پروردگار من! كيست كه حلاوت دوستى ات را چشيد و غير تو, ديگرى را طلبيد و كيست كه در كنار تو آرام گرفت, آن گاه از تو روى گردانيد.
الهى! ما را از آنان قرار ده كه براى مقام قرب و دوستى خويش برگزيده اى و براى محبت و عشق خود پاكشان كرده اى و به رويت جمالت, اشتياقشان بخشيده اى و به قضاى خويش راضى شان نموده اى و به آنان موهبت نگريستن به جمال خود را عطا فرموده اى و رضايت خود را شامل حالشان ساخته اى و از هجر و دوريت ايمنى شان داده اى و آنها را در كنارت در جايگاه صادقان جاى داده اى و به معرفت خويش مخصوص گردانيده و براى عبادتت, لياقت شان بخشيده اى و قلب آنان را تشنه خود ساخته و براى مشاهده جمالت آنها را برگزيده اى و چنان كرده اى كه تنها رو به سوى تو دارند و دل ايشان را از آنچه جز محبت توست, پيراسته اى و به آنچه در نزد توست, اشتياقشان بخشيده اى و يادت را به آنان الهام كرده اى و شكرت را در دلشان افكنده اى و آنها را به طاعت خويش واداشته اى و از صالحان خلق خود قرار داده اى و براى نيايش به درگاهت انتخابشان نموده اى و هر آنچه كه آنان را از تو دور مى ساخت, از آنها دور كرده اى.
خدايا! ما را از آنانى قرار ده كه خوى ايشان شادمانى به تو و ناليدن از اشتياق توست! زندگى شان سراسر آه و ناله[ عاشقانه] است! پيشانى خويش را بر درگاه عظمت تو مى سايند و در خدمت تو خواب به چشمانشان راه نمى يابد و از خشيت تو اشك هاشان جارى است و دل هاشان بسته محبت تو است و قلب هاشان از هيبت تو از جاى كنده شده است!
اى آن كه انوار قدسش در ديدگان دوستانش بسى زيباست و تجليات ذات پاكش, در دل هاى عارفان نشاط انگيز است!
اى اميد دل مشتاقان و اى نهايت آرزوهاى دوستداران! از تو مى طلبم دوستى ات را و دوستى هر كه تو را دوست دارد و دوستى هر كارى كه مرا به وصال تو رساند و اين كه خود را در دل من, از آنچه غير توست, محبوب تر گردانى و محبتم را به تو, مايه راه يابى به رضوان خود قرار دهى و مرا با اين اشتياقى كه به تو دارم, از سركشى باز دارى!
بر من منت گذار تا جمالت را بنگرم و به من به چشم محبت و لطف نظر كن و از من روى مگردان و مرا از اهل سعادت و منزلت در نزد خود قرار ده, اى فرياد رس و اى مهربان ترين مهربانان!
(ترجمه مناجاه المحبين)
پاورقي ها: