ولادت امام هشتم عليه السلام :
نوزدهم اسفند ماه امسال, مصادف است با روز ولادت باسعادت هشتمين اختر تابناك امامت و ولايت حضرت امام على بن موسى الرضا عليه السلام, كه والاترين افتخارات ملت مسلمان ايران همين است كه در زير سايه اين امام معصوم و از خير و بركت همجوارى با آن حضرت, در سعادتى جاودانه و وصف ناپذير قرار دارند و او را منشإ تمام پيروزىها و خوشبختى ها و خيرات و توفيقات خود مى دانند.
امام هشتم عليه السلام در روز 11 ذى قعده سال 148 هجرى در مدينه منوره به دنيا آمد. زندگى آن بزرگوار مانند زندگى ديگر امامان معصوم, الگوى هدايت شوندگان و چراغ فروغ بخش سير كنندگان در مسير تقوا و پرهيزكارى و پرستش پروردگار منان بود. امام رضا عليه السلام بالاترين نمونه اخلاق و منش انسان كامل است.
مجلس آن حضرت, پناهگاه انديشمندان و متفكران دوران بود و استادان معرفت و كمال از درگاه حضرتش, فروغ مى گرفتند و از درياى بى كران علم لدنيش بهره مى بردند.
امام رضا عليه السلام در دوران پر از خفقان خويش, پايه هاى شريعت و اصول كلى توحيد را پايه ريزى نمود و دور و نزديك, خاص و عام, عالم و عارف از پرتو وجود پرفيضش, نمى از يم بر مى داشتند و در زندگى فردى و اجتماعى از آن استفاده مى كردند.
امام رضا عليه السلام ـ چنان كه همه مى دانند ـ تحت تهديد و زور, ناچار به پذيرش ولايتعهدى با شرايطى مخصوص شد و سرانجام در ((مرو)) مستقر گشت. و گويا خداوند چنين مى خواست كه سرزمين ايران, مهمان هميشگى اين نور الهى باشد و بر ساير ملتها افتخار كند كه زير سايه امام هشتم سلام الله عليه زندگى مى كند.
امام رضا عليه السلام در ماه صفر سال 203 هجرى در شهر طوس (مشهد مقدس كنونى) توسط مإمون عليه اللعنه مسموم شد و به شهادت رسيد.
فرا رسيدن ولادت با سعادت حضرتش را به تمام شيعيان جهان بويژه عتبه بوسان درگاهش و عاشقان بارگاهش و طواف كنندگان ضريح مقدسش و زائران حرم مباركش و پيروان وجود مقدسش از دور و نزديك, صميمانه تبريك و تهنيت مى گوئيم. درود بى پايان خداوند بر او و بر پدران و فرزندان معصوم و مطهرش باد.
غزوه بنى قريظه:
بنى قريظه از قبائل يهود است كه با رسول اكرم ـ صلى الله عليه و آله و سلم ـ پيمان بسته بودند كه با آنان كارزار نكنند و آنان نيز با حضرت نجنگند و به دشمنان پيامبر هم كمك نكنند. ولى سرانجام مانند بسيارى از يهوديان, پيمان را شكستند و با قريش و منافقين در غزوه احزاب, عليه رسول خدا و مسلمانان شركت كردند و كارزار نمودند.
پيامبر ـ صلى الله عليه و آله و سلم ـ كه اين خيانت را از آنها مشاهده كرد, سعد بن معاذ و عبدالله بن رواحه را براى يادآورى كردن آن پيمان به سويشان اعزام كرد ولى آنان بر مخالفت خود ـ پيوسته ـ اصرار ورزيدند و به خيانت خود ادامه دادند. سرانجام در جنگ ((خندق)), پيامبر بر قريش پيروز شد. قريش و منافقين كه شكست خورده بودند, با نيروهاى نيمه جان خود به مكه بازگشتند. اينك بنى قريظه در حالت روانى بسيار بدى قرار داشتند زيرا پشتيبانان خود را مغلوب مى يافتند. پيامبر ـ صلى الله عليه و آله و سلم ـ از اين فرصت براى هجوم به دشمن استفاده كرد. و لذا اميرالمومنين عليه السلام را وادار كرد كه مهاجرين را آماده اعزام به جبهه نبرد كند و از سوى ديگر نيز دستور بسيج عمومى را صادر فرمود و با يك پيغام نظامى, به اصحاب و ياران فرمود:
((چنان خود را آماده نبرد كنيد و بر دشمن يورش بريد كه نماز عصر را در منطقه بنى قريظه برگزار كنيد.))
اصحاب در يك حركت هماهنگ و سريع به صفوف مجاهدان راه خدا پيوستند و به نزديكى دشمن رسيدند. قلعه يهوديان در محاصره قرار گرفت و اميرالمومنين عليه السلام در نزديكى ديوار قلعه, پرچم اسلام را بر زمين كوبيد.
محاصره دشمن چند روز به طول انجاميد و چون در تنگنا قرار گرفتند از رسول خدا ـ صلى الله عليه و آله و سلم ـ درخواست نمودند آنان را عفو كند و اجازه خروج از مدينه و رفتن به سوى شام را بدهد ولى پيامبر نپذيرفت زيرا مى دانست آنان غدر و مكر مى كنند و مانند گذشته خيانت مى نمايند و به قريش براى سركوب نمودن اسلام و مسلمين كمك مى كنند. پس به جنگ پرداخت و مردان بنى قريظه را به جهنم فرستاد و زنانشان را اسير كرد و اموالشان را مصادره نمود. و بدينسان مقاومت بيهوده آنان پايان پذيرفت و مسلمانان از پليدترين و موذىترين دشمنان خود كه همواره امنيت مدينه را با توطئه, جاسوسى و اشاعه اكاذيب به هم مى زدند, رهايى يافتند.
وفات امام محمد جواد عليه السلام :
امام محمد بن على الجواد عليهما السلام, در روز جمعه, دهم ماه رجب از سال 195 هجرى در مدينه منوره به دنيا آمد و در روز 29 يا آخر ذى قعده از سال 220 هجرى مسموم شد و به شهادت رسيد.
امام جواد عليه السلام در سن 7 يا 8 سالگى به امامت رسيد و هفده سال مدت امامتش بود. با اين حساب 25 سال تمام مدت عمر با بركت آن حضرت بوده است.
مادرش ام ولد, از اهالى نوبه در آفريقا بود و نام اصليش سبيكه مى باشد كه امام رضا عليه السلام او را خيزران ناميد.
كنيه آن حضرت: ابوجعفر و هم چنين او را در اصطلاح روايات ابوجعفرالثانى نامند.
القاب مباركش: تقى, مرتضى, متقى, زكى, متوكل, مختار, منتجب, عالم و جواد است.
از جمله كلمات آموزنده و جاودانه حضرت: ((ان انفسنا و إولادنا من مواهب الله الهنيه و عواريه المستودعه, يمتع بما متع منها فى سرور و غبطه و يإخذ ما إخذ منها فى إجر و حسبه, فمن غلب جزعه على صبره إحبط إجره و نعوذ بالله من ذلك. ))
(تحف العقول)
((همانا جان و مال ما از عطيه ها و موهبت هاى گواراى الهى است كه به طور عاريه و وديعه به ما سپرده تا از آنها بهره ببريم, از هر چه بهره برديم مايه خشنودى و خورسندى ما است و هرچه از ما گرفته شود, اجر و پاداش آن به ما داده مى شود. پس هر كه بى تابيش بر صبر و بردباريش چيره شود, اجر و مزدش ضايع خواهد شد و از چنين چيزى به خدا پناه مى بريم.))
وفات امام محمد باقر عليه السلام :
امام محمد بن على الباقر عليهما السلام در سال 57 هجرى در مدينه منوره به دنيا آمد و در روز هفتم ذى حجه سال 114 هجرى در سن 57 سالگى به شهادت رسيد.
امام پنجم عليه السلام 25 سال در كنار پدر بزرگوارش امام سجاد عليه السلام زيست و پس از شهادت پدر, 18 يا 19 سال امامت كرد تا سرانجام در آخرين سال از حكومت هشام بن عبدالملك سفاك, در مدينه منوره توسط ابراهيم بن وليد بن عبدالملك برادر زاده هشام و به امر او, مسموم شد و به شهادت رسيد و در مقبره بقيع مدينه به خاك سپرده شد.
آن حضرت با استفاده از انتقال قدرت از امويان خون آشام به عباسيان سفاك, و ضعف حكومت موجود, توانست دانشگاه بزرگ اسلامى را تشكيل دهد. آن حضرت براى مقابله با كژىها و انحرافاتى كه امويان در جامعه اسلامى به وجود آورده بودند, قيام كرد و با تربيت شاگردانى ممتاز و متعهد, به دفاع از اصول و مبادى و احكام عاليه اسلام پرداخت كه حركت علمى آن حضرت سبب زنده شدن و احياى سنت هاى فراموش شده الهى شد و قرآن كريم از غربت بيرون آمد و ارزش هاى اسلام, جايگزين ضد ارزش هاى ارتجاعى جاهلى و اموى شد. از اين روى, آن بزرگوار را ((باقر علم النبى)) يعنى شكافنده علوم رسول الله ـ صلى الله عليه و آله و سلم ـ مى نامند.
فرا رسيدن شهادت اين امام معصوم عليه السلام را به مقام شامخ ولى الله الاعظم عجل الله تعالى فرجه الشريف, مقام معظم رهبرى, پيروان مخلص و صديق امامان و شيعيان ايران اسلامى تسليت عرض مى كنيم و توفيق همگان را در پيروى خالصانه از حضرتش خواستاريم.
ولادت امام على الهادىعليه السلام:
امام على بن محمد الهادى عليهما السلام, در روز دوم رجب يا 15 ذى حجه از سال 212 يا 214 هجرى در روستايى به نام ((بصريا)) نزديك مدينه منوره چشم به دنيا گشود و جهان را از مقدم مباركش منور و روشن ساخت. آن حضرت در روز سوم رجب سال 254 هجرى در سن چهل يا چهل و دو سالگى به دستور معتز عباسى ـ لعنه الله ـ مسموم شد و به شهادت رسيد و در سامرا به خاك سپرده شد.
امام دهم عليه السلام در عمر كوتاه و پربركتش شاهد جنايت ها و حق كشى هاى هفت تن از خلفاى ستمگر عباسى (مإمون, معتصم, واثق , متوكل, منتصر, مستعين و معتز) بود و رنج هاى فراوان ديد.
مادرش ام ولد, و نامش سمانه است.
كنيه مباركش: ابوالحسن.
و القابش: نجيب, هادى, مرتضى, فقيه, عالم, امين, موتمن, طيب و نقى است. به آن حضرت ابوالحسن الثانى نيز گويند.
فرا رسيدن ولادت با سعادت اين امام همام كه فروردين ماه امسال را مزين و منور ساخته و بر شيرينى اعيادش افزوده است, به عموم پيروان حضرتش تبريك و تهنيت مى گوئيم و اميدواريم خداوند ما را در زمره شيعيان مخلصش قرار دهد و شفاعتش را نصيبمان فرمايد.
پاورقي ها: