شهريور و شهادت
استاد سيد محمد جواد مهرى
شهريور ماه, بوى خون مى دهد; گوئى دو حرف نخستش را از ((شهادت)) وام بى برگشت گرفته كه با شهادت پيوسته عجين شود و همواره پيامهاى خونين به ملت خون و قيام بدهد تا سيماى سرخ انقلاب اسلامى همچنان شكوفا و با شكوه بر تارك تاريخ بدرخشد و به محرومان جهان نويد پيروزى و نصرت بدهد كه بى گمان اگر 8 شهريورها و 17 شهريورها نبود, انقلاب به سردى و سستى مى گرائيد و تنها تاريخى از آن باقى مى ماند و حسرتى در دلها و آهى در اعماق قلوب مشتاقان.. ولى اين شهادتها كه شهريور بيشترين بهره را دارد, انقلاب اسلامى را بيمه كرد و از گزندهاى مخالفان نگه داشت و اميد است تا قيام ولى الله الاعظم امام زمان عجل الله فرجه الشريف, همچنان با حرارت و طراوت باقى بماند و قطعا ملت شريف و شهيد پرور نخواهد گذاشت, انقلاب بدست بيگانگان افتد يا از حرارت و شكوفائى باز ايستد.. و همچنان كه از آغاز انقلاب تا كنون با دل و جان از آن نگهدارى كرده است, امروز نيز نخواهد گذاشت انقلاب – خداى نخواسته – به بى راهه رود يا لباس سرخ شهادت را از تن بيرون كند و لباس ننگين خودفروختگى و خودباختگى و غرب ستائى بر تن كند. معاذ الله كه چنين روزى نخواهد آمد و دلاور مردان بيدار و هشيار ما تحت رهبرى ربان عظيم القدر انقلاب, رهبر عزيزمان, نخواهند گذاشت خون پاك شهيدان زنده هفده شهريور كه ژاله را به لاله زار شهدا مبدل كرد و خون پاك رجائى و با هنر را كه نخست وزيرى را شهادتگاه قرار داد و خون مقدس مدنى ها كه محراب انقلاب را رنگ خون بخشيد و سرانجام شهادتهاى پى در پى دلاوران اسلام و رزمندگان جبهه هاى شرف و عزت كه تمام نهادها و شهرها و كوى هاى ايران زمين را سربلندى و افتخار عطا كرد, به هدر رود يا ناديده گرفته شود و يا مورد انتقاد و ريشخند جاهلان و سفيهان گردد.
حاشا كه اين ملت بزرگ نخواهد گذاشت راز و رمز انقلاب به فراموشى سپرده شود و چه خوش باورند غرب زدگان عصر نوين كه مى پندارند توانائى آن را دارند كه با تزريق چند واژه آرام بخش و به ظاهر شيرين, ميوه هاى رسيده انقلاب را به نفع خود برچينند و وارث خون شهيدان گردند ! به چه قيمتى و با چه ابزارى !
هم اينك كه اين شجره طيبه كه پايه اش ثابت و استوار و شاخه هايش به آسمان رسيده است و ريشه هايش در اعماق دلهاى تك تك ملت شهيد پرور ما دوانيده است و از خون قلب مومنان متعهد و سيلاب اشك ديدگان مادران شهيدان, آبيارى مى شود و همچنان فريادكنندگان 17 شهريور در ميدانهاى نبرد با منافقان و مبارزه با غرب زدگان, حاضرند و ناظر, ديگر نمى توانند بازگشت روابط ننگين با آمريكا را ببينند و هرچند مواجه با محاصره اقتصادى , اجتماعى و سياسى باشند, تن به ذلت, زير بار جهانخواران نخواهند داد و به خوبى مى دانند كه آمريكا هرگز خواهان رابطه نيست بلكه به گفته اماممان نوكر مى خواهد ! چه باك كه باز هم 17 شهريور زنده شود و حماسه ها تجديد گردد و انقلاب از شر اشرار و كيد كفار مصون گردد و روح بلند امام و شهيدان شاد شود و سفره پر بركت ((شهادت))دوباره در ايران اسلامى گسترده شود ! چه باك !
