حضرت امام خمینی(ره):
*هر یک از انبیا که آمدند، برای اجرای عدالت آمدند و مقصدشان هم این بود که اجرای عدالت را در همۀ عالم بکنند لکن موفق نشدند… نه آن هم این عدالتی که مردم عادی می‌فهمند که فقط قضیۀ عدالت در زمین برای رفاه مردم باشد، بلکه عدالت در تمام مراتب انسانیت… خدای تبارک و تعالی ایشان را ذخیره کرده است که همان معنایی که همۀ انبیا آرزو داشتند، لکن موانع، اسباب این شد که نتوانستند اجرا بکنند، و همۀ اولیا آرزو داشتند و موفق نشدند که اجرا بکنند، به دست این بزرگوار اجرا بشود.(صحیفه امام ج۱۲ ص ۴۸۰)
*ابراهیم خلیل، در اول زمان، و حبیب خدا و فرزند عزیزش مهدی موعود – روحی فداه – در آخر زمان، از کعبه ندای توحید سردادند و می‌دهند…و مهدی منتظر، در لسان ادیان و به اتفاق مسلمین، از کعبه ندا سر می‌دهد و بشریت را به توحید می‌خواند.(صحیفه امام ج۱۸ ص۸۷)
آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای(مدظله):
*بنده سندی را دیدم که در آن بزرگان استعمار و فرماندهان استعماری توصیه می‌کنند که ما باید کاری بکنیم که این عقیده‌ی به مهدویت، به تدریج از بین مردم زایل بشود… استعمارگرهای خارجی، قضاوتشان این بود که تا وقتی عقیده‌ی به مهدویت در بین این مردم رایج است، ما نمی‌توانیم اینها را درست در اختیار بگیریم…!(۲۵/۹/۷۶)
*چند خصوصیت در این عقیده‌ی مهدویت هست، که این خصوصیات برای هر ملتی، در حکم خون در کالبد و در حکم روح در جسم است. یکی، امید است. گاهی اوقات دست‌های قلدر و قدرتمند، ملت‌های ضعیف را به جایی می‌رسانند که امیدشان را از دست می‌دهند. وقتی امید را از دست دادند دیگر هیچ اقدام نمی‌کنند…(۲۵/۹/۷۶)
*…اصل این‌که چنین دورانی پیش خواهد آمد و یک نفر از خاندان پیامبر چنین حرکت عظیم الهی را انجام خواهد داد و «یملا الله به الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما»، بین مسلمان‌ها متواتر است. همه، این را قبول دارند(۲۵/۹/۷۶)