مهر ماه سراسر حوادث و رویدادها است و تاریخ چند ساله انقلاب شهادتبارمان چهره این ماه را گلگون کرده است از طرفی دیگر، بیست و پنجم مهر ماه امسال مصادف است با عظیم ترین، دردناکترین، مصیبت بارترین، مؤثرترین و فداکارانه ترین رویداد تاریخ عاشورای حسین بن علی(ع) که در این روز، امام حسین با آن فداکاری بزرگ درخت اسلام را که با دست پلید امویان و یزیدیان در حال پژمرده شدن و خشکیدن بود با خون پاک خود و ۷۲ تن از یاران با وفایش که ۱۷ تن آنان را خویشان نزدیک امام از بنی هاشم تشکیل می داد آبیاری کرده، اسلام را بار دیگر به جهانیان معرفی نمود و شاید اشاره به همین مطلب باشد که حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید:
حسین منی و انا من حسین
حسین از من است و من از حسینم. آری اگر حسین نبود، صدای شهادتین از مناره های مساجد و معابد شنیده نمی شد و اگر خون مقدس حسین(ع) نبود، اسلام محمّد(ص) بدست ستمگران خون آشام بنی امیه محو و نابود شده بود.
امام حسین(ع) در روز شنبه، دهم محرم الحرام سال ۶۱ هجری قمری پس از نماز ظهر با لبی تشنه و در حالی که تمام یاران و خویشان او شهید شده بودند، در سن پنجاه و هشت سالگی به شهادت رسید و با خون سرخ خود، دین جدش را احیا کرد.
ای سرور و سالار شهیدان: اگر در عاشورای ۶۱ هجری کسی نبود که ندای «هل من ناصر ینصرنی» تو را پاسخ گوید، امروز در سراسر جبهه های کربلای ایران، شیعیان با وفایت عاشقانه، قاطعانه و بی صبرانه به یزدیان زمان می تازند و با نثار خون خود، ندای جاودانت را «لبیک» می گویند، و تنها آرزویشان این است که تو از آن ها راضی باشی و این دلباختگان را نزد خدایت شفاعت کنی.
عید غدیر
چهارم مهر ماه امسال مصادف است با ۱۸ ذی حجه یکی از پر شکوهترین و مبارکترین روزها در تاریخ اسلام یعنی عید سعید غدیر در این روز مبارک بود که حضرت رسول اکرم(ص) برای تکمیل رسالت، پس از ۲۳ سال تبلیغ، در جائی به نام غدیر ایستادند و با صدای بلند در ملاء عام اعلام کردند «من کنت مولاه فهذا علی مولاه، اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه …» و با این فریاد، حجت را بر مسلمین تمام کردند زیرا جانشین و خلیفه خود را تعیین نمودند. ما این روز فرخنده را گرامی داشته، به عموم مسلمین تبریک عرض می کنیم.
ولادت امام هادی(ع):
اولین روز مهر مصادف است با ۱۵ ذیحجه الحرام، روز ولادت با سعادت دهمین آفتاب تابناک ولایت و امامت امام هادی صلوات الله علیه.
حضرت ابوالحسن، علی بن محمد الهادی (ع)در نیمه ماه ذیحجه سال دویست و دوازده هجری قمری، در جائی به نام «صریا» نزدیک شهر مدینه بدنیا آمد. سی و یک سال از عمر شریفش می گذشت که متوکل عباسی با نیرنگ و فریب و وعده های زیاد طی نامه ای از حضرت خواست که به سامرا بیاید تا اینکه از نزدیک امام را تحت نظر گرفته مانع اقدامات ایشان در رهبری جامعه اسلامی گردد.
امام با اینکه از نیرنگهای متوکل با خبر بود ولی چاره ای جز رفتن به سامرا نداشت، از این رو با یحیی بن هرثمه که از طرف متوکل برای همین امر به مدینه آمده بود، رهسپار سامرا شد.
حضرت هادی(ع) در مدت اقامت ۱۱ ساله خود در سامرا با اینکه در ظاهر مورد احترام بود، ولی مشکلات و دشواریهای زیادی را توسط هیئت حاکمه وقت تحمل می نمود، و همواره مامورین متوکل، شیعیان را از تماس با امام جلوگیری و منع می کردند تا اینکه در ماه رجب سال دویست و پنجاه و چهار امام را مسموم کرده و به شهادت رساندند.
شهادت میثم تمار
صحابی مبارز، متعهد و جلیل القدر پیامبراکرم(ص) و حضرت امیرالمؤمنین (ع)که عمر شریف و پر برکت خود را در خدمت به اسلام و وفاداری نسبت به اهل بیت(ع) سپری کرده، سرانجام ده روز پیش از آمدن امام حسین(ع) به عراق، توسط عبیدالله بن زیاد، و همانگونه که حضرت امیرالمؤمنین (ع) به او خبر داده بود، به دار آویخته شد، پس از آنکه بر دهان مبارکش دهانه زدند و او نخستین کسی است که در اسلام توسط دشمنان مکتب محمّدی، دهانه بردهانش زدند. میثم تمار در آخرین لحظه زندگی تکبیر گفت و سپس به شهادت رسید.
هجرت امام از عراق به پاریس
در پگاه روز ۱۳ مهر ماه ۱۳۵۷، امام بزرگوار از منزل خود در نجف اشرف به قصد مهاجرت به یکی از کشورهای اسلامی و رهبری انقلاب از آنجا، بیرون آمده و در حالی که چند یار با وفا ایشان را بدرقه می کردند، به نزدیکترین مرز خارجی عراق که کویت باشد رسیدند ولی از آنجا که سرسپردگان بدون اجازه اربابان کاری نمی کنند، این مزدوران نیز از ورود امام امتناع ورزیده تا آنجا که اجازه ندادند ایشان به فرودگاه نیز، برای خروج از کویت بروند. ناچار امام به عراق بازگشته و از آنجا با هواپیما رهسپار فرانسه شدند.
امام در فرانسه با مصاحبه ها وسخنرانی های پی در پی، مظلومیت ملّت ایران را به جهانیان اعلام کرده مقدمات پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی را پایه ریزی می نمودند، و سرانجام در ۲۲ بهمن ماه همان سال، با رهبریهای حکیمانه و انفاس قدسیه امام و همکاری ملت شهید پرور و در اثر خون پاک شهیدانمان، انقلاب خونبار اسلامی ایران به پیروزی رسید که امیدواریم همچنان تا ظهور حضرت ولی عصر ارواحنا فداه در پرتو عنایات حضرتش مصون و محفوظ و پا بر جا بماند و سایه امام عزیزمان بر سر ما مستدام باشد.
شهادت آیت الله اشرفی اصفهانی
آیت الله حاج آقا عطاء الله اشرفی در سال ۱۲۷۹ در خمینی شهر اصفهان متولد شد و در سن ۱۲ سالگی رهسپار حوزه علمیه اصفهان گردید. در سن ۲۰ سالگی وارد قم شد و ۱۰ سال از محضر درس مرحوم آیت الله حجت، آیت الله خوانساری و آیت الله صدر استفاده کرده و از آن پس به محضر درس مرحوم آیت الله بروجردی و امام خمینی راه یافت و مورد علاقه و اطمینان این دو بزرگوار قرار گرفت.
آیت الله اشرفی از طرف مرحوم آیت الله بروجردی به باختران مسافرت کرده و در آنجا بوظیفه خود در تشکیل و نظم دادن به حوزه علمیه باختران و خدمت به مردم به نحو احسن عمل کردند. در زمان طاغوت همواره بر علیه هیئت حاکمه به مبارزه ادامه داده و یکبار هم به زندان افتادند. پس از پیروزی انقلاب، در سال ۱۳۵۸ از طرف امام امت، به امامت جمعه باختران منصوب و مدت ۳۴ ماه امامت جمعه را بر عهده داشتند تا اینکه در ماه رمضان سال ۱۳۶۰ هنگام رفتن به مسجد مورد سوء قصد منافقین قرار گرفت و در این ماجرا به ایشان آسیبی نرسید ولی یک زن و یک دختر بچه شهید شدند.
سرانجام، در سوء قصد دوم، در روز جمعه ۲۳ مهرماه ۱۳۶۱ در حالی که قصد رفتن به جایگاه مخصوص جهت ایراد خطبه جمعه داشتند، توسط نارنجک منافقی کوردل به شهادت رسیده مدال افتخار چهارمین شهید محراب را دریافتند.
خدا او را غریق رحمت گرداند.
شهادت استاد هاشمی نژاد
هفتم مهرماه مصادف است با دومین سالگرد شهادت حجت الاسلام هاشمی نژاد، روحانی فداکار و مبارزی که از آغاز نهضت همواره در مبارزه بی وقفه و مستمر با طاغوت خون آشام بود، و با تحمل شکنجه های طاقت فرسا و سلول های وحشتناک، چندین بار تا مرز شهادت رفت و استقامت نمود تا اینکه بحمد الله انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به پیروزی رسید. هاشمی نژاد شخصیتی است برجسته که در شناسائی و کوبیدن خطوط انحرافی و التقاطی در منطقه خراسان فعالیتهای زیادی کرده، با قلم و بیان با آنها مبارزه کرد تا اینکه سرانجام بدست منافقین به شهادت رسید.
خداوند او را با اجداد طاهرینش محشور فرماید.
شهادت سرداران اسلام
هشتم مهرماه مصادف است با شهادت چند تن از سرداران اسلام (شهید فلاحی، شهید نامجو، شهید کلاهدوز، شهید فکوری، و شهید جهان آرا) که همراه با عده ای از رزمندگان اسلام در سانحه سقوط هواپیمای ارتشی در سال ۱۳۶۰ به شهادت رسیدند. خداوند آنها را رحمت کند و با شهدای صدر اسلام محشور فرماید.