ای مسلمانان! ترس (از خدا) را شعار خود و وقار و آرامش را (در جنگ) لباس خود قرار دهید. دندان ها را بر هم بفشارید زیرا (این روش) شمشیرها را از سرها دور کننده تر است (و با این کار به اعصاب و روان خود آرامش می بخشید). زره را به صورت کامل بپوشید و شمشیرها را پیش از کشیدن از غلاف ها به حرکت درآورید (تا اینکه صدای آلات جنگی شما، دشمن را به وحشت اندازد) و با گوشه چشم (به دشمن) نگاه کنید (که علامت غضب و خشم در چهره شما نمایان باشد) و به طرف چپ و راست نیزه بزنید (از هر سو بجنگید) و با نوک شمشیرها بجنگید و شمشیرهای خود را به گام های دشمنان وصل کنید (دشمنان را از پای درآورید) و بدانید که خداوند کارزار شما را می بیند و شما با پسر عموی رسول خدا (ص) هستید، پس پی در پی حمله کنید و از فرار و گریختن خجالت بکشید چرا که فرار بر نسل های شما ننگ است و روز قیامت، آتش خواهد بود و خرسند باشید که (در راه خدا) روحتان از بدن جدا شود و به سوی مرگ به آسانی روانه شوید…
«معاشر المسلمین! استشعروا الخشیه و تجلببوا السکینه، و عضوا علی النواجذ، فإنه انبی للسیوف عن الهام، و اکملوا اللامه، و قلقلوا السیوف فی أعمادها قبل سلها، و الحظوا الخزر و اطعنوا الشزر و نافحوا بالظبی و صلوا السیوف بالخطی، و اعلموا انکم بعین الله و مع ابن عم رسول الله (ص) فعاودوا الکر و استحیوا من الفر فإنه عار فی الاعقاب و نار یوم الحساب و طیبوا عن انفسکم نفسا و امشوا الی الموت مشیا سجحا…»
