از آنجایى که تهاجم فرهنگى غرب از هر وسیلهاى براى حمله خود کمک مىگیرد و امروز با ابزار رایانه، CD و اینترنت بیشتر این تهاجم را انجام مىدهد، مىبینیم که CDهاى مبتذل و… به صورت رایت شده و با قیمت خیلى نازل و فراوان در بازار عرضه مىشود. و این در حالى است که CDهاى مذهبى مان با قیمتهاى گزاف عرضه مىشود که خرید آن براى خیلىها مشکل است. لذا افرادى قفل این CDها را شکسته و به صورت رایتى و با قیمت خیلى نازلتر عرضه مىکنند. حال با این مقدمه چند سؤال از محضر شریف دارم:
س – استفاده از چنین CDهایى چه حکمى دارد؟
بسمه تعالى
ج – شکستن قفل سى دى و تکثیر آن بدون اجازه ناشر اصلى آن جایز نیست و استفاده و خرید و فروش سى دى تکثیر شده بدون اجازه ناشر اصلى جایز نیست.
س – حکم CD رایتى هدیهاى چیست؟
بسمه تعالى
ج – فرق بین سى دى هدیهاى و ابتیاعى در اینباره نیست.
س – با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژى هر ساله برنامههاى کامپیوترى پیشرفتهترى وارد بازار مىشود که نسبت به برنامههاى ماقبلشان پیشرفتهتر و کاملتر هستند. آیا استفاده از CDهاى رایتى قدیمىتر جایز مىباشد.
بسمه تعالى
ج – بدون اذن ناشر اصلى اولى جایز نیست.
س – آیا در کل مسائل فوق مىتوان به مرجع دیگرى رجوع کرد؟
بسمه تعالى
ج – مسأله از موارد رجوع به غیر نیست.
س – کسى که سفر شغلى حداقل هر ده روز یکبار انجام مىدهد، تا چه مدّت آن را ادامه دهد حکم سفر شغلى بر آن مترتب مىشود؟
بسمه تعالى
ج – میزان صدق تکرّر سفر براى شغل است، همینکه کارى که براى آن سفر میکند شغل او محسوب باشد ولو شغل دو سه ماهه، و براى آن بدون تخلل اقامت ده روز در یکجا مکرّراً مسافرت میکند، در سفر سوّم تمازش تمام است.
س – کسى که جایى را به عنوان وطن انتخاب کرده، چه مدّت زمانى در آنجا بماند، حکم وطن بر آن مترتّب است؟
بسمه تعالى
ج – بمقدارى که عرفاً صدق کند آنجا را وطن اتّخاذ نموده، شاید دو سه ماه یا حتى کمتر بنحوى که عرفاً اهل آنجا محسوب باشد.
س – کسى که مىخواهد سالیانى در مکانى بماند، تا چه مدّتى بناى ماندن آنجا را داشته باشد، حکم وطن را دارد، و آیا بین ماندن در آنجا صرفاً به قصد زندگى یا براى کار یا هر دو، تفاوتى وجود دارد؟
بسمه تعالى
ج – اگر بناى زندگى در آنجا را بمدّت هفت، هشت سال داشته باشد براى ترتّب حکم وطن کافیست. ولى اگر براى کار یا امر دیگرى غیر از زندگى در آنجا، مدّتى بخواهد بماند، حکم وطن مترتّب نیست.
س – آیا سرمایه خمس دارد؟
بسمه تعالى
ج – اگر بمقدارى باشد که با پرداخت خمس آن، درآمد کسب با بقیّه وافى به هزینه زندگى او نیست، خمس ندارد، و همچنین اگر کسب با بقیّه کسب مناسب با شأن عرفى او نباشد.