مطالبات مردم از مجلس, پايگاه به دشمن دادن نيست!
حجه الاسلام والمسلمين محمد تقى رهبر
اوضاع و احوال سياسى و منازعات گروهى و پاره اى حركات مشكوك به كارگردانى عناصر پشت پرده و گاه روى پرده وابسته به دشمنان انقلاب و احزاب غيرقانونى و بازيچه قرار گرفتن جمعى از نمايندگان مجلس در اين سناريو از پيش طراحى شده, و طرح مسائل نابهنگام چون اصلاح قانون مطبوعات! اين مطلب را به اثبات مى رساند كه آنچه از ديد برخى مسئولان و جمعى از نمايندگان مردم به بوته فراموشى سپرده شده, مصالح نظام اسلامى و مشكلات توده مردمى است كه همواره پشتيبان نظام و مدافعان انقلاب و سپر بلاى حوادث گوناگون بوده و سرمايه اصلى دولت و مجلس و ساير نهادهاى حكومتى خواهند بود.
براى اين سوال كه چرا حق اين مردم ضايع شده و وكلا حق موكلين خود را فراموش كرده اند و چرا مسائل بنيادين كشور و مصالح نظام جاى خود را به مسائل انحرافى داده است و كسى به فكر قشرهاى آسيب پذير و كم درآمد و رفع بحران هاى اقتصادى و اجتماعى و مشكلات جوانان و مسائلى از اين دست نيست, مسئولان امور و نمايندگان مردم بايد پاسخ قانع كننده اى به ملت بدهند!
جفاى بزرگ ديگر در حق اين مردم اين است كه برخى نمايندگان كه خود را قيم مردم خوانده اند, مطالبات مردم از مجلس ششم مسائلى را چون اصلاح قانون مطبوعات قلمداد كرده و با اين كه بيش از سه ماه از تصويب آن در مجلس پنجم نگذشته, كميسيون ارشاد مجلس, سرآسيمه به سراغ طرح اصلاح قانون مطبوعات رفته و آن را به مجلس داده و بلوا به راه انداخته و اين اقدام معنايى جز خدمت به دشمنان مردم ندارد! دليل واضح و روش آن حمايت امريكايى ها و رژيم صهيونيستى و رسانه هاى امپرياليستى از طرح مزبور و تإسف آنها از تعطيلى روزنامه هاى زنجيره اى و كند شدن روند اصلاحات در كشور است به معنايى كه دشمن مى خواهد و اميد دشمنان به آن دوخته بوده!
راستى حركاتى شتابزده از اين دست به چه انگيزه و براى تحقق كدامين مقصد صورت مى پذيرد؟!
اين پرسشى است كه براى آن پاسخى در خور بايد يافت. اين نمايندگان كه در روزهاى نخستين شروع مجلس از مسائل رفاهى و حقوق و خانه و اتومبيل سخن گفتند, هنگامى كه از اين بابت آسوده خاطر شدند و دغدغه اصلاح امر معيشتى خود را از سر به در كردند, بلافاصله به سراغ قانون مطبوعات رفتند, آيا بهتر نبود اول به فكر معيشت مردم نيز مى افتادند, مردمى كه اكثريت آنها با مشقت و عسرت روزگار مى گذرانند و درآمد كم و ناچيز و گرانى كمرشكن روزافزون و اجاره بهاى سنگين مسكن آنها را به ستوه آورده است؟ از سوى ديگر براى يافتن راه كارهاى مناسب جهت علاج مفاسد اخلاقى و اجتماعى و بيكارى و اعتياد وابتذال فرهنگى و رسانه اى و فساد ادارى و دردهاى بى درمان ديگر كه دود آن به چشم نسل حاضر و نسل هاى آينده خواهد رفت و سرنوشت كشور و انقلاب را در مخاطره مى افكند, چاره اى بينديشند!
نمايندگانى كه روزهاى تبليغات انتخاباتى در بدر و كوچه به كوچه و روستا به روستا با تبليغات نمايشى مردم دوستى! آرإ مردم را جمع مى كردند و وعده يارى آنان را مى دادند, چرا و به چه دليل وقتى بر كرسى مجلس تكيه زدند در روزهاى نخستين مجلس, به جاى اين كه به فكر چاره جويى براى آب و نان مردم باشند, و مسائلى از قبيل بحران آب آبادان و امثال آن را مورد بررسى قرار دهند و درمانى براى دردهاى اجتماعى و اقتصادى و فرهنگى بيابند, تب سياسى شان بالا گرفته و دغدغه قانون مطبوعات را در اولويت قرار داده اند. گوئى همه مشكلات چون: بيكارى, فقر, تبعيض, نابسامانى ادارى و فساد اخلاقى, گرانى سرسامآور, مشكلات اقتصادى و فرهنگى, همه و همه حل شده و اينك به طرح اصلاح قانون مطبوعات پرداخت كه دشمن براى آن لحظه شمارى مى كند!! اگر نامى براى اين گونه حركات بتوان يافت, خوشبينانه ترينش, زمان ناشناسى,بى مسئوليتى, بازى خوردگى, و بى خبرى از مسائل اجتماعى است كه در آن زندگى مى كنند. در حالى كه نخستين ضرورت يك مقام مسئول, مردم شناسى, زمان شناسى و روانشناسى اجتماعى و در صدر همه دين شناسى و مسئوليت شناسى و خداشناسى و…
از جمله اشتباهاتى كه مسئولين امور امروزه و در گذشته كم و بيش داشته اند, عدم توجه به اولويت هاى جامعه و انقلاب و مسائل كشور است كه وضع را به اين مرحله كشانيده و هنوز تجارب پيشين براى آنها درسآموز نشده كه از گذشته هاى تلخ براى آينده درس بگيرند.
چنان كه بارها گفته شد مسئله اساسى امروز كشور, توسعه سياسى بدان مفهوم نيست كه فلان جريان ضد انقلاب و تشكل غير قانونى گستاخانه از نظام مطالبه داشته باشد و زير پرده و روى پرده كارگردان جريان هاى ضد انقلابى باشد! بازىهاى سياسى براى كسانى جاذبه دارد كه شكمى سير و روزگارى خوش دارند نه براى مردمى كه درگير مسائل اوليه زندگى اند.
مسئله اساسى امروز ما هدر دادن بودجه كشور در تكثر مطبوعات نيست به شيوه اى كه طى دو سال گذشته ديديم كه بدترين نوع خيانت را زير لواى سياست هاى غلط فرهنگى به كشور و نظام نمودند و اينك استكبار جهانى و مقامات امريكايى براى آنان اشك تمساح مى ريزند! و شگفت اين كه اين مسائل ساده كه براى مردم كوچه و بازار قابل لمس است, براى برخى مسئولان و بعضى از نمايندگان قابل درك نيست!
راز مطلب شايد اين باشد كه وقتى انسان طالب حق نبود و دستخوش هواى نفس شد نور تشخيص از او گرفته مى شود و ساده ترين مسائل را نمى تواند درك كند. و حقيقت اين است كه آنچه در اين كشاكش ها و رقابت ها وتصفيه حساب ها نقش اساسى ايفا مى كند, همان هواهاى نفسانى,تشكل و تخريب و تعصب هاى جناحى است كه به غلط آن را به حساب وظيفه مى گذاريم.اما مطالبات مردم
برخى نمايندگان مجلس كه خود را وامدار روزنامه هاى زنجيره اى تعطيل شده مى دانند, اصلاح طرح مطبوعات را جهت گشودن راه براى آن روزنامه ها, از جمله مطالبات مردم از مجلس شوراى اسلامى قلمداد كرده اند! واين جاى بسى شگفتى است! اين عده نمايندگان مجلس مى خواهند خواسته هاى مشكوك و نامشروع عناصر منحرف حزبى و محفلى را به عنوان يك مطالبه ملى بر مردم تحميل كنند! قطع نظر از اين نكته كه اين عده با كدام آرإ به مجلس راه يافتند و چه كسانى به آنها رإى دادند و آرإ آنها در انتخابات كذائى چقدر واقعى بود؟ براى اين سوال پاسخى در خور ندارند كه آيا به مجلس رفته اند تا هر آنچه را در جهت منافع دشمنان است به عنوان مطالبات مردم بر مردم تحميل كنند يا اين كه حرف مردم و خواسته توده ملت را دنبال كنند؟
آيا اينها هنوز نمى دانند توده مردم چه كسانى هستند؟ پس به آنان بايد گفت: توده مردم آنهايى هستند كه حضورشان بيش از بيست سال است توانسته توطئه هاى استكبار جهانى را خنثى كند, آنها كه تيرهاى بلا را در برابر تهاجمات نظامى و غير نظامى با سينه سپر ساختند تا اسلام و انقلاب را پاسدارى كنند, آنها كه شهيد و اسير و جانباز دادند, آنها كه به كمترين معيشت قناعت سر مى كنند تا از اسارت بيگانه رهايى يابند, آنها كه با خون جگر شاهد لوث شدن آرمان هاى خود به وسيله مشتى بى خبر و خام و بى تجربه اند كه درد جامعه خود را نمى شناسند و حساسيت ها را درك نمى كنند, آرى, اينها صاحبان اصلى انقلاب و مصداق واژه ((مردم))اند نه آن دسته نامردمى كه براى مرگ ارزشها و استحاله انقلاب و به شكست كشاندن آن لحظه شمارى مى كنند و غوغاسالارى به راه مى اندازند و براى انقلاب و خط امام خط و نشان مى كشند.
بارى مردم به معنايى كه گفتيم مطالباتى دارند و آن را از نمايندگان ملت طلبكارند. مطالبات اين مردم كه دين و دنيايشان را بازيچه درگيرىهاى سياسى مى بينند, چيزى جز خون بهاى شهيدان و عزيزانشان نيست و آن استقرار دين و حكومت حق و عدالت و تقوا و صلاح و تعالى و استقلال ميهن اسلامى است. و اگر نماينده اى اين را نفهميده باشد جايش در مجلس نيست. نماينده مجلس بايد ببيند چه چيز قطب استكبارى را بدحال مى كند و چه چيز خوشحال مى سازد؟ آنچه او را بدحال مى كند همان صلاح دين و كشور و انقلاب و نظام است. و آنچه او را خوشحال مى سازد همان مايه سيه روزى ملت و پرتگاه نظام و انقلاب است. اين براى ما يك معيار دقيق و حساب شده است كه حالا اگر اين را كسى نفهمد, گناه اوست, او بايد در تفكر و آرمان خود تجديد نظر كند. در يك سال اخير ديديم كه دولتمردان امريكا و سخنگويان آنها و فراريان ضد انقلاب و وابستگان آنها, در دفاع از مطبوعات زنجيره اى و دستگيرى عناصر فاسد و محاكمه برخى روحانى نمايان و روزنامه نگاران وابسته در دادگاه هاى انقلاب و مطبوعات چه ناله ها سردادند و چه دلسوزىها كردند! و چه قهرمان سازى نمودند! آيا اينها كافى نبود كه دليلى بر وابستگى يا بازى خوردگى گردانندگان اين سناريو و جريان هاى نفاق جديد و عناصر گمراه باشد؟ اينها را ملت مى فهمد و اين افراد يا جريان ها با هر سابقه اى كه باشند در پيشگاه تاريخ و در محضر عدل پروردگار بايد پاسخگو باشند.رسالت مجلس و مسئوليت نمايندگان
مسئله مهم و اساسى توجه نمايندگان مردم به رسالت و جايگاه مجلس است. مجلس نبايد تريبونى براى فرصت طلبان و جريان هاى مشكوك و هدايت شده از سوى دشمنان اسلام و نظام باشد. به اين مسئوليت اكثريت قاطع نمايندگان توجه دارند. دليل روشن آن برخورد نمايندگان و هيإت رئيسه و رياست محترم مجلس با حكم حكومتى مقام معظم رهبرى در رابطه با طرح اصلاح قانون مطبوعات است. نمايندگان محترم تسليم و تعبد خود را در برابر قانون اساسى و حكم رهبرى و ولى فقيه نشان دادند و براى مجلس ششم تجربه آبرومندى را به ثبت رسانيدند و جز اين انتظار نبود. كه وفاداران به اسلام و معتقدين به ولايت و متعهدين به پيمانى كه با خون شهدا بسته اند در روز امتحان سربلند از بوته امتحان بدر آيند. اما جاى شكوه و گلايه از برخى افراد و احزاب همچنان باقى كه برخى زير لواى اصلاح طلبى, توقيف روزنامه هاى زنجيره اى و برخورد با طرح اصلاح قانون مطبوعات را به عنوان محروميت محدوديت اصلاح طلبان و از حقوق خود قلمداد كرده! و به صدور اطلاعيه مبادرت مى كنند و گاه با بيانيه هاى بدون امضإ به جنگ روانى عليه مصالح جامعه و اعتبار مجلس دامن مى زنند. در هر حال, ضمن قدردانى از جو عمومى مجلس, خاطر نشان بايد ساخت كه: امروز روزى است كه عناصر دلسوز و متعهد آگاه در صحنه حضورى فعال داشته باشند و به عناصر ناراحت مجال تشنجآفرينى ندهند, امروز روزى است كه قواى سه گانه با وحدت و همدلى پشتوانه نظام و كشور و ولايت امر باشند, تا راه را براى دشمن و عناصر نفوذى او سد كنند. امروز كه چشم اميد ملت به سوى رهبرى نظام است كه با آرم بسيجى به ميدان آمده و موضع گيرىهاى حكيمانه و شجاعانه اش يادآور حماسه هاى خمينى كبير است و در لحظات بحران كليد ولايت كشانيده بسيارى از معضلات (از جمله انتخابات همين دوره مجلس) بوده و هيچ عاملى جز رضاى خدا در اين آزمايش نقش ندارد, مصلحت كلى نظام اين است كه نمايندگان مردم و ساير مسئولان, هم صدا, همراه با رهبر خود دو مطلب را مد نظر قرار دهند: يكى مصالح دين كه حيات و اميد ملت است و دشمن قلب آن را نشانه رفته, و دفاع از ارزش هاى اسلامى به هر قيمت تمام شود و با هر غوغاسالارى روبرو گردد نبايد كم رنگ باشد كه متإسفانه زنگ هاى خطر در اين مورد دير زمانى است به صدا درآمده است!
ديگرى مصالح جامعه و اوضاع اقتصادى, فرهنگى و سياسى و مشكلات معيشتى مردم است كه سامان دادن آن به همدلى و همكارى دولت و ملت نياز دارد و در جو تشنج سامان نمى پذيرد.
مردم اين دو مطالبه را از نظام و نهادهاى آن, به ويژه مصدر قانون گذارى يعنى مجلس شوراى اسلامى دارند. و لذا نبايد راه را گم كرد و از سر سيرى و بى خبرى به بيراهه رفت كه خطاب قرآنى ((فاين تذهبون)) متوجه گردد. طرح مسائل انحرافى و دفاع از آزادى به شيوه غربى و اصلاحات به شيوه امريكايى و آب به آسياب دشمن ريختن و دشمنان كينه توز ملت را شاد كردن و انقلاب را به دست نامحرمان دادن, همان بيراهه اى است كه نه سر از تركستان بلكه سر از گورستان بيرون خواهد آورد. و اين را بايد بپذيريم كه در اين توطئه بسيارى فريب خورده ايم وبايد از گناه خود توبه كنيم و از خداوند نور هدايت و وظيفه شناسى را طلب نماييم, كه تنها راه نجات و بازگشت به سوى خدا است: ((ففروا الى الله)).