دانستنى هايى از قرآن
گرامى باد ياد شهيد مظلوم انقلاب اسلامى آيت الله دكتر بهشتى و 72 ياورش در هفتم تير راست قامتان جاويد
((من المومنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه, فمنهم من قضى نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبدليلا))(سوره احزاب, آيه23)
از ميان مومنان مردانى هستند كه بر آنچه با خدا پيمان بستند, صادقانه ايستاده اند, برخى از آنان به شهادت رسيدند و برخى در انتظار شهادت اند و هرگز در عهد و پيمان خود تبديل و تغييرى نمى كنند.
النحب: النذر ـ الوفإ بالنذر و النحب الموت.
نحب به معناى نذر يا وفاى به نذر است و هم چنين به معناى مرگ نيز آمده است. ابن قتيبه گويد: ((اصل النحب النذر و كان قوما نذروا إن يلقوا العدو إن يقاتلوا حتى يقتلوا إو يفتح الله فقتلوا فقيل فلان قضى نحبه اذا قتل)) اصل واژه نحب به معناى نذر است و گويا گروهى نذر كردند كه هرگاه به مصاف دشمن رفتند به كارزار بپردازند تا كشته شوند و يا خدا آنان را پيروزى بخشد پس كشته شدند و وقتى گفته مى شود فلان شخص قضى نحبه يعنى كشته شد.
برخى نيز نحب را به معناى دين و قرض گرفته اند, پس در اين صورت قضى نحبه يعنى دين خود را (به خدايش) ادا كرد.
ابن عباس گويد: اين آيه درباره حمزه بن عبدالمطلب و آنان كه با او كشته شدند نازل شده است. من قضى نحبه حمزه بن عبدالمطلب و من قتل معه عن ابن إبى اسحاق عن على عليه السلام قال: ((فينا نزلت رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه, فإنا والله المنتظر و ما بدلت تبديلا)) اين آيه درباره ما نازل شده است, به خدا قسم من منتظر هستم و هرگز تبديل و تغيير نكردم. به هر حال قطعا يكى از مصاديق بارز اين رادمردان حمزه و على و ساير امامان عليهم السلام مى باشد. و اين چنين اند مردان بزرگ خدا و راست قامتان جاويد كه در مصاف با دشمن دين همواره جنگيدند و پيكار كردند و هرگز تزلزلى برايشان حاصل نشد تا آنكه دين خود را ادا كردند و به عهد خود با خدا وفا نمودند و در راه لقاى دوست شربت گواراى شهادت نوشيدند و گروهى نيز همچنان در انتظار شهادت به سر مى برند.
در دوران انقلاب ـ چه پيش و چه پس از آن ـ بسيار چنين مردان صادق و راستينى را ديديم كه به خاطر خدا و در راه او مبارزه كردند و با دشمنانش پيكار نمودند تا آنكه برخى به شهادت رسيدند و با شرافت مرگ را در آغوش گرفتند و به مقام ((عند ربهم يرزقون)) رسيدند.
و برخى ديگر پيوسته در انتظار شهادت اند از اين رادمردان هميشه زنده و جاويد مى توان شهداى بزرگوار و ارجمند هفت تير را نام برد.
سيد شهيدان انقلاب مرحوم آيه الله دكتر بهشتى و هفتاد و دو تن ياران باوفاى امام خمينى ـ قدس سره ـ كه در آن روز به دست شقى ترين و پليدترين مردم روزگار ـ يعنى منافقين ـ به شهادت رسيدند و با شهادت مظلومانه خود انقلاب را بيمه كردند و آنقدر به پيش بردند كه اگر سالها امام تبليغ مى كرد به اندازه آن شهادتها كه در يك آن رخ داد نمى توانست انقلاب را آنچنان به پيش ببرد و از حوادث مصون نگه دارد و همچنين با آن موج بى سابقه تبليغات سوء دشمنان عليه بهشتى و يارانش, چقدر وقت مى خواست تا مردم را به خلوص و صفاى آن ياوران نيك سرشت قانع سازد ولى اين حادثه منتظره ـ به قول امام ـ چنان انقلاب را بيمه كرد و انقلاب راه يك ساله را يك شبه پيمود و مردم را به سوى حق و حقيقت سوق نمود كه هرگز دشمن زبون چنين انتظارى را نداشت و هرگز ابرجنايتكاران فكرش را نمى كردند; آنان كه با اين فاجعه انتظار نابودى انقلاب را مى كشيدند سخت شگفت زده شدند و از نقشه هاى بى مايه خويش مإيوس و نوميد گشتند, زيرا ديدند انقلاب با اين شهادت ها رونق بيشترى پيدا خواهد كرد و بيشتر به پيش خواهد تاخت و دشمن را بيش از پيش رسوا خواهد ساخت و ملت را به راهبرانش و خدمتكاران مخلصش محبوب تر و مقرب تر خواهد ساخت.
فرارسيدن هفت تير هر ساله واقعيت انقلاب را روشن تر مى كند و فروغ آن بى گمان قلب دوستان را اميدوار و دشمنان را نوميد مى سازد.
آن را گرامى تر بداريم.
والسلام.