“اسلام یک دین عبادی سیاسی است که درامور سیاسی اش عبادت ملزم است و در امور عبادی اش سیاست.
این مجتمعاتی که اسلام برای مسلمین بطور سهولت تهیه فرموده است، در سال یکدفعه فریضه فرموده است برکسانی که استطاعت دارند، که مجتمع بشوند در مکه معظمه و در مواقف شریفه و برای همه مسلمین مستحب است که مستطیع هم که نباشند، این عبادت الهی را بجا بیاورند.
نکته مهم این اجتماعات این است که مسلمین با هم در یک محیط دور از تشریفات،یک محیطی که همه آن جهات شخصیت ها را ریخته و با یک کفن و با دو ثوب مخصتر در این مواقف حاضر شوند و مهم این است که آن چیزهائی که در بلاد مسلمین، در طول سال گذشته است، به اطلاع هم برسانند و برای رفع اشکالات مسلمین فکر بکنند و اجتماع بزرگ میلیونی اسلامی در حجاز برای همین نکته است، در عین حالی که عبادت است، و مع الأسف ما مسلمانها که از اسلام دور افتاده ایم و از حقایق اسلامی منزوی شده ایم، در این فکر ابدا نیستیم که اولاً کسانی که می توانند بروند و مشرف بشوند در خانه خدا و کسانی که اصحاب تفکر هستند، نویسنده روشنفکر هستند و عالم هستند، در آن محیط مجتمع بشوند و مشکلات مسلمین را در تمام جهان بررسی کنند و آنچه که می توانند حل کنند.
ما الان از تشرف مکه و حج بیت الله، جز اینکه یکدسته اشخاص عامی مردم، عامه مردم درآنجا مجتمع بشوند و اشخاص مؤثری که می توانند از حکومتها، از بزرگان قوم درآنجا می توانند مجتمع بشوند و مسائل اسلام را، و مسائل مسلمین را، و مسائل سیاسی و اجتماعی مسلمین را بررسی کنند . مع الأسف این امر مغفول عنه است. و در عین حال که باید در آنجا بررسی مشکلات را بکنند – و مشکلات مسلمین زیاد است- لکن مشکل بزرگ مسلمین این است که قرآن کریم را کنار گذاشته اند و تحت لوای دیگران درآمده اند.
قرآن کریم که می فرماید:
“واعصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا”.
اگر همین یک آیه را، مسلمین اگر همین یک آیه را عمل به آن بکنند، تمام اشکالات اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و همه چیزشان بدون تشبث به غیر، رفع می‌شود.
اسلام برای مردم در هر ناحیه یک امور سیاسی عبادی قرار داده است و در تمام کشورهای مسلمین و در هر شهر و ده و روستا، اینها یک امور اجتماعی،سیاسی است که اهل یک بلد در مساجد مجتمع بشوند و مشکلات خودشان را نسبت به آن بلد حل کنند… (از سخنرانی امام بتاریخ ۲۷/۷/۱۳۵۹)
