تازه هاى علمى پژوهشى
براى اولين بار يك بيمار هموفيلى تحت ژن درمانى قرار گرفت
يك مرد 50 ساله مبتلا به هموفيلى براى اولين بار با يك روش جديد آزمايشى تحت ژن درمانى قرار گرفت.
دانشمندان از يك ويروس براى حمل ژن عامل يك تركيب انعقاد خون به بدن اين بيمار استفاده كردند تا در سلول هاى بدن فرد ساكن شده و به طور طبيعى شروع به توليد تركيب كند.
بيمار مزبور به هموفيلى كه يك بيمار خونى ارثى است مبتلا بود. بدن اين بيماران به حد كافى فاكتور 8 كه به منعقد شدن خون كمك مى كند نمى سازد.
اين بيمارى كه جنس مذكر را مبتلا مى كند به مرگ زود هنگام بيماران مى انجامد و فرد در اثر ضربه يا كبود شدن طبيعى دچار خونريزى داخلى شده و جان خود را از دست مى دهد.
در حال حاضر بيماران بطور مرتب تحت انتقال خون يا تزريق فاكتورهاى مناسب انعقاد خون قرار مى گيرند. اما باز هم دچار خونريزى خود بخودى در مفاصل شده و در اثر انتقال خونآلوده به هپاتيت و ايدز مبتلا مى شوند.
گروهى از محققان مركز پزشكى پيتزبورگ قصد آزمايش ژن درمانى جديدى با استفاده از درمان ژنتيكى فاكتور 8 را دارند كه توسط شركت بيوتكنولوژى طراحى شده است.
دكتر مارگارت راگنى مى گويد: اين درمان مى تواند توانايى توليد فاكتور انعقاد خون را به طور دائم به بيمار بازگرداند.
اين شيوه مى تواند هزينه ها و عوارض مرتبط با اين بيمارى ناتوان كننده را كاهش دهد.
آزمايش اين روش به منظور اثبات سالم بودن آن است. در اين روش همانند ساير آزمايش هاى ژن درمانى يك ويروس كه از طريق مهندسى ژنتيك تهيه شده است ژن عامل فاكتور انسانى 8 را حمل مى كند و آن قدر ضعيف شده است كه سلول ها را آلوده مى كند, اما باعث بيمارى فرد نمى شود.
تاكنون كارآيى ژن درمانى نشان داده نشده است. يا سلول ها ژن را منتقل نمى كنند يا آن كه آن را به جاى نامناسب مى برند يا اثر آن به سرعت از بين مى رود.
اين روش در رشد عروق كوچك و جديد خونى در بيماران قلبى بسيار موفقيت آميز بوده است.
اما پزشكان فكر مى كنند بيمارىهاى ناشى از يك ژن معيوب واحد براى ژن درمانى مناسب مى باشند.
از هر 10 هزار مرد يك نفر دچار هموفيلى آ مى شود كه طى آن پروتئين فاكتور 8 ناقص است.
راگنى ابراز اميدوارى كرد كه اين روش پروتئين كافى فاكتور 8 بسازد تا بيماران را در برابر خونريزى خودبخودى محافظت نمايد و از بروز برخى ناتوانايى هاى مزمن مرتبط با بيمارى جلوگيرى شود.
ابراز نگرانى در مورد تإثير دستگاه سونوگرافى بر جنين
دانشمندان غربى در تحقيقات اخير خود نسبت به تإثيرات سوء دستگاه سونوگرافى بر جنين ابراز نگرانى كردند.
در تحقيقاتى كه از سوى دانشمندان ايرلندى صورت گرفت نسبت به ايمنى دستگاه عكسبردارى ((اولتراسوند)) كه براى زنان باردار استفاده مى شود و تإثير آن بر روى جنين ابراز ترديد شد.
متخصصين در دانشگاه ((يو.سى.دى)) در آزمايش هايى كه با استفاده از دستگاه اسكن التراسوند بر روى موش صورت دادند اثرات مخربى را در سلول بدن آن ها مشاهده كردند.
روزنامه ديلى تلگراف چاپ لندن در گزارشى نوشت پس از گذشت 4/5 ساعت از زمان اسكن, ميزان تقسيم سلولى در روده كوچك موش ها به اندازه 22 درصد كاهش يافته بود و ميزان از بين رفتن طبيعى سلول ها دو برابر شده بود.
((پاتريك برنان)) رئيس اين پروژه تحقيقاتى گفت مدتها بود كه تصور مى شد دستگاه التراسوند تإثيرى بر سلول بدن انسان ندارد ليكن اكنون شواهدى وجود دارد كه اين فرضيه را مورد سوال قرار مى دهد.
وى افزود تإثير اين دستگاه بر جنين انسان مى تواند مشابه تإثير آن بر بدن موش باشد ليكن تبعات آن در سلامت بدن انسان هنوز نامعلوم است.
در اين آزمايش 12 موش تحت دستگاه اسكن به قدرت 8 مگاهرتز براى مدت 15 دقيقه قرار گرفتند.
دستگاهى كه در بيمارستان ها براى سونوگرافى استفاده مى شود معمولا قدرتى بين 3 تا 10 مگاهرتز دارد و مدت آن مى تواند تا يك ساعت به طول انجامد.
در اوايل دهه 90 پژوهشگران آمريكايى در تحقيقات خود نشان دادند امواج اولتراسوند كه موجب افزايش درجه حرارت بافت سلولى بدن مى گردد, در روده موش موجب خونريزى مى شود.
از آن زمان مراكز سونوگرافى قدرت كمترى را در دستگاه هاى خود به كار مى برند تا از اين خطر احتمالى جلوگيرى كنند.
يك ماده شيميايى در كيسه هاى خون, سلامت انسان را به خطر مى اندازد
يك ماده شيميايى كه كاربرى فراوانى در كيسه هاى خون دارد خطرى براى سلامتى انسان محسوب مى شود.
بنابر اعلام شبكه خبرى ((پى آرنيوز واير)) گروه هاى مختلف مردم متشكل از سازمان هاى مذهبى, بهداشتى, كارگرى و محيطزيست از سازمان نظارت بر مواد غذايى و دارويى امريكا (اف دى اى) خواسته اند درباره خطرات ماده شيميايى ((دى اتيل هگزيل فتالات)) (دى اى اچ پى) كه در 80 درصد كيسه هاى خون به كار مى رود به مسئولين بهداشتى و مردم هشدار دهد.
سالانه بيش از 500 ميليون كيسه خون در امريكا براى انتقال خون, دارو و ديگر مايعات ضرورى به بيماران و مجروحين استفاده مى شود.
هشتاد درصد كيسه هاى خون از ((پلى وينيل كلرايد)) (پى وى سى) ساخته شده كه براى داشتن قابليت انعطاف در آن از ماده نرم كننده اى مانند ((دى اى اچ پى)) استفاده مى شود.
مطالعات نشان داده است اين ماده شيميايى خطرناك, كه براى قلب, كبد, تخمدان ها, بيضه ها, ريه و كليه مضر است و جلوى توليد اسپرم را نيز مى گيرد از ديواره كيسه هاى خون مى تواند شسته شده و به بيماران منتقل شود.
ماده ياد شده علاوه بر كيسه هاى خون, در اسباب بازى بچه ها و برخى ديگر از لوازم پزشكى وجود دارد.
علاوه بر اين كيسه هاى خون وينيل حاوى مقادير بالايى از كلرين بوده, در نتيجه توليد و يا زدودن وينيل به وسيله سوزاندن ايجاد دى اكسين مى كند كه يكى از سمى ترين مواد شيميايى محسوب مى شود.
از ((اف دى اى)) امريكا خواسته شده است كه برچسب هايى بر روى وسايل حاوى اين ماده قرار دهد و مردم را از خطراتى كه براى سلامتى آن ها دارد مطلع سازد.
هم چنين زنان باردار, نوزادان, بيماران هموفيلى و دياليزى كه براى دراز مدت از آن استفاده مى كنند در معرض خطر بيش ترى بوده و بايد در اين باره به آن ها هشدار داده شود.
از ((اف دى اى)) هم چنين خواسته شده است وسيله اى مطمئن تر كه فاقد ((پى وى سى)) باشد را جانشين وسايل كنونى نمايد.
ساخت واكسن جديدى براى بيمارى سل
پژوهشگران دانشگاه علوم مالزى سرگرم ساختن واكسن تازه اى براى بيمارى سل هستند كه بر پايه فنآورى ژنت يك استوار است.
دكتر ((مصطفى موسى)) رييس بخش ايمنى شناسى اين دانشگاه مى گويد: اين كار با ساختن و تكرار ژن هاى موجود در ((مايكوباكتريوم توبركولوسيس)) يا باكترى ايجاد كننده بيمارى سل با بهره گرفتن از شيوه اى به نام ((واكنش زنجيره اى پليمرى)) انجام مى شود.
پزشكان دانشگاه علوم مالزى در اين شيوه به جاى به كار گرفتن پروتيين هاى زنده از يك عامل بيمارىزا يا ((پاتوژن)), از واكسن ساخته شده ازdna بهره مى گيرند كه خود از ژن هاى موجود در آن پاتوژن به دست مىآيد.
اين ملكول هاىdna آن گاه بر پايه پروتيين هاى زنده آن پاتوژن كدگذارى و به يك ((آنتى ژن)) براى آن ها تبديل مى شوند.
پژوهشگران دانشگاه علوم مالزى مى گويند اينك ((باسيل كارميت گورين)) كه با نام آشناتر ((ب ث ژ)) نيز شناخته مى شود تنها واكسن موجود براى پيشگيرى از بيمارى سل است و اهميت فراوانى نيز براى خود به دست آورده ولى ميزان تإثير آن هنوز زير پرسش است.
دكتر ((زين الفاضل زين الدين)) يكى از استادان پژوهشگر دانشگاه علوم مالزى گفت: با وجود بى خطر بودن واكسن ب ث ژ اين حقيقت كه بيمارى سل هنوز در هيچ جاى جهان به كلى ريشه كن نشده است نشان مى دهد كه به واكسن موثرترى نياز است.
بيمارى سل كه قرن ها است در جامعه بشرى قربانى مى گيرد به ويژه در ميان جوامعى كه از سوء تغذيه و شرايط نامناسب زندگى رنج مى برند بيش تر ديده مى شود.
در كشور 22 ميليون نفرى مالزى سالانه 10 تا 12 هزار نفر به اين بيمارى مبتلا مى شوند.