«بمناسبت
وفات امام محمد باقر علیه السلام در روز هفتم ذی حجه»
امام باقر
علیه السلام
احیاگر آئین
محمدی (ص)
بیست و هشتم
اردیبهشت امسال، مصادف است با هفتم ذوالحجة، سالروز شهادت پنجمین ستاره ی تابناک
آسمان ولایت و امامت، حضرت امام محمد باقر علیه السلام. آن حضرت در سال 57 از هجرت
رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در مدینه منوره به دنیا آمد و در روز هفتم
ذوالحجة از سال 114 هجری قمری در سن 57 سالگی وفات یافت.
امام باقر
علیه السلام چهار سال از عمر شریفش را در جوار جد اطهرش حضرت سیدالشهدا علیه
السلام گذراند و مدت 35 سال در کنار پدر بزرگوارش امام زین العابدین علیه السلام
زیست و پس از پدر، هیجده یا نوزده سال -طبق روایتی- مدت امامتش به طول انجامید، تا
اینکه در آخرین سال از حکومت هشام بن عبدالملک، به شهادت رسید.
امام باقر
علیه السلام در طول دوران زندگیش شاهد محنت ها و مصیبت های زیادی بود که توسط
امویان پلید بر خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم و شیعیان و پیروانشان
پیوسته می بارید.
امام باقر
علیه السلام در کودکی شاهد فاجعه ی بزرگ عاشورا و اسارت اهل بیت عصمت و طهارت
علیهم السلام بود و پس از آن می دید که چگونه بر پدر بزرگوارش و یاران و اصحابش،
پی در پی مصیبت می بارد و چگونه حاکمان غاصب و ظالمان پلیدی که تمام ارزشهای
اسلامی را زیر پا گذاشته و احکام مقدس الهی را لگدمال کرده و انسانیت را نادیده
گرفته اند، در پی انهدام و فروریزی ساختمان محکم و متین اسلام برآمده اند؛ همان ساختمانی
که پیامبر اسلام بیش از 20 سال از عمر پربرکتش را در راه ساختن و معماری آن با
مجاهدت ها و محنت ها و سختی های فراوان صرف کرد و حضرت زهرا سلام الله علیها در همین راه به
شهادت رسید و امیرالمومنین علیه السلام به خاطر بقای همین ساختمان بیش از 25 سال
خانه نشین شد در حالی که خار را در چشم و استخوان را در گلو احساس می کرد.
امویان برای
ساختن حکومت خویش، از آغاز بر این برآمدند که ساختمان رسالت محمدی را ویران سازند
و سپس تمام پیروان این مکتب را به خاک و خون بکشند و در این راستا از هیچ تلاشی
فرو گذار نبودند و امام باقر علیه السلام در طول چهل سال، شاهد آن همه مصیبت و بلا
بود تا سرانجام، امامت به وی منتقل شد. امام که آن همه انحراف ها و کژی ها را دیده بود، چاره ای نداشت جز اینکه
برای حفظ و بقای ساختمان مکتب محمدی، چاره ای اندیشد و در این راستا قیام کرد؛
قیامی که همراه با تعلیم و تربیت عالمان و دانشمندان و یاران بود؛ قیامی که با
تدریس و مناظره و احتجاج و آموزش همراه بود. امام باقر علیه السلام، از راه تشکیل
و تاسیس دانشگاه بزرگ اسلامی به دفاع از اصول و ارکان و مبادی و احکام اسلام عزیز
پرداخت و شروع به نشر و تبلیغ احکام و تعالیم قرآن نمود تا اینکه بحمدالله هزاران
شیفته علوم و معارف اهل بیت گرداگرد وجود اقدسش جمع شدند و انقلابی بزرگ در
اندیشیدن و عمل کردن پدید آمد و به تدریج تمام آن انحراف ها و لغزش هایی که در دوران اقتدار بنی امیه، بر
جامعه حاکم شده بود از بین رفت و به جای آنها ارزشهای عالیه ی اسلام حکمفرما شد.
بنابراین،
حرکت علمی امام باقر علیه السلام، این شکافنده ی علوم رسول الله صلی الله علیه و
آله وسلم، باعث احیای سنت های جاویدان رسول الله و زنده نگهداشتن قرآن کریم شد.
سلام و درود بی پایان خداوند بر آن حضرت و بر پدران و فرزندان کرامش باد.
فرا رسیدن
سالروز شهادت امام محمد باقر علیه السلام را به مقام منیع ولی الله الاعظم ارواحنا
فداه، رهبر معظم انقلاب و شیعیان باوفا و مخلص آن حضرت در ایران اسلامی و سایر
کشورهای جهان، تسلیت عرض نموده، توفیق اطاعت و پیروی از حضرتش را برای عموم
موالیان و محبان مسئلت داریم.