((اين وصيت نامـه ها انسـان را مـى لـرزاند و بـيدار مـى كـند))
امام خمينى (ره)
((خدايا, هر موقع كه واقعه كربلا را به ياد مىآورم, چشمانم پر
از اشك مى شود و به ياد رگ هاى پاره پاره حسين(ع)مى افتادم كه زين
العابدين(ع)بر آن بوسه مى زند; به ياد رقيه مى افتادم كه وقتى سر
پدرش را مى بيند, جان مى دهد; به ياد بـدن حسين مى افتادم كه چيزى
از او شناخته نمى شود; و به ياد على اكبر حسين مى افتادم. خدايا,
ما چنين رهبـرانى داشتـيم; چـطور مى شود كه راه ايشان را فراموش
كنيم و چطور مى شود عاشق نباشيم؟ خدايا, من عاشق كربـلاى حسينيم,
مى خواهم در راه كربلا به شهادت برسم; كمكم كن! خدايا, تو را طلب
كردم تو را يافتم و شناختم. خدايا, دوستت مى دارم و بـه تـو عشق
مى ورزم. پس بـه عهدت وفا كن و مرا بـه سوى خود بـخوان.)) (محصل
شهيد مهدى نظرى از: تهران
((اگر بـناست همه چيز دنيا بـا مرگ پايان يابـد, چه بـهتر كه
شهادت پـرافتخار, آخرين قفس زندگى انسان بـاشد. بـايد دوستان و
خويشان و نيز پـدر و مادرم شاد بـاشند و موقع تـشييع جنازه من,
عروسـى ام را در نظر آورند و شـادى كنند كه فرزندشـان را در راه
خدا قربانى كرده اند. در سختى هاى جنگ, درس ايثار را از ابوالفضل
و درس شـهادت و شـجـاعـت را از عـلى اكـبـر و درس شـهادت را از
حسين(ع)آموختم, تا در آن دانشگاه فارغ التـحصيل شوم.)) (بـسيجى
شهيد اسماعيل برازنده از: خمين
((پـدرجـان, اگر فرزندت قطعه اى از دل شماسـت, بـدان كه سـرور
شهيدان, تـمام جان و دل و خون و گوشت حضرت رسول الله(ص)بـوده كه
بـه خاطر حفظ اسلام جان خود را فدا كرده و درخت اسلام را بـا خون
خود آبيارى كرد. حتما مى دانيد كه بـر امام حسين(ع) چه گذشت آيا
خونى از خون حسين پـاك تـر و رنگين تـر داريم كه مى خواهيد بـر من
ناله و زارى كنيد؟ و اگر خـواسـتـيد اشك بـريزيد, بـه ياد امام
حسين(ع)اشك بريزيد.))
(پاسدار شهيد عبدالعظيم خالدى از: كوت شنوف
((بـار پـروردگارا, چنين احساس مى كنم كه تا بـه حال هيچ گونه
سنخيتى بـا ائمه(ع) نداشتـه ام. لذا از تـو مى خواهم كه در آخرين
لحظات عمرم پـهلوهايم بـشكند, صورتـم نيلى شود, از بـازوان درد
بـكشم و از سينه ام احساس سوزش كنم تا كه لااقل جسدم بـا معصومين
شباهتى داشته باشد
((.
(محصل شهيد مرتضى عمرانى پور از: تهران
((پدرجان, افتخار كن كه خداوند بـه تو چنين فرزندى اعطا كرده
است كه در راه خـدا انجـام وظيفه مى كند, اگر من در جـبـهه شهيد
شدم, چه سعادتى بهتر از اين. مگر من از على اكبرها بـهترم و از
على اصغر كوچك تـرم؟ پـدرجان, چه راهى را بـهتـر از راه سرخ حضرت
حسين(ع)سراغ داريد. اگر هست به من نشان بده تا به آن راه بروم.
اسلام در خطى است كه هميشه به خون احتياج دارد. با توجه بـه اين
كه بـرادران دوازده ساله و سيزده ساله ما شهيد مى شوند, هنوز هم
كم است و اين درخـت اسـلام بـايد بـا اين خـون ها آبـيارى شود.))
