روش جديدى براى كاهش عوارض درمان سرطان پروستات
روش جديد معالجه سرطان پروستات كه وسعت تابش اشعه را كاهش مى دهد علاوه بر آن كه به ميزان روش درمانى استاندارد موثر است, عوارض جانبى كمترى بر جاى مى گذارد.
در صورتى كه سرطان به خارج از غده پروستات گسترش نيافته باشد كه مى تواند باعث خونريزى از مقعد و التهاب شود, معمولا از پرتو درمانى براى معالجه اين بيمارى بهره گرفته مى شود.
در اين روش مقادير زيادى از بافت طبيعى تحت تابش اشعه قرار مى گيرد.
دكتر ديويد درنالى و محققان موسسه تحقيقات سرطان و رويال مارسدن تراست روشى موسوم به پرتو درمانى تطبيقى را مورد آزمايش قرار دادند كه اشعه تابشى را به نحوى شكل مى دهد كه تنها به غده و نه بافت سالم اطراف برخورد مى كند.
نتايج اين مطالعه از دو جهت حائز اهميت است.
اول اين كه مى توانيم نامطلوب ترين عوارض جانبى ناشى از پرتو درمانى سرطان پروستات را كاهش دهيم و معالجه ديگر انواع سرطان را آغاز كنيم.
دوم اين كه خواهيم توانست مقادير بالايى اشعه به بدن بيمار بتابانيم كه انتظار مى رود اندازه تومور را كاهش داده و در نهايت جان تعداد بيماران بيشترى نجات پيدا كند. اين امر مرحله بعدى تحقيقات ما است. در نيلى به مقايسه اين دو روش درمانى در 225 مرد مبتلا به سرطان پروستات پرداخت. نيمى از بيماران به طور اتفاقى انتخاب شدند تا تحت درمان استاندارد قرار گيرند و نيم ديگر با درمان تطبيقى معالجه شدند.
اين محققان طى گزارشى در مجله پزشكى ((لانست)) نوشتند اين مردان بعد از درمان به مدت دو تا هشت سال تحت كنترل قرار گرفتند. خطر بروز عوارض جانبى در بيمارانى كه با روش تطبيقى معالجه شده بودند كمتر بود.
سرطان پروستات شايعترين بيمارى بدخيم در بين مردان سالمند و دومين عامل مهم مرگ و مير ناشى از سرطان در مردان محسوب مى شود. اين بيمارى ساليانه 10 هزار تن را از پاى درمىآورد. حدود 10 ميليون مرد بالاى 50 سال در سراسر جهان از اين بيمارى رنج مى برند.
تابش بيشتر اشعه ميزان زنده ماندن مبتلايان به سرطان ريه را افزايش مى دهد
بر اساس جديدترين تحقيقات به عمل آمده شانس زنده ماندن بيماران مبتلا به سرطان ريه كه دوبار در روز تحت پرتودرمانى قرار مى گيرند در مقايسه با افرادى كه يك بار در روز مداوا مى شوند بيشتر است.
به نوشته ((نشريه نيوانگلند ژورنال اومديسين)), محققان وضعيت 417 بيمار مبتلا به سرطان سلول هاى كوچك ريه را در 9 مركز درمانى امريكا مورد بررسى قرار دادند. اين نوع سرطان به يك طرف سينه, محلى كه تومورها بيشتر در معرض پرتو درمانى قرار مى گيرند محدود مى شود.
ساليانه در حدود 34 هزار تومور سلول هاى كوچك ريه در امريكا شناسايى مى شود.
تمامى شركت كنندگان در اين تحقيق تحت درمان هاى استاندارد با داروهاى
etoposide وcisplatin قرار داشتند. نيمى از اين بيماران تحت پرتو درمانى يك بار در روز, به مدت 5 هفته قرار گرفتند و نيمى ديگر دو بار تحت پرتو درمانى به مدت 3 هفته قرار گرفتند.
محققان اعلام كردند: پس از گذشت 5 سال, 16 درصد افرادى كه يك بار در روز تحت درمان قرار مى گرفتند زنده ماندند و اين رقم در گروهى كه دو بار تحت پرتو درمانى قرار داشتند 26 درصد بود.
اين گروه اعلام كرد: قرار گرفتن تحت پرتو درمانى براى دو بار در روز, پيشرفت قابل ملاحظه اى در ميزان زنده ماندن بيمارانى كه مبتلا به سرطان سلول هاى كوچك ريه هستند ايجاد مى كند.
محققان تإثير مورفين بر سيستم ايمنى بدن را كشف كردند
قرنهاست كه از مورفين براى تسكين درد بيماران استفاده مى شود اما بر اساس جديدترين تحقيقات به عمل آمده, استفاده بيش از حد از اين ماده افيونى علاوه بر خطر اعتياد, داراى تإثير زيانبخش بر روى سيستم ايمنى نيز هست.
به نوشته نشريه علمى ((نيچر)) محققان دريافتند: اين ماده مخدر سلول هاى خاص سيستم ايمنى موسوم به لنفوسيتها را ترغيب مى كند تا پروتئينى را كه تحت شرايط خاص مكانيسم خودكشى درون سلولى را تحريك مى كند توليد كند.
به گفته محققان اين كشف چشم انداز جديدى بر روى عواقب استفاده نامناسب از مورفين و هم چنين واكنش متقابل بين سيستم عصبى و سيستم ايمنى گشوده است.
محققان دريافتند: مورفين لنفوسيتها را تحريك مى كند تا پروتئينى موسوم بهfas را كه هم چنين به نام هاىapo-1 ياcd95 شناخته شده است توليد كند.
اين پروتئين كه يك گيرنده بر روى سطح سلول است فرآيندapoptosis يا مرگ سلولى را هنگامى كه به لينگاند خود, پروتئينى ديگر به نامfasl متصل است, تحريك مى كند. اين پروتئين در بروز سرطان, ايدز و بيمارىهاى خود ايمنى نقش مهمى ايفا مى كند.
محققين گفته اند : پيش از اين تحقيق توجه اندكى به نقش مواد مخدر در تنظيم مرگ سلولى متمركز شده بود. آنها افزودند: كشف ما در خصوص نقش اين مواد در ظهورfas چشم انداز جديدى در خصوص فهم اعتياد به مواد مخدر گشوده و روش هاى جديدى براى تسكين عوارض جانبى استفاده نامناسب از داروها ارايه مى دهد.
براساس يافته هاى ما يك روش براى كاهش اثرات زيانبار مورفين بر روى سيستم ايمنى, تهيه داروهايى است كه بتوانند تإثير متقابل بينfasl وfas يا بازدارنده هاى مرگ سلولى ياapoptosis را متوقف سازند.
با بكارگيرى اين روش لنفوسيتها سالم مى مانند در حالى كه اثرات تسكين بخشى مورفين نيز باقى مى ماند.
دانشمندان از اين امر آگاهى داشتند كه آسيب وارده به سيستم ايمنى هم براى بيماران و هم براى معتادان به اين ماده مخدر غير قابل درمان است.
يك روش كه توسط آن مواد افيونى بر سيستم ايمنى تإثير مى گذارند, كاهش تعداد لنفوسيتها به وسيله يك مكانيسم ناشناخته است. يافته هاى ما مبنى بر اين كه مواد مخدر مرگ سلولى گيرندهfas را تحريك مى كند, يك مكانيسمى را ارايه مى دهد كه توسط آن مواد مخدر بر سيستم ايمنى تإثير مى گذارند.
ارتباط اين ماده مخدر با خودكشى سلولى همين اواخر مورد توجه قرار گرفته است. تاكنون مكانيسم دقيق تحت اين ارتباط به صورت يك راز باقى مانده است.
تازه ترين تحقيق به عمل آمده هم چنين نشان مى دهد كه مورفين مى تواند توليدfas را در بافت هاى غيرمرتبط با سيستم ايمنى نيز تحريك كند.
نقشfas در سلول هاى غير ايمنى هنوز ناشناخته است. به هر حال تحقيقات بيشترى در خصوص فعاليت هاىfas در ساير بافت ها مى تواند به درك بهتر ما از اثرات جانبى مواد افيونى مفيد باشد.
تشخيص به موقع آلزايمر با ابداع يك آزمايش جديد
پژوهشگران موفق به ابداع يك روش جديد اسكن مغزى شده اند كه مى تواند بيمارى آلزايمر را در مراحل اوليه تشخيص دهد.
به گزارش خبرگزارى آسوشيتدپرس از لندن, در مغز بيماران مبتلا به آلزايمر تغييرات ميكروسكوپى خاصى بروز مى كند, اما از آنجا كه اين تغييرات در اعماق مغز رخ مى دهد و به آسانى با اسكن قابل رويت نيست, طبيعتا پزشكان آزمايشى براى تشخيص بيمارى تجويز نمى كنند.
در حال حاضر آزمايش جامع و واحدى براى تشخيص اين بيمارى وجود ندارد و پزشكان از طريق فرآيند حذف ساير شرايط آلزايمر را تشخيص مى دهند.
كالبد شكافى تنها راه تإييد تشخيص اين بيمارى است. اين بيمارى به آهستگى سلول هاى عصبى مغز را نابود مى كند و باعث تغييرات شخصيتى و از دست دادن حافظه مى شود كه به تدريج وخيم تر شده و به زوال عقل مى انجامد.
اما دانشمندان در تحقيقات مقدماتى موفق به ابداع روشى شده اند كه كوچك شدن و جمع شدن مغز را قبل از مرگ اندازه گيرى مى كند و اين روش مى تواند به تشخيص به موقع اين بيمارى كمك كند.
مشروح اين يافته ها در مجله ((لانست)) به چاپ رسيده است.
در حال حاضر هيچ درمانى براى معالجه يا توقف پيشرفت آلزايمر وجود ندارد. برخى از داروها نشانه هاى اين بيمارى را تخفيف مى دهند. اين بيمارى 18 ميليون تن يا سه درصد افراد بالاى 60 سال را در سراسر جهان مبتلا كرده است.
دكتر مونى دولئون از بخش روانپزشكى دانشگاه نيويورك و همكارانش ضمن بررسى 16 تن دريافتند بخشى از مغز كه مسوول حافظه است يعنى قشر آنتورينالentorhinal در كسانى كه دچار آلزايمر خفيف هستند 27 درصد كوچكتر از هم سن و سال هاى آنها است.
اين دانشمندان ابتدا مغز 20 تن را كه در سن حدود 80 سالگى جان سپرده بودند معاينه كردند و حجم نشانه هاى خاصى را در قشر آنتورينال كه با كمك دستگاه ((ام آر آى)) يا اسكن قابل مشاهده است, اندازه گيرى كردند.
سپس نشانه ها را در مغز 16 تن كه مى دانستند دچار بيمارى خفيف تا شديد آلزايمر بوده اند با اين نشانه ها در مغز 4 تن كه در همان سن درگذشته بودند, اما مبتلا به آلزايمر نبودند, مقايسه كردند.
آنها دريافتند اندازه اين قسمت از مغز 45 درصد كوچك تر از كسانى است كه آلزايمر داشته اند.
اين محققان سپس همين روش را براى 16 بيمار زنده حدود 80 ساله آزمايش كردند. نيمى از اين تعداد دچار آلزايمر خفيف تا خيلى خفيف بودند و نيم ديگر را داوطلبان سالم تشكيل مى دادند.
قشر آنتورينال كه با نشانه هاى اسكن اندازه گيرى مى شود در مبتلايان به آلزايمر 27 درصد كوچكتر بود.
دكتر كرك دافنر مى گويد : در اين مرحله آگاهى از ابتلا فردى به آلزايمر هيچ مزيت عمده اى نيست زيرا هيچ راه معالجه اى وجود ندارد.
خاچاطوريان گفت اين تحقيق شواهدى را ارائه مى كند كه بر اساس آن شروع بيمارى زودتر از سنين پيرى آغاز مى شود و دهها سال طول مى كشد تا خود را آشكار كند.
پاورقي ها: