گفته ها و نوشته ها
تصحيح دعا
روزى على عليه السلام هنگام دعا عرض كرد : خدايا مرا نيازمند هيچ يك از بندگانت نكن. رسولخدا فرمود : چنين مگوى , زيرا هيچ كس نيست كه نيازمند مردم نباشد. گفتم: پس چه گويم؟!
فرمود : بگو : خدايا مرا نيازمند مردم بد نكن.
پرسيدم : چه كسانى از مردمان بد به شمار مىآيند
فرمود كسانى كه چون به نعمتى دست يابند, آن را از ديگران دريغ دارند و چون خود به چيزى محتاج شوند و با آنان بر خلاف انتظارشان رفتار گردد, برآشوبند و زبان به سرزنش گشايند. (بحارالانوار , ج 93, ص 325)
پوشش كامل
على عليه السلام به همراه رسولخدا در قبرستان بقيع نشسته بودند, هوا سخت ابرى و بارانى بود در اين حال زنى سوار بر درازگوش از برابر ديدگان آنان عبور كرد. ناگهان دست حيوان در گودالى فرو رفت و غلتيد و زن بيچاره سقوط كرد و نقش بر زمين شد.
پيامبر خدا(ص) از ديدن اين صحنه روى برگرداند و (متإثر شد) كسانى عرض كردند اى فرستاده خدا آن زن پوشيده است و بر تن جامه اى دارد كه تمام بدن او را پوشانده است. حضرت در حق او دعا كرد و فرمود: پروردگارا! زنانى كه خود را پوشيده نگه مى دارند مشمول رحمت و غفران خود بگردان. سپس فرمود:
اى مردم! براى پوشش از جامه هايى استفاده كنيد كه اندامتان را كاملا پوشيده نگه دارد (شلوار) و همسرانتان را به هنگام خروج از منزل با پوشيدن آن (از چشمان آلوده و حريص) در امان نگه داريد. (مستدرك الوسائل , ج 3 ,ص 244)
پاداش بزرگ
رسولخدا (ص) پيرامون جهاد و پاداش مجاهدان سخن مى گفت. در اين بين زنى به پا خاست و پرسيد: آيا براى زنان هم از اين فضيلتها بهره اى هست؟
پيامبر خدا (ص) فرمود: آرى , از هنگامى كه زنان باردار مى شوند تا لحظه اى كه كودكان خود را از شير باز مى گيرند, همانند مجاهدان در راه خدا پاداش مى گيرند. و اگر در اين فاصله اجل آنان فرا رسيد اجر و منزلت شهيد را دريافت خواهند كرد. (من لايحضره الفقيه, ج 3 , ص 561)
چگونه دعا كنيم؟
روزى رسولخدا (ص) سراغ مردى را گرفت, گفتند: مدتى است رنجور و چون مرغ پرشكسته به سختى زندگى مى كند. حضرت به قصد عيادت وى برخاست و به منزل آن شخص رفت. حضرت حالت بيمار را كه ديد فرمود: آيا در حق خودت نفرين كرده اى؟ بيمار گفت: بله, همين طور است , من در مقام دعا گفته بودم: پروردگارا اگر بناست در جهان آخرت مرا به خاطر گناهانم عذاب كنى, از تو مى خواهم كه در كيفر من تعجيل فرمايى و آن را در همين جهان قرار دهى.
حضرت فرمود : اى مرد ! چرا در حق خود چنين دعايى كردى! مگر چه مى شد از پروردگار هم سعادت دنيا و هم سعادت آخرت را خواستار مى شدى و در نيايش خود اين آيه را مى خواندى : ربنا آتنا فى الدنيا حسنه و فى الاخره حسنه و قنا عذاب النار .
مرد مبتلا آن دعا را خواند و صحيح و سالم گشت و با سلامتى بازيافته همراه حضرت از منزل خود خارج شد. (بحارالانوار, ج 17, ص 293)
بيمارى امام حسن(ع)
امام حسن(ع) مريض بود, مادر او را در آغوش گرفته نزد پدر آمد و او را در برابر ديدگان حضرت بر زمين نهاد و گفت : اى پدر ! فرزندم حسن بيمار گشته از خدا بخواه تا سلامتى از دست رفته را به او بازگرداند!
حضرت نزديكتر آمد و بر بالين فرزند نشست و فرمود : دخترم! همان خدايى كه او را چون تحفه اى به تو بخشيده است بردرمان او نيز تواناست. در اين بين جبرئيل امين نازل شد و گفت: يا محمد خداوند متعال هر سوره اى از قرآن را كه بر تو نازل كرده حرف (فإ) در آن بكار برده و فإ از آفت است – غيراز سوره حمد كه حرف فإ ندارد (براى شفاى مريض خود ) ظرف آبى برگير و سوره حمد را چهل مرتبه بر آن بخوان سپس قدرى از آن آب را بر كودك بپاش (به خواست خدا) شفا خواهد يافت. رسولخدا(ص) چنين كرد و همانجا كودك چونان كسى كه از بند رهيده باشد. بهبود يافت. (بحارالانوار, ج 62, ص 104)
اجر رنج
ابوذر مريض شد و در بستر افتاد خبر بيماريش به رسولخدا(ص) رسيد حضرت به اتفاق عده اى براى عيادت از او به ديدارش رفتند.
رسولخدا(ص) ضمن احوالپرسى در مورد بيماريش پرسيد ابوذر هم از رنجى كه در اثر تب مى برد خبر داد.
حضرت به دلجويى از او پرداخت و فرمود: اباذر ! هم اكنون به آب زندگانى شستشو داده شدى و در باغى از باغهاى بهشت اسكان گرفتى. مژده باد بر تو آنچه كه بر دين تو آسيب مى رساند (يعنى گناه , هم اينك به واسطه ابتلإ به درد و تب ) برطرف و آمرزيده گشت. (بحارالانوار , ج 22 , ص 434)
محتضر و قبله
به رسولخدا (ص) خبر دادند كه مردى از فرزندان عبدالمطلب در حال احتضار است. حضرت بر بالين او حاضر شد اما ديد كه او را به سمت غيرقبله خوابانده اند همانجا فرمود تا او را به سوى قبله برگرداندند. آنگاه فرمود: در چنين حالى است كه فرشتگان رحمت به سوى محتضر مى شتابند و مورد لطف و توجه خداست. محتضرى كه رو به قبله باشد تا هنگامى كه قبض روح گردد در سايه لطف و عنايت الهى است. (علل الشرايع, ج 1 , ص 346)
نماز چشمه جارى
رسولخدا (ص) نماز را به چشمه آب گرمى تشبيه مى كرد كه بر در خانه انسان جارى باشد, چشمه اى كه آدمى بتواند درهر شبانه روز پنج نوبت در آن شستشو كند (و مى فرمود): آيا بر كسى كه در چنان آبى شستشو كند , چرك و آلودگى باقى خواهد ماند؟ !
حرمت نماز را كسانى پاس داشتند كه زيورهاى دنيا و فريبندگى اموال و نورچشمى فرزندان آنان را از اهتمام به نماز و انجام دادن آن باز نداشت. خداى سبحان در مدح آنان فرموده است: مردانى هستند كه پيشه تجارت و دادوستد آنان را از ياد خدا و اداى نماز غافل نخواهد ساخت.(نهج البلاغه فيض الاسلام , خطبه 190)
نماز كفاره گناه
رسولخدا(ص) فرمود: اميدواركننده ترين آيه در كتاب خدا اين آيه است : و اقم الصلوه طرفى النهار و زلفا من الليل…
نماز را در اول و آخر روز بپا داريد و نيز در ساعت تاريكى شب كه همانا خوبى ها بديها را از بين خواهند برد.
سپس فرمود : اى على قسم به خدايى كه مرا به نبوت برانگيخت و بشارت دهنده و بيم دهنده مردم قرار داد , چون كسى از شما براى وضو و تحصيل طهارت به پا خيزد, گناهان او فرو ريزد و هنگامى كه مقابل قبله به نماز بايستد و ( با رعايت آداب آن ) نمازش را به پايان برد , هنوز از نماز فارغ نگشته است كه گناهانش آمرزيده گردد چنان كه گويى از مادر متولد شده است, هيچ گناهى براى او باقى نخواهد ماند و اگر باز گناهى از او سر بزند نماز بعدى كفاره آن خواهد شد… (امالى مفيد , ص 10)
حب على(ع)
روزى رسولخدا(ص) در حالى كه دست على عليه السلام را در دست خود داشت فرمود: هر كس كه بر اداى نمازهاى پنجگانه مداومت ورزد و عمر خود را با محبت تو به پايان برد با سربلندى و خوشحالى نزد پروردگار خود رفته است. و اگر كسى با بغض و دشمنى تو دنيا را ترك كند ( هر چند نمازگزارده باشد) با او همانند مردگان عصر جاهليت رفتار خواهد شد. (بحارالانوار , ج 39 , ص 264)
همراه با راستگويان
وقتى آيه شريفه ياايها الذين آمنوا اتقواالله و كونوا مع الصادقين, اى گروه مومنان , تقوا پيشه كنيد و پيوسته با راستگويان باشيد نازل شد. سلمان گفت : اى رسولخدا مقصود از راستگويان چه كسانى هستند آيا اين دستور مربوط به همه مومنان است يا شامل برخى از ايشان مى شود؟
حضرت فرمود : اما مقصود از مومنان در آيه شريفه, عموم مردم است همه آنان مامورند كه با صادقان و راستگويان همراه باشند.
و اما خود صادقان و راستگويان عده خاصى هستند كه سمت پيشوايى و راهنمايى دارند و مردم ملزم به پيروى و پيوستن به آنها هستند. نخستين فرد اين گروه على بن ابيطالب و سپس جانشينان او تا روز واپسين خواهند بود. (بحارالانوار , ج 33 , ص 149)