(بسيجى شهيد عيسى شيخ حسينى از: گنبد كاووس
((اى جوانان, مبادا در غفلت بميريد كه على(ع)در محراب عبـادت
و با هدف شهيد شد. و مبادا در حال بى تفاوتى بميريد كه على اكبر
حسين(ع)در راه اسلام و بـا اطلاع شهيد شد.)) (تـراشكار شهيد محمد
بهشتى از: دامغان
((اى غـفـار الـذنوب, ائمـه اطهار, اى مـحـمـد(ص)و عـلـى(ع),
فاطمه(س), حسن(ع)و حـسين(ع), بـارها در خانه شما آمدم و شما را
شفيع قرار دادم. نمى دانم كه قبـول كرديد مرا يا نه. اما مى دانم
كه اگر شهادت نصيبـم شود, شما در خانه را بـه روى بـنده گنه كار
روسياه باز كرديد.. اى حسين جان, نمى توانم مقدار محبتم را نسبت
به شما و اهل بيت روى كاغذ بياورم, اما همين را مى گويم كه دوست
دارم بارها جانم را قربانى شما عزيزان كنم. ))
(محصل شهيد مسعود طعان پور از: تهران
((خدايا, شهادت را نصيب من كن, زيرا من مشتـاق ديدار حـسينم.
خوشحالم كه جانم را نثـار اسلام و مكتـب رسول خدا, محمد(ص)و اهل
بيت او كنم, تنها و تنها شهادت است كه مى تـواند گلوى تـشنه مرا
سـيراب كند.)) (پـاسـدار شـهيد محـمد رضـا تـيغ بـند از: تـهران
((فرزندم مهدى, اى كه انتـخاب نام تـو بـه خاطر عشق و علاقه اى
بود كه از امام زمان(عج)در دل پدرت بـود. اى كه سعى كردم اولين
كلمه اى كه بر زبان تو جارى مى شود كلمه ((الله)) بـاشد, در زمان
من يعنى در زمانى كه تو تنها آهنگ كلمات را اجرا مى كردى, و اين
كلمات را بـيش تر از كلماتى كه در بـين كودكان مرسوم است آموخته
بودى ـ منظورم از اين حرف ها اين است كه كلام و خط و حركت تو بـا
ياد خدا و ائمه اطهار آغاز شد ـ از تو انتظار دارم از مسيرى كه
بـرايت تـعيين كردم كه همان راه ((الله)) و خط امامت است منحرف
نشوى كه طعمه گرگان روزگار و عذاب الهى خـواهى شد. تـكاليفى كه
اسلام و زندگى اسلامى براى تو تعيين مى كند با توكل بـر ذات احديت
و سـعـى و جـديت در پـيش گير و سـعـى كـن راه مرا ادامه دهى.))
(كارمند شهيد سيد ابوتراب ميرشريفى از: افجه
((خواهرم, از تو مى خواهم كه زينب گونه باشى و فرزندم مهدى را
هم چـون پـاسـدارى رشيد و مبـارز جـهت هديه بـه هم اسـمش صاحـب
الزمان(عج)بارآورى.))
(جهادگر شهيد داداش اوغلى اهرى
((اميدوارم شما دختـر عزيز و مهربـان بـتـوانيد در راه خدا و
اسلام عزيز خدمت كنيد و هميشه الگويت حـضرت فاطمه(س)بـاشد و راه
زنانى كه در اسلام به مقام والايى رسيده اند باشد. مهدى جان, آرزو
داشتـم كه شما طلبـه اى بـشوى تـا شايد يك روحانى از خانواده مان
داشته بـاشيم. اگر توانستى آرزوى پدرت را بـرآورده كن و همواره
سعى كن از هر راه خوب و خدا پسندانه اى كه مى توانيد به امت اسلام
خـدمت كنيد. مهدى جـان, هدف فـقـط خـدمت در راه خـدا بـاشـد.))
(پاسدار شهيد براتعلى ملكان از: طالقان
((ان شاء الله اگر خدا بـچـه اى بـه ما داد, خـيلى خـوب از او
پرستارى كنى و او را سرباز اسلام و ياور امام بار بياورى و مايه
افتخار تو و شفيع ما در آن دنيا باشد
.
از امير عزيزم كاملا مراقبـت كن و او را چـون فرزند على(ع)است
دوستدار على(ع) تربيت كن و بـه او بـياموز دشمنان قرآن و على و
اولاد على دشمنان بـشرند.)) (كارمند شهيد سـيد محـمد ميركاظميان
از: تهران
((همسرم از تـو مى خواهم كه بـا يارى از خدا, هميشه استـوار و
صبور و يار و مددكار اسلام و مسلمين باشى. همسرم, فراموش مكن كه
فرزندى دارى و در پى آن مسووليتى بـس بـزرگ, بـايد فرزندمان را
طورى تربيت كنى كه افتخار اسلام و مسلمين باشد و قلب او مملو از
محـبـت خاندان نبـوت گردد و مانند مادرش فاطمه(س)بـانويى نمونه
گردد.)) (پاسدار شهيد على جميلى شبسترى از: تهران
((نام فرزندم را اگر پسر بود على, و اگر دختر بود زينب بگذار
و تـنها آرزوى من, اين اسـت كه چـنين تـربـيت بـشـود كه لياقـت
خـدمتـگزارى بـه سـاحـت مقدس امام زمان(عج) را داشتـه بـاشد.))
(دانشجوى شهيد محسن پاليزبان از: تهران
((اى همسر عزيز, چـند سالى كه بـا هم مشغول زندگى بـوديم اگر
ناراحتى از بنده ديديد اميدوارم بنده را ببخشيد; و چند كلمه به
شما توصيه مى كنم: اول اين كه به نداى رهبرمان لبيك گفته و بـعد
از مرگ من شـوهر كنيد. از اين فريضه الهى كه پـيامبـر(ص)فرموده
((ازدواج سنت است)) , سربـاز نزنيد, و اگر خواستـيد شوهر نكنيد
بـعد از مرگ من هيچ گريه و زارى نكنيد. اگر خواستـيد گريه كنيد
بـه يتيمان امام حسين(ع)و زينب(س)پـريشان گريه كنيد. آرزو دارم
بعد از مرگ من اگر پسرم علاقه داشت درس طلبگى بخواند. دوست دارم
پسرم راه پدر را انتخاب نموده و هميشه پيرو خط امام باشد و بـا
دشمنان اسلام در مبارزه باشد. اگر درس طلبگى دوست نداشت مجبـورش
نمى كنم; و دخترم هم چنين, آن هم بـايد بـه طلبـه اى مبـارز مومن
شوهر كند. البـتـه اختـيار دست خودش است.)) (كارگر شهيد يدالله
گلستانى از: ورامين
((مادرجـان تـو بـايد مثـل مادر ساير شهدا افتـخار كنى كه در
مقابل اسلام و خدا عزيزت را دادى و فرداى قيامت ديگر در پيش روى
جـدت فاطمه زهرا(س)سربـلند خواهى بـود و خواهى گفت كه من هم در
راه خدا و بـه عشق كربـلا و حـسين(ع)پـسرم را راهى جـبـهه كردم.
مادرجـان, يك آرزو دارم و آن اين اسـت كه وقتـى شهيد شدم و راه
كربـلا بـاز شد و كربـلا رفتـى, عكس مرا بـا خـودت بـه حـرم امام
حسين(ع)ببر و بگو يا حسين, پسر من هم يكى از سربازان تو بـود و
با دشمنان تو جنگيد.))
(محصل شهيد رحيم محرمى از: تهران
((به خاطر كشته شدن من گريه نكنيد, بـه خاطر زهراى مرضيه(س)و
به خاطر سالار شهيدان, مولا امام حسين(ع)گريه كنيد كه چگونه و به
چه وضع ائمه(ع)را شهيد كردند كه كشتـه شدن ما در مقابـل ايشان,
نسبـت قطره اى است بـه يك اقيانوس. گريه بـر ما كشتـه شدگان جفا
سودى ندارد بـه جز ضعف بـصر و بـدن. ولى بـه خاطر ائمه عزيزتان
گريه كنيدو دعاى فرج را زياد بـخـوانيد كه گره كارهاى ما همه اش
در دست صاحب الامر(عج)است. اى عزيزان دوست دارم كه اگر كشته شدم
در منطقه با لباس و بدون غسل مرا دفن كنيد و از خدا بخواهيد كه
ما هم در زمان مولا جزء كسانى بـاشيم كه از قبـر بـيرون مىآييم.
من از شهر نور و ديار مولا بـا شما صحبـت مى كنم, شهرى كه حصار
ندارد, شـهرى كـه دربـان ندارد. من خـود را در كـنار ديوانگـان
يافتم, ديوانگانى كه طلسم شده هستند و اسـير طلسـم دين و اسـير
معشوق, آن هايى كه به خاطر سبـقت در جبـهه رفتن اشك ها مى ريزند و
شيون ها مى كنند.)) (طلبه شهيد محمد قصات لو از: تهران
پاورقي ها: