افزايش وزن بيماران ديابتى خطر بروز بيمارى قلبى را افزايش مى دهد
براساس جديدترين تحقيق به عمل آمده بيماران ديابتى كه در طول انجام انسولين درمانى شديد افزايش وزن دارند در معرض خطر بيش تر ابتلا به بيمارى قلبى قرار مى گيرند.
به گزارش خبرگزارى فرانسه از شيكاگو, محققان دريافتند: افراد شركت كننده در اين تحقيق كه در طول درمان ديابت نوع اول, بيش از اندازه افزايش وزن داشته اند داراى مقادير قابل ملاحظه بيش ترى از كل كلسترول, كلسترول با غلظت كم, ليپوپروتئين و چربى هاى ترى گلسيريد بودند.
افزايش وزن يكى از عوارض معمول انسولين درمانى است اما اين تحقيق نشان داد كه 33/1 درصد از بيماران كه تحت درمان شديد قرار گرفتند چاق شدند اين رقم براى افرادى كه تحت درمان هاى متعارف قرار گرفتند 19/1 درصد بود.
نگرانى دانشمندان از اين امر ناشى مى شود كه افزايش وزن همراه با درمان هاى شديد داراى عوارض منفى بر ميزان ليپيد و فشار خون و افزايش خطر بروز مشكلات براى عروق خونى بزرگ در بعضى از افراد است. محققان با بررسى وضعيت يك هزار و 168 بزرگ سال مبتلا به ديابت نوع اول در طول مدت 6 سال اعلام كردند: افزايش حتى چند كيلوگرم در طول انسولين درمانى براى سلامتى فرد تعيين كننده است.
محققان خاطر نشان ساختند كاربردهاى اين اطلاعات آن است كه حتى افزايش وزن متوسط با درمان هاى متعارف در مقايسه با افزايش وزن ناشى از درمان هاى شديد, داراى اثرات مضر بر ميزان چربى و فشار خون سيستوليك است.
انتقال خون, خطر بروز سكته در كودكان مبتلا به نوعى كم خونى را كاهش مى دهد
محققان دريافتند انتقال خون خطر بروز اولين سكته در كودكان مبتلا به كم خونى سلول هاى داسى شكل ياSicklecell را به ميزان قابل ملاحظه اى كاهش مى دهد.
دانشمندان از اين امر آگاهى داشتند كه انتقال خون از بروز سكته مجدد در كودكان مبتلا به اين نوع كم خونى پيش گيرى مى كند. اما اين تحقيق اولين تحقيقى است كه ارزش انتقال خون در پيشگيرى از بروز اولين سكته را با شواهد نشان مى دهد.
محققان دريافتند انتقال خون منظم خطر بروز سكته را تا 90 درصد كاهش مى دهد.
كم خونى سلول هاى داسى شكل يك نوع دردناك از كم خونى مادرزادى است كه مشخصه آن هلالى شدن گلبول هاى قرمز خون است. سكته يكى از مشكل ترين عوارض اين بيمارى است. در حدود 11 درصد از افراد مبتلا به اين نوع كم خونى تا سن 20 سالگى دچار سكته مى شوند و اين سكته اوليه مى تواند سبب بروز نقص هاى جدى در اين بيماران شود.
شايع ترين علت بروز سكته انسداد شاهرگ هاى داخلى و شريان هاى ميانى مغزى است. اين انسداد را مى توان با انجام آزمايش شناسايى كرد.
براساس اين تحقيق بيماران مبتلا به كم خونى كه جواب اين آزمايش آنان غير طبيعى است مى توانند با انتقال خون از بروز سكته پيش گيرى كنند.
دكتر روبرت آدامز يك متخصص اعصاب در دانشكده پزشكى دانشگاه جورجيا و يكى از پژوهشگران اين تحقيق مى گويد: اين بدان معناست كه روشى براى شناسايى خطر بروز سكته وجود دارد. و اين اولين گام براى ارايه روش هاى درمانى بهتر است.
در اين تحقيق وضعيت 130 كودك كه داراى سابقه سكته نبودند مورد بررسى قرار گرفت. اين كودكان دوبار با تستultrasonography Transcranial doppler آزمايش شدند كه نشان مى داد سرعت جريان خون در شاهرگ داخلى يا شريان هاى ميانى مغزى آن ها افزايش يافته است. اين بيماران تحت درمان هاى متعارف يا انتقال خون قرار داشتند تا غلظت هموگلوبين خون آنان كاهش يابد.
آدامز مى گويد: بدين علت از انتقال خون استفاده مى شد كه در كاهش خطر بروز سكته مجدد در بيماران مبتلا به كم خونىSickle cell بسيار موثر است. در اين تحقيق مشخص شد انتقال خون خطر بروز اولين سكته در كودكان مبتلا به اين نوع كم خونى را كه نتيجه تست آنان غير طبيعى است به ميزان قابل ملاحظه اى كاهش مى دهد.
وى مى افزايد: روشى كه ما مورد بررسى قرار داديم يك راهكار براى كاهش بار اين عارضه مهم بيمارى كم خونى سلول هاى داسى شكل ارايه مى دهد.
پاورقي ها: