بسمه تعالی
*پند ابلیس!!
امام صادق (ع) براى حفص‌بن غیاث حکایت فرمودند که: روزى ابلیس بر حضرت یحیى(ع) ظاهر شد در حالى‌که ریسمان‌هاى فراوانى به گردنش آویخته بود، حضرت یحیى(ع) پرسید: این ریسمان‌ها چیست؟ ابلیس گفت: اینها شهوات و خواسته‌هاى نفسانى بنى‌آدم است که با آنها گرفتارشان مى‌کنم. حضرت یحیى(ع) پرسید: آیا چیزى از ریسمان‌ها هم براى من هست؟ ابلیس گفت: بعضى اوقات پرخورى کرده‌اى و تو را از نماز و یاد خدا غافل کرده‌ام. حضرت یحیى(ع) فرمود: به خدا قسم، از این به بعد هیچ‌گاه شکمم را از غذا سیر نخواهم کرد. ابلیس گفت: به خدا قسم، من هم از این به بعد هیچ مسلمان موحدى را نصیحت نمى‌کنم. امام صادق(ع) در پایان این ماجرا فرمود: حفص! به خدا قسم، برجعفر و آل جعفر لازم است هیچ‌گاه شکم‌شان را از غذا پر نکنند.(صراط سلوک ص۴۱)
*سرهای بالا خالی‌اند!
لقمان حکیم گوید: روزی در کنار کشتزاری از گندم ایستاده بودم. خوشه‌هایی از گندم که از روی تکبر سر برافراشته و خوشه‌های دیگری که از روی تواضع سر به زیر آورده بودند نظرم را به خود جلب نمودند و هنگامی که آنها را لمس کردم، شگفت زده شدم!.
خوشه‌هایِ سر برافراشته را تهی از دانه و خوشه‌های سر به زیر را پر از دانه‌های گندم یافتم!.
با خود گفتم: در کشتزار زندگی نیز چه بسیارند سرهایی که بالا رفته‌اند اما در حقیقت خالی‌اند…(حکمت‌نامه لقمان)
*پاداش عظیمِ دعا برای دیگران
ابراهیم‌بن هاشم گفت عبدالله جندب را دیدم در موقع عرفات، حال هیچکس را بهتر از او ندیدم. پیوسته دست‌هاى خود را بسوى آسمان بلند کرده و آب دیده‌اش بر روى او جارى بود تا به زمین مى‌رسید. چون مردم فارغ شدند به او گفتم در این پایگاه وقوف هیچکس را بهتر از تو ندیدم.
گفت به خدا قسم دعا نکردم مگر براى برادران مومن خود زیرا که از امام موسى‌بن جعفر(ع) شنیدم هر‌کس دعا کند براى برادران مومن خویش پشت سر آنها، از عرش ندا رسد که از براى تو صدهزار برابر باد. به خدا قسم، دست برندارم از صدهزار برابردعای فرشتگان که قطعاً مستجاب و مقبول است براى یک دعاى خودم که معلوم نیست مستجاب شود یا نه!(منتهى‌الامال ، ج ۲، ص۱۶۴)
*مومن و بیماری
حضرت امام على(ع)حکایت فرموده‌اند:
روزى ابوذر غفارى دچار تَب و لرز شدیدى شده بود، من به همراه پیامبر اسلام (ص) حرکت کردم و چون وارد منزل ابوذر غفارى شدیم، کنار بستر او نشستیم.
پیامبر خدا (ص) خطاب به ابوذر فرمود: در چه وضعیّتى هستى؟
ابوذر عرض کرد: یا رسول اللّه! در تب شدید و حالتى که مشاهده مى‌فرمایید به سر مى‌برم.
حضرت رسول(ص) فرمود: اى ابوذر! گویا تو را در یکى از باغات بهشت مى‌بینم.
و سپس افزود: تو غرق در امور دنیوى و مادّى گشته بودى و با این عارضه و ناراحتى که بر تو وارد شده است، خداوند متعال لغزش‌ها و خطاهاى تو را مورد مغفرت قرار داد، پس اى ابوذر! تو را بر این رحمت و مغفرت بشارت باد.
حضرت رسول(ص) در حدیثى دیگر فرمود: بسیار تعجّب مى‌کنم از آن مؤمنى که براى مریضى خود، جزع و ناراحتى مى‌کند. چنانچه انسان مؤمن، موقعیّت خود را در پیشگاه خداوند بداند، همانا دوست دارد که همیشه مریض باشد تا مرگ او را دریابد و به ملاقات خداوند مهربان برود. (بحارالا نوار: ج ۸۱، صص ۱۸۸و ۲۱۰ ح ۲۵و۴۵)