگو قرار دادن حضرت زهرا
سلام الله علیها در تمام زوایای زندگی، از آن حضرت سرمشق گرفته و رفتار و کردار و
گفتار حضرتش را الگوی خویش قرار دهند تا به سعادت دارین نائل آمده و خیر دنیا و
آخرت نصیبشان گردد.