ابداع سوند قلبى مخصوص جلوگيرى از انسداد رگ هاى كوچك قلب
استفاده از يك سوند قلبى مخصوص مى تواند از انسداد رگ هاى كوچك تر قلب كه بر اثر تحرك ذرات ته نشين شده در رگ هاى بزرگ تر قلبى به وجود آمده است جلوگيرى كند.
معمولا طى عمل هاى جراحى قلب براى قرار دادن يك وسيله مخصوص فلزى (استنتز
Stants ) كه سياهرگ هاى مسدود شده قلب را باز نگه مى دارد, اين مخاطره وجود دارد كه وسيله فلزى تعبيه شده باعث به حركت درآمدن ذرات ته نشين شده در بستر سياهرگ و نهايتا انتقال آن ها به داخل رگ هاى كوچك تر شود. اگر اين مسإله رخ دهد رگ هاى كوچك تر مسدود مى شوند و چنين وضعيتى مى تواند مرگآور باشد.
مجله علمى ((نيوساينتست)) مى نويسد اخيرا يك شركت امريكايى در كاليفرنيا نوعى كاتتر يا سوند قلبى را ابداع كرده است كه با مكيدن ذرات ته نشين شده به خارج, از حركت آن ها در داخل رگ ها جلوگيرى مى كند.
آمار موجود نشان مى دهد انسداد ناشى از ذرات ته نشين به حركت درآمده و در 5 تا 15 درصد از افرادى كه تحت عمل جراحى قلب براى جاسازى ((استانت)) واقع مى شوند مشاهده شده است.
اين مشكل مخصوصا در بيمارانى كه استانت در رگ هاى پيوندى به قلب جاسازى مى شود بيش تر گزارش مى شود.
براى رفع انسداد رگ هاى كوچك تر راه حلى وجود ندارد و پزشكان نمى توانند اقدامى در اين مورد انجام دهند.
((دونالد بيم)) از دانشكده پزشكى ((هاروارد)) مى گويد: اين مسإله مانند اين است كه لوله هاى اصلى آب در داخل خانه تعمير شده است اما موادى كه لوله هاى بزرگ را مسدود كرده بودند اكنون در لوله هاى كوچك تر انتقال آب در داخل منزل قرار مى گيرند و آن ها را مسدود مى كنند.
((بيم)) اخيرا اولين جراحى جاسازى سوند قلبى مكنده را انجام داده است.
طى اين عمل ابتدا جراح يك بادكنك بسيار ظريف را كه بر انتهاى يك سيم هدايت كننده قرار دارد به داخل سياهرگ وارد مى كند. باد كردن اين بادكنك باعث مى شود سرخرگ به طور موقت مسدود شود و ذرات ته نشين شده نتوانند در مسير داخل رگ شناور باشند.
در اين هنگام سوند قلبى يا كاتتر به داخل رگ فرستاده مى شود و مواد ته نشين شده به بيرون تلمبه مى شوند.
آزمايش هاى اين شيوه نشان مى دهد كه تنها 3 درصد از بيمارانى كه از اين شيوه استفاده كرده اند پيچيدگى هاى پس از عمل را نشان مى دهند.
((دونالد بيم)) مى گويد: اگرچه اين يك مفهوم بسيار ساده است, اما براى اولين بار است كه يك قدم اجرايى براى حل اين مشكل برداشته مى شود.
استفاده از آهن ربا در جراحى هاى مغز
جراحان اعصاب براى اولين بار از آهن ربا براى نصب ابزار جراحى در عمل جراحى بافت بردارى از مغز, استفاده كردند.
پزشكان دانشكده پزشكى دانشگاه واشينگتن اعلام كردند, يك سوند داراى نوك فلزى كه با استفاده از يك نرم افزار پيشرفته رايانه اى از بيرون با يك آهن رباى بسيار قوى هدايت مى شد, به آهستگى به محل تومور حركت داده شد.
استقرار دقيق سوند در محل مورد نظر, ميزان آسيب به ساختار مغزى سالم را در اولين عمل از پنج مورد جراحى بى سابقه كه به تإييد اداره نظارت بر مواد غذايى و داروى آمريكا رسيده است, كاهش داد.
دكتر رالف ديس رئيس بخش جراحى عصب شناسى در موسسه ((سنت لوئيس)) مى گويد: اين روش يك شيوه كاملا جديد در كاربرد وسايل جراحى در مغز است كه نويدبخش كاهش صدمات به حداقل ميزان ممكن است.
ديس گفت: اين روش از آن جايى كه امكان استفاده از يك مسير منحنى را براى رسيدن به هدف فراهم مى كند, بى خطرتر است.
بنابراين مى توان به جاى وارد شدن به ساختارهاى حساس, نظير ساختارهايى كه سرعت يا ديد را كنترل مى كنند آنها را دور زد.
ديس طى يك عمل جراحى كه بر روى تومور مغزى يك مرد 31 ساله انجام شد حفره اى به عمق يك چهارم اينچ در جمجمه بيمار, در محل رويش مو در پيشانى ايجاد كرد. يك پيچ پلاستيكى درون حفره قرار داده شد و يك سوند نوك فلزى از داخل پيچ وارد مغز شد.
نوك سوند از يك آلياژ حساس مغناطيسى ((نئوديميوم)) و ((بورونboron )) ساخته شده است.
وقتى سوند درون مغز قرار داده مى شود يك رايانه, آهن رباى خنك شده را كه سوند را در طول مسير از پيش تعيين شده حركت مى دهد, كنترل مى كند.
ديس با همكارى ديگر پزشكان قبل از عمل اين مسير را ترسيم كردند تا سوند از قسمت هاى حساس در لوب پيشانى مغز دور بماند.
اين سوند انعطاف پذير شبيه يك رشته اسپاگتى مرطوب است. نمى توان اسپاگتى مرطوب را فشرد اما مى توان آن را كشيد. نوك فلزى سوند جذب آهن رباهايى مى شود كه سوند را به طرف تومور هدايت مى كنند. اگرچه رايانه ها عمل را انجام مى دهند, اما پزشكان پيشرفت كار را بر روى دستگاه نمايش گر يك رايانه نظاره مى كنند. تشعشعات دستگاه اشعه ايكس كه تصاوير ديدارى را از عمل تهيه مى كند به اندازه زمانى است كه عكس بردارى معمولى از سينه انجام مى شود.
وقتى نوك سوند به تومور رسيد, آهن ربا از كار مى افتد و نوك فلزى سوند خارج مى شود و لوله سوند تو خالى را باقى مى گذارد. يك دستگاه كوچك بافت بردارى درون سوند قرار داده مى شود و به درون تومور جايى كه بافت از آن جا برداشته شده وارد مى شود.
پزشكان در مورد اولين بيمار براى تهيه سه نمونه بافت, در تومور دو شيار ايجاد كردند. سوند حدود دو و نيم اينچ حركت مى كند و سه تا پنج دقيقه طول مى كشد تا به تومور برسد.
بعد از تهيه نمونه هاى بافت كل سوند خارج مى شود و حفره ايجاد شده در پوست و جمجمه بخيه زده مى شود.
ديس افزود: بافت بردارى نشان داد بيمار در اولين آزمايش دچار تومور
oligodendroglima شده است كه يك غده سرطانى است كه احتمالا از طريق شيمى درمانى و نه جراحى يا پرتو درمانى قابل معالجه مى باشد.
ديس گفت در آينده پزشكان سوند را در محل مى گذارند تا امكان انجام شيمى درمانى به طور مستقيم به تومور وجود داشته باشد اما اداره نظارت بر مواد غذايى و دارويى امريكا در حال حاضر تنها اجازه انجام بافت بردارى را صادر كرده است.
در بافت بردارى قطعه كوچكى از بافت برداشته مى شود و پزشك مى تواند تومور را شناسايى و بدخيم بودن آن را مشخص نمايد و درمان مناسب را شروع كند. در حالى كه ديگر ابزارها قادرند محل تومور را در مغز پيدا كنند. معمولا براى مشخص شدن وضعيت تومور انجام بافت بردارى ضرورى است.
بيش از يك دهه است كه استفاده از فناورىهاى گوناگون در دانشگاه هاى ملى امريكا در دست تهيه مى باشد.
يك شركت در سنت لوئيس موسوم به شركتStereotaxis هدايت توسعه تجارى اين اختراع را به عهده دارد. بويل هاگ يك عضو اين شركت مى گويد انتظار مى رود اين سيستم كارآيى گسترده اى داشته باشد, زيرا سه مولفه شامل تجسم, موضعى كردن, و جهت يابى را براى اولين بار در كنار هم قرار داده است.
محققان دو داروى جديدبراى درمان سرطان تخمدان تهيه كردند
محققان روش هاى جديدى براى درمان سرطان تخمدان كه هر ساله تنها در امريكا 14 هزار و 500 زن را از پا درمىآورد ارايه كرده اند.
دانشمندان در هوستون و سانفرانسيسكو دو دارو تهيه كرده اند كه سلول هاى تومور تخمدان را در لوله آزمايش و حيوانات آزمايشگاهى با موفقيت هدف قرار داده است. اين داروها به سلول هاى تومور تخمدان متصل مى شوند زيرا داراى پروتئينى بسيار بيش تر, سه تا ده برابر, ازسلول هاى طبيعى هستند.
دكتر ((گوردن مايلز)) رئيس بخش غدد شناسى مولكولى در مركز سرطان اندرسون, دانشگاه مريلند, تگزاس, يافته هاى خود را در نشريه ((نيچر ژنتيك)) منتشر كرده است.
مايلز گفت: وى و همكارانش در آزمايش هاى خود از دو داروى آزمايشىLy294002 و
Wortmannin استفاده كردند. اين داروها با وادار كردن سلول هاى سرطانى به مرگ برنامه ريزى شده سلول ياapoptos , از تكثير آن ها جلوگيرى مى كنند.
مايلز گفت: حداقل در بعضى از سلول ها كه ما به دقت مورد مشاهده قرار داديم اين داروها سبب مرگ سلول هاى سرطانى شدند.
وى افزود: سلول هاى سرطان تخمدان هم چنين داراى مقادير بالاتر يك ژن خاص موسوم بهik3cap هستند. اين ژن آنزيمى را توليد مى كند كه به رشد سلول هاى سرطانى كمك كرده و سلول هاى سالم را مورد تهاجم قرار مى دهد.
مايلز گفت: اين روش درمانى جديد فعاليت آنزيم مذكور را متوقف مى سازد.
وى افزود: در اين روش هيچ آسيبى به سلول هاى سالم نرسيد. اما سلول هاى تومور از بين رفتند. سلول هاى تومور نسبت به داروها بسيار حساس تر از سلول هاى طبيعى بودند.
مايلز گفت: وى در حال تحقيق بر روى ساير تركيبات به جز اين داروى جديد است كه براى مقابله با ژنpik3ca مورد استفاده قرار گيرد. وى انتظار دارد آزمايش هاى انسانى با اين داروها در سال 1999 آغاز شود.
اولين مطالعات نشان دهنده ميزان سمى بودن اين مواد بر روى انسان ها خواهد بود.
مايلز خاطر نشان ساخت كه مقادير بالاىpik3ca منحصر به سرطان تخمدان نبوده و در سلول هاى كوچك سرطان ريه و احتمالا ساير سرطان ها نيز وجود دارد.
پاورقي ها: