۱- پیامبر اکرم(ص)
(«الحج ثلاثه فافضلهم نصیباً رجلُ غفر له ما تقدَّم من ذنبه و ما تأخَّرَ و وَقاهُ الله عذابَ النّار و امّا الَّذی یلیه فرجُلُ غفرَ لهُ ما تقدَّم من ذنبه و یستأنِفُ العَمَلَ فیما بقی من عمره و اَمّا الَّذی یلیه فرجلُ حفظ فی اهله و مالِهِ»). (خصال صدوق، ج ۱، ص ۹۶)
حج سه تا است (آنان که به حج رفته اند سه دسته اند): آنکه بالاترین بهره را دارد، مردی است که گناهان گذشته و آینده او بخشیده شده و خدا او را از آتش دوزخ رها کرده است، و پس از آن مردی است که گناهان گذشته اش آمرزیده شده و کار را در باقیمانده از عمرش از سر می گیرد، و پس از آن مردی است که خدا اهل و عیال او را حفظ و اموالش را نگه می دارد.
۲- امیرالمؤمنین(ع):
(«الحاجُّ و المعتمر و فدالله و حقُّ علی الله تعالی ان یکرمَ وفدَهُ و یَحْبُوَهُ بالمغْفره»)
(بحارالانوار جلد۹۹، صفحه ۹۸)
کسی که به حج یا عمره رفته میهمان خدا است و خدا بر خود لازم دانسته که میهمانش را گرامی بدارد و گناهانش را بیامرزد.
۳- امیرالمؤمنین(ع)
(«… و فرض علیکم حجَّ بیته الحرام الَّذی جعله قبلهً للأنام، یردونه ورود الأنعام و یألهون الیه ولوه الحمام جعله سبحانه علامهً لتواضعهم لعظمته و اذعانهم لعزته و اختار من خلقه سماعاً اجابوا الیه دعوته و صدقوا کلمته و وقفوا مواقف انبیائه و تشبَّهوا بملائکته المطیفین بعرشه یحرزون الأرباح فی متجر عبادته و یتبادرون عنده موعد مغفرته جعله سبحانه و تعالی للاسلام علما و للعائذین حرماً. فرض حجه و اوجب حقّه و کتب علیکم وفادته فقال سبحانه: و الله علی اناس حجَّ البیت من استطاع الیه سبیلاً و من کفر فإنَّ الله غنیُّ عنِ العالمین).
(نهج البلاغه، شرح محمد عبده ج۱، ص ۲۱)
خداوند حج خانه مقدس خود را که آن را قبله مردم قرار داده بر شما واجب کرد تا گرد آن چنان ازدحام کنند همچون چهارپایان که خود را به آب می رسانند و چنان مشتاقانه بدان روی آورند همچون کبوتر بسوی آشیانه خود، خداوند آن را نشانه ای قرار داد که مردم در برابر عظمتش سر فرود آرند و عزت کبریائی او را اذعان نمایند و از بندگانش شنوندگانی را برگزید که دعوت او را اجابت کرده، فرمان او را پذیرفته و در جایگاه پیامبرانش ایستادند و به فرشتگان طواف کنندگان گرد عرش کبریائیش تشنه نمودند، در سوداگری عبادت الهی سودها نصیبشان می شود و به وعده گاه بخشش و مغفرتش می شتابند و بر هم سبقت می گیرند.
خداوند سبحان آن خانه را برای اسلام شعار و علامت و برای پناهندگان، پناهگاه امن قرار داد. حجش را واجب و احترامش را لازم قرار داد و بر شما حتم نمود که به عزم انجام وظایف و مناسک حج بسوی آن روی آورید و فرمود: خداوند بر کسانی که توانائی رهسپار شدن به سوی خانه خدا دارند، حج آن را واجب کرده است، و هر کس کفر بورزد، خداوند از جهانیان بی نیاز است.
۴- امام صادق(ع):
(من مات و لم حجَّه الاسلام، لم یمنعه من ذلک حاجه تجحف به او مرض لا یطیق فیه الحجَّ او سلطان یمنعه، فلیمت یهودیاً او نصرانیا») (فروع کافی جلد ۴، صفحه ۲۶۹)
هر کس بمیرد و حجه الاسلام (حج واجب) را بجا نیاورد، در صورتی که عذری نداشته، نه حاجتی داشته که بر او فشار آورده و نه مرضی که توان حج رفتن را از او سلب کرده و نه حاکم (ستمگری) که او را منع نموده است، پس بمیرد به دین یهود یا نصاری.
۵- عیسی بن منصور از امام صادق(ع) نقل می کند که فرمود:
(«یا عیسی انی احبُّ ان یراک الله عزَّوجلَّ فیما بین الحجَّ الی الحَجَّ و انت تَتَهَیّأ لِلْحَجّ»)
(فروع کافی جلد ۴ صفحه ۲۸۱)
ای عیسی! من دوست دارم خداوند تو را ببیند که بین هر حج تا وقت حج دیگر آماده حج باشی.