کلا مکم نور وامرکم رشد
۱-رسول اکرم«ص» “…من اغتاب امرء مسلما بطل صومه ونقض وضووءه وجاء یوم القیامه یفوح من فیه رائحه انتن من الجیفه یتاذی به اهل الموقف وان مات قبل ان یتوب ،مات مستحلٌا لما حرم الله عزوجل الا ومن تطول علی اخیه فی غیبته سمعها فیه فی المجلس فردها عنه ردالله عنه الف باب من الشرٌفی الدنیا والاخره،فان هو لم یردها و هو قادر علی ردٌها کان علیه کوزر من اغتابه سبعین مرٌه”(من لایحضره الفقیه ج۲ص۱۹۵)کسی که مسلمانی را غیبت کند روزه ووضوی او باطل میشود (از درجه کمال ساقط میشود)وروز قیامت در حالی مهشور میشود که بوی دهان او از بوی مردار بدتر است و اهل محشر از بوی دهان او ناراحت میشوندواگر بمیرد قبل از اینکه توبه کند،مرده است در حالی که حرام خدای متعال را حلال دانسته است.هان اگر کسی بر برادر خود احسان نماید ودر مجلسی که از او غیبت میشود از او دفاع کند خداوند هزار باب شر در دنیا وآخرت از او دفع میکند واگر دفاع نکند با این که میتواند گناه او هفتاد برابر گناه غیبت کننده است.۲- رسول اکرم «ص»: “الغیبه اشد من الزنا،فقیل :یارسول الله ولم ذلک؟ قال :اما صاحب الزنا فیتوب الله علیه،واما صاحب الغیبه فیتوب فلا یتوب الله علیه حتی یکون صاحبه الذی یحلٌه”. (علل الشرایع ص ۱۸۶)پیامبر فرموده:غیبت از زنا سنگینتر است.گفتند چرا چنین است ای پیامبر خدا؟فرمود:زیرا زناکار میتواند توبه کندوگناه او بخشیده شود ولی غیبت کننده توبه میکندوبخشیده نمیشود مگر آن شخص وی را ببخشد.۳-امام صادق«ع»:”من عامل الناس فلم یظلمهم و حدثهم فلم یکذبهم و وعدهم فلم یخلفهم،کان ممن حرمت غیبته و” ” کلمت مروته وظهر عدله و وجبت اخوته”. (عیون اخبار الرضا ص۱۹۸)کسی که در معامله با مردم ستم نکند ودر سخن گفتن دروغ نگوید ودر وعده هایش خلاف نکند کسی است که غیبت او حرام ومردانگی او کامل وعدالت او روشن وبرادری با او واجب است.۴- امام صادق«ع»:”ان من الغیبهان تقول فی اخیک ما ستره الله علیه وانٌ من البهتان ان تقول فی اخیک ما لیس فیه”(معانی الاخبار ص۵۷) از غیبت است که دربارۀ برادر دینی خود چیزی را نقل کنی که خداوند بر او پوشیده است واز بهتان است که دربارۀ او چیزی را که نیست بگوئی.۵- امام صادق«ع»:”فمن لم تره بعینک یرتکب ذنبا ولم یشهد علیه عندک شاهدان فهو من اهل العداله و السترو شهادته مقبوله ،وان کان فی نفسه مذنبا،ومن اغتابه بما فیه فهو خارج عن ولایه الله تعالی ذکره، داخل فی ولایه الشیطان”. (المجالس ص۶۳) کسی را که به چشم خود ندیدی مرتکب گناهی شده باشد ودو شاهد عادل نیز برآن شهادت نداده باشند،از اهل عدالت است وعیب او پوشیده وشهادت او باید پذیرفته شود گرچه خود گنهکار باشد وکسی که چنین شخصی را غیبت کنداز ولایت وسرپرستی خدای متعال خارج ودر ولایت شیطان داخل شده است. ۶_ امام صادق«ع»: “اذا جاهر الفاسق بفسقه فلا حرمه له ولا غیبه” (وسائل الشیعه،ج۵ص۶۰۴) گنهکاری که آشکارا گناه کند،احترامی ندارد وغیبت اوجایز است.۷_ امام صادق«ع»:”سئل النبی«ص» ماکفاره الاغتیاب؟ قال.تستغفر الله لمن اغتبته کلما ذکرته”. (وسائل الشیعه ج۵ص۶۰۵) از پیامبر پرسیدند”کفارۀ غیبت چیست؟فرمود:کفارۀ آن این است که هرگاه کسی را که غیبت کرده ای بیاد بیاوری برای او طلب آمرزش کنی.