«سخنان معصومین»
رسول اعظم(صلی‌الله علیه وآله):
اِنَّ لِقَتلِ‌الْحُسَینِ علیه‌السّلام حَرارَهً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبرَدُ اَبَداً (جامع احادیث الشیعه، ج ۱۲، ص ۵۵۶)
براى شهادت حسین علیه‌السلام، حرارت و گرمایى در دل‌هاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى‌شود.
رسول اعظم (صلّى‌اللّه علیه وآله):
إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّهِ (احقاق الحق، ۹/۲۰۲ )
بى‌گمان حسین درى از درهاى بهشت است.
رسول اعظم (صلّى‌اللّه علیه وآله):
مَرحَباً بِکَ یا أبا عَبدِاللهِ، یا زَینَ السَمَواتِ وَ الأرَضینَ، (بحارالانوار ۳۶/۲۰۴ و مستدرک الوسائل ۵/۸۶٫)
آفرین بر تو اى ابا عبدالله! اى زینت آسمان‌ها و زمین‌ها.
رسول اعظم (صلّى‌اللّه علیه وآله):
إِنَّ الْحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أَکبَرُ مِنهُ فِی الأَرضِ (عیون اخبار الرضا ۱/۶۰ و بحار الانوار ۳۶/۲۰۴)
به یقین حسین‌بن على در آسمان والاتر از زمین است.
رسول اعظم (صلّى‌اللّه علیه وآله):
من عائِده، حَرم الله عَلیهِ رایحه‌الجَنه (بحار الانوار ۳۵/۴۰۵ و احقاق الحق ۹/۲۰۲)
کسى‌که با او(حسین) عناد ورزد، خداوند رایحه بهشت را براو حرام گرداند.
امام حسین(علیه‌السلام):
وَ حَقیقٌ عَلَى اللّهِ اَنْ لا یَاْتیَنى مَکرُوبٌ اِلاّ اَرُدُّهُ وَ اَقلِبُهُ اِلى اَهلِهِ مَسرورا؛ (ثواب الأعمال و عقاب الاعمال، ص۹۸)
بر خداوند است که هیچ گرفتارى به زیارت من نیاید مگر آنکه او را شادمان بازگردانم و به خانواده‌‌اش برسانم.
امام باقر(علیه‌السلام):
لَویَعلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَهِ القبرالْحُسَینِ علیه‌السلام مِنَ الْفَضلِ لَمَاتُوا شَوقاً (ثواب الاعمال، ص ۳۱۹؛ کامل الزیارات)
اگر مردم می‌دانستند که چه فضیلتى در زیارت مرقد امام حسین(علیه‌السلام) است از شوق زیارت می‌مردند.
امام‌سجاد(علیه‌السلام):
تزهرأرض کربلا یوم القیامه کالکوکب الدرِّیِّ، وتنادی أنا أرض‌الله المقدّسه الطیّبه المبارکه التی تضمّنت سیدالشهداء و سید شباب أهل الجنه (ادب الطف، ج ۱، ص ۲۳۶، کامل الزیارات، ص ۲۶۸)
زمین کربلا در روز رستاخیز چون ستاره مرواریدى مى‌درخشد و ندا مىدهد که من زمین مقدس خدایم، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در برگرفته است.
امام صادق(علیه‌السلام):
مَن سَرَّهُ أن یَکونَ عَلَی مَوائِدِ النُّورِ یَومَ القیِامَهِ فَلْیَکُن مِن زُوّارِ الحُسَینِ‌بنِ عَلیٍّ (علیهما السلام) (وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۳۰، بحار الانوار، ج ۹۸، ص ۷۲)
هر کس دوست دارد روز قیامت بر سر سفره‌هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین(علیه‌السلام) باشد.
امام صادق (علیه‌السلام):
مَن لَم یَأْتِ قَبرَ الْحُسَینِ وَ هُوَ یَزعُمُ أَنَّهُ لَنَا شِیعَهٌ حَتَّى یَمُوتَ فَلَیسَ هُوَ لَنَا بِشِیعَهٍ وَ إِن کَانَ مِن أَهلِ‌الْجَنَّهِ فَهُوَ مِن ضِیفَانِ أَهلِ الْجَنَّهِ (کامل الزیارات، ص ۱۹۳، بحار الانوار، ج ۹۸ ص۴)
کسى‌که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ماست و با این حال و خیال بمیرد او شیعه ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.
امام صادق (علیه‌السلام):
لا تَدَع زیارَهَ الحُسَینِ‌بنِ عَلىّ علیه‌السلام و مُر اَصحابَکَ بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّه فى عُمرِکَ و یَزیدُ اللّه فى رِزقِکَ و یُحییکَ اللّه سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛ (کامل‌الزیارات، ص ۱۵۲)
زیارت امام حسین علیه‌السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن که در این صورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى‌ات را زیاد مى‌کند و زندگى‌ات را همراه باسعادت مى‌کند و جز سعادتمند نمى‌میرى و نام تو را در شمار سعادتمندان ثبت مى‌کند.
امام صادق(علیه‌السلام):
مَن اَرادَ الله بهِ الخَیرَ قَذَفَ فی قَلبَهِ حُبَّ الحُسَین(علیه‌السلام) وَ حُبَّ زیارتِهِ وَ مَن أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغضَ الْحُسَینِ (علیه‌السلام) وَ بُغضَ زِیَارَتِهِ. (وسائل‌الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۸۸، بحارالانوار، ج ۹۸، ص۷۶)
هرکس که خدا خیر‌خواه او باشد محبت حسین علیه‌السلام و زیارتش را در دل او مى‌‌اندازد و هرکس که خدا بدخواه او باشد کینه و خشم حسین علیه‌السلام و خشم زیارتش را در دل او مى‌‌اندازد.
امام صادق (علیه‌السلام):
مَن‌زَارَ الحُسَینَ ع فِی یَومِ عَاشُورَاءَ وَجَبَت لَهُ الجَنَّهُ. (اقبال الاعمال، ص ۵۶۸)
هرکس که امام حسین(علیه‌السلام) را در روز عاشوار زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود.
رسول اعظم (صلّى‌اللّه علیه وآله):
مَن اَحبَّ الْحَسَنَ وَ الحُسَینَ أحَبَبتُهُ وَمَن اَحبَبتُهُ اَحبَّهُ اللّهُ، وَمَن اَحَبَّهُ اللَّهُ اَدخَلَهُ الجَنّهَ، وَمَن اَبغَضَهُما اَبغَضتُهُ وَمَن اَبغَضتُهُ اَبغَضَهُ اللَّهُ وَمَن أبغَضَهُ اللّهُ اَدخَلَهُ النار. (کنزالعمال ۱۲/۱۲۱، سطر ۱۱)
من دوستدار حسن و حسین را دوست دارم و کسى‌را که من دوست بدارم، خداوند او را دوست داشته و به باغ‌هاى نعمت در بهشت وارد کند و دشمن کینه‌توز و سرکش بر آن دو را دشمن دارم و کسى را که من دشمنش دارم، خداوند او را به جهنم داخل کند و براى او عذابى پایدار خواهد بود.
امام صادق (علیه‌السلام):
اَلبَرَکَهُ مِن قَبرِ الحُسَینِ بنِ عَلىٍّ علیه السلام عَشَرَهُ اَمیالٍ؛ (بحارالأنوار،ج ۹۸، ص۱۱۶)
تا ده میل اطراف قبر حسین‌بن على علیه‌السلام برکت است.
امام صادق (علیه‌السلام):
لَمَّا کَانَ مِن أَمرِ الْحـُسـَیـنِ ع مـَا کَانَ ضَجَّتِ الْمَلَائِکَهُ إِلَى اللَّهِ بِالْبُکَاءِ وَ قَالَت یُفعَلُ هَذَا بِالْحُسَینِ صَفِیِّکَ وَ ابنِ نَبِیِّکَ قَالَ فَأَقَامَ اللَّهُ لَهُم ظِلَّ الْقَائِمِ ع وَ قَالَ بِهَذَا أَنتَقِمُ لِهَذَا (اصول‌کافى، جلد ۲، ص۳۶۶)
چون کار حسین علیه‌السلام چنان شد که شد (اصحاب و جوان‌هایش‌کشته شدند و خودش تنها ماند) فرشتگان به سوى خدا شیون و گریه برداشتند و گفتند: با حسین برگزیده و پسر پیغمبرت چنین رفتار کنند؟! پس خدا شبح و سایه حضرت قائم علیه‌السلام را به آنها نمود و فرمود: با این انتقام او را مى‌گیرم.
امام صادق (علیه‌السلام):
اِنّ الحُسَینَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظلوما، مَکروبا عَطشانا، لَهفانا فآلَى اللّهُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَن بِهِ عاهَهٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَینِ‌بنِ عَلىٍّ علیه‌السلام اِلَىاللّهِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّهُ کُربَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولـِى الاَبصار؛ (مستدرک الوسایل، ج۱۰، ص۲۳۹– بحارالأنوار،ج ۹۸، ص ۴۶، ح ۵)
حسین بزرگمرد کربلا، مظلوم و رنجیده‌خاطر و لب‌تشنه و مصیبزده به شهادت رسید. پس خداوند به ذات خود قسم یاد کرد که هیچ مصیبتزده و رنجیده‌خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنهاى و هیچ بَلادیدهاى به خدا روى نمىآورد و نزد قبر حسین علیه‌السلام دعا نمى‌کند و آن‌حضرت را به درگاه خدا شفیع نمى‌سازد، مگر اینکه خداوند اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى‌کند و گناهش را مىبخشد و عمرش را طولانى و روزىاش را گسترده مى‌سازد پس اى اهل بینش، درس بگیرید!
امام على(علیه‌السلام):
هَذا …و مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَاءَ لَا یَسبِقُهُمْ مَن کَانَ قَبلَهُم وَ لَا یَلْحَقُهُم مَن بَعدَهُم (تهذیب، ج ۶، ص۷۳ / بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۱۶)
(حضرت على علیه‌السلام روزى گذرش از کربلا افتاد) فرمود: اینجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است، شهیدانى که نه شهداى گذشته و نه شهداى آینده به پاى آنها نمىرسند.
امام صادق (علیه‌السلام):
لیس نَبی فِى‌السّموات و الارض وَ إلّا یَسألون الله تبارک و تعالى أن یُوذَن لَهم فِى زیاره الحسین علیه السلام ففوجٌ ینزل و فوجٌ یعرج (مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۲۴۴، کامل الزیارات، ص ۱۱۱)
هیچ پیامبرى در آسمان‌ها و زمین نیست مگر اینکه مىخواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین‌است که گروهى به کربلا فرود آیند و گروهى از آنجا عروج کنند.
امام‌کاظم (علیه‌السلام):
و لا تأخذوا من تربتی شیئا لتبرّکوا به، فإنّ کلّ تربهٍ لنا محرّمه إلاّ تربه جدّی الحسین‌بن على علیهماالسلام فإنّ الله عزّوجلّ جَعلها شِفاء لِشیعَتَنا وَ أولیائنا. (جامع الاحادیث الشیعه، ج ۱۲، ص ۵۳۳)
امام کاظم علیه‌السلام در ضمن حدیثى که از رحلت خویش خبر مىداد، فرمود: چیزى از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید؛ چرا که خوردن هر خاکى جز تربت جدم حسین علیه‌السلام بر ما حرام است، خداى متعال تنها تربت کربلا را براى شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است.
امام صادق (علیه‌السلام):
من اتَى قَبرالحُسین علیه السلام عارفاً بحقّه کتبه الله عزّوجلّ فی أعلی علّیّین. (من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص۵۸۱)
هر کس که به زیارت قبر حسین علیه‌السلام نایل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد خداى متعال او را در بلندترین درجه عالی‌مقامان ثبت مى‌کند.
امام مهدی(عجل‌الله تعالی‌فرجه):
لأَندُبَنَّکَ صَباحاً و مَساءً و لأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً(بحار الأنوار،ج ۹۸ – ص ۲۳۸)
هر صبح و شام بر تو گریه و شیون مىکنم و در مصیبت تو به جاى اشک، خون مىگریم.
امام‌رضا(علیه‌السلام):
کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا یُرى ضاحِکاً (بحارالانوار،ج۴۴ ، ص۲۸۴ )
چون ماه محرم فرا مى‌رسید، کسى پدرم را خندان نمىدید.