سلاحتان را زمین نگذارید
·
«…
وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ
فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً.» (قرآن کریم سوره نساء آیه 102)
ترجمه
کافران دوست دارند که شما از سلاحها و کالاهای خویش غافل شوید و آنها، یکباره
بر شما یورش برند و حمله کنند.
لغت
ودّ: وَدََّ یَوَدُّ وَدّاً وُدّاً و وِدَّاً (به کسر و فتح و ضم واو) به معنی
دوست داشتن است. ودود کسی است که بسیار دوست می‌دارد و این کلمه بر زن و مرد اطلاق
می‌شود (هو ودود و هي ودود).
متاع: هر چیزی که بگونه‌ای از آن استفاده می‌شود (چه اثاث خانه و زندگی و چه
لوازم شخصی انسان از قبیل لباس و چه آب و نان و غیره) آن را متاع می‌گویند.راغب در
مفردات گوید: «المتاع انتفاعٌ ممتدّ الوقت». متاع، بهره‌ای است با وقتی طولانی.
ولی در هر صورت خداوند این متاع و بهره دنیا را در برابر آخرت تحقیر کرده و کوچک
می‌شمارد می‌فرماید: «فما متاع الحیوة الدنیا في الآخرة الاقلیل».
مَیْل: میل، عدول و انحراف از وسط به یکی از دو طرف است و به معنی حمله و یورش
نیز آمده است و پول را نیز مال می‌گویند برای اینکه همواره از دستی بدستی در چرخش
و حرکت است و گاهی آنقدر میل آن زیاد می‌شود که بکلّی از دست می‌رود!
مورد نزول
برخی مورد نزول آن را غزوه ذات الرقاع دانسته و برخی غزوه‌های دیگر. در هر
صورت، این قسمت از آیه که مورد نظر است، در ضمن آیه نماز خوف که در حال جنگ خوانده
می‌شود، آمده است ولی خود به صورت یک جمله معترضه است که دلالت بر یک حکم کلی
دارد.
موارد استفاده از آیه
همانگونه که ذکر شد، این جمله درباره نماز خوف و کیفیت آن
آمده است. در آنجا می‌فرماید: « وَإِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ
الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ
فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى
لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ
وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ
وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ
عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَى أَن
تَضَعُواْ أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُواْ حِذْرَكُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ
لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا».
پس هرگاه (در غزوه‌ها و جنگها) میان آنان (لشکریان اسلام)
بودی وخواستی نماز با آنان بپا داری باید گروهی (از سپاهیان) با تو به نماز بایستند
در حالی که اسلحه با خود دارند و چون به سجده روند، این گروه پشت سر شما رفته و
گروهی که نماز نخوانده‌اند، به نماز بایستند و البته آنان نیز اسلحه با خود
بردارند و هشیار باشند، کافران انتظار دارند که شما از اسلحه و اسباب خود غفلت
ورزید و آنها ناگهان بر شما حمله‌ور شوند. و چنانکه باران یا مرضی شما را از
برگرفتن سلاح بزحمت اندازد، بر شما باکی نیست که سلاحها را زمین بگذارید ولی بهر
حال از دشمن بر حذر باشید (و همواره هوشیاری خود را حفظ کنید) و خدا برای کافران
عذابی خوارکننده مهیّا ساخته است.
از این آیه استفاده می‌شود که هرگز نباید از دشمن
غفلت کرد و گوش به سخنان یاوه صلح طلبی او داد، زیرا این سخنان جز برای اغفال
مسلمین و یورش بی‌رحمانه آنان چیز دیگری نیست. رزمندگان عزیز ما نیز همانگونه که
در دو جای این آیه سفارش شده است که «هشیار باشید و حتی در حال نماز سلاح خود را
بردارید و هیچگاه از دشمن غفلت نکنید»؛ باید همواره این آیه را مدّنظر قرار داده و
بدون دادن مجال به صدّامیان کافر و دیگر منافقین و دشمنان دین، با سلاح مادی و
معنوی مسلّح بوده و لحظه‌ای از انبوه دشمنان انقلاب مقدس اسلامیمان غافل نشوند؛ و
خدا هم برای آن کافران، عذابی دردناک و خوارکننده آماده کرده است.