و همانا زندگى با عزت و سربلندى هزاران بار ارزشمند تر و دلچسب تر است از زندگى با ذلت و خوارى كه آن حيات است و اين موت محقق. و بدينسان امام و پيشوايمان امير المومنين عليه السلام فرمود : زندگى در مرگ با عزت است و مرگ در زندگى با خوارى.تاريخچه خونين
17 شهريور 57 :
اين جمعه خونين كه قطعا از ايام الله است زيرا در آن روز تاريخى, نهضت سازان ايران با ريختن خون پاك خود بر روى اسفالتهاى ژاله تهران و ورامين و شهرهاى ديگر, مشت محكمى به شاه و مزدورانش زدند و با قطعه قطعه شدن اجساد مقدس شهيدان آن يوم الله خونين, شاهنشاهى را در ايران براى هميشه قطعه قطعه كردند و همانا در اين روز با رهبرى قاطع و ذلت ناپذير امام خمينى قدس سره و فداكارى و ايثار ملت بزرگوار ايران سرنوشت انقلاب رقم زده شد و تا تاريخ به پايان نرسيده 17شهريور زنده است و رادمردان بپاخاسته 17 شهريور زنده و جاويدند. هشتم شهريور ماه يادآور يكى از دردناكترين خاطره هاى تلخ انقلاب است كه در اين روز منافقين با انفجار مقر نخست وزيرى دو نفر از برازنده ترين و گرامى ترين چهره هاى ايثارگر و سخت كوش ملت را با فجيع ترين وضعى به شهادت رساندند ولى نتيجه اى جز بارورتر شدن انقلاب و وحدت و انسجام بيشتر اقشار ملت و رسوائى و ناكامى بيش از پيش منافقان نداشت. و چه خوش گفت امام محبوبمان :
((آنها گمان مى كنند كه افكار مومنين و ملت بپاخاسته ما همچون افكار غرب زده ها و غرب است كه جز به دنيا فكرى نمى كنند, جز متاع دنيا را نمى بينند. ملتى كه از اول, از صدر اسلام, پيشوايان او جان خود را فدا كردند براى هدفشان كه آن خدا و اسلام است, به اين مسائل و اين امور از بين نخواهند رفت و سستى نخواهند داشت.
در عين حالى كه مصائب اينها مشكل است براى ما, لكن كشور و ملت ما با تمام قدرت ايستاده اند تا همچون شهدائى تقديم كنند و هيچ راه عقب نشينى ندارند و فكر به سستى نمى كنند. آن كوردلان كه گمان كرده اند جمهورى اسلامى با نبود چند نفر از بين خواهد رفت و سقوط خواهد كرد, آنها افكارشان اسلامى نيست و از اسلام و ايمان خبر و اطلاعى ندارند و افكارشان مادى و براى دنيا كار مى كند و به هواى دنيا هستند…)).
عزيزان ! پيوسته سخنان امام را به ياد آوريد و با مطالعه صفحات نور, قلوب و افكارتان را دوباره با نواى امام جلا دهيد و گوش به سخنان ياوه گويانى ندهيد كه پيامهاى امام را مخصوص آن زمان مى دانند و اكنون ديگر خود را بى نياز مى پندارند.
آن پيام ها و سخنان امام برخاسته از قرآن و سنت است و با احاديث معصومين عليهم السلام, كاملا منطبق است, لذا هميشه تازه است و هميشه فروغ راه, و مايه حيات عزت بخش ما. و اكنون نيز مقام معظم رهبرى, با همان آواى دلنشين روح الله مردم را به سوى حق و حقيقت دعوت مى كند و از لغزشها و انحرافات مى رهاند و به آنها اميد و نويد مى دهد و از پذيرش ذلت هشدار. و ما نيز با او تجديد بيعت كرده ايم كه به امام و اصول امام وفادار بمانيم و تبليغات زهراگين برخى روزنامه ها و نشريات انحرافى ما را از راه امام بدور نخواهد كرد ((و إن لو استقاموا على الطريق لاسقيناهم مإ غدقا)) و اگر بر صراط مستقيم استقامت ورزند همانا ما با آب گوارا و زلال آنها را سيراب خواهيم كرد.
اين راه خداست كه ما را به پيروى مى خواند و از آن هرگز گامى فراتر نخواهيم گذاشت ; بگذار ما را ((همچون دوران شاه)) مرتجع بخوانند كه اين ارتجاع از آن تمدن ذلت بار برتر و ارزشمند تر است.
14 شهريور نيز شاهد دو شهادت ارجمند هستيم يكى شهادت آيه الله قدوسى دادستان محترم انقلاب كه پس از سالها علم و عمل و مبارزه توسط منافقان خوارج به شهادت رسيد و يكى نيز شهادت سرباز فداكار اسلام مرحوم سرتيپ وحيد دستگردى كه در كنار رجايى و باهنر در آتش كينه و حقد منافقان سوخته و زخمى شده بود, در اين روز, به لقإ الله رسيد و شاهد عزت جاودانه گرديد.
چهارم شهريور ماه مصادف است با شهادت حاج مهدى عراقى يكى از ياران صديق و باوفاى امام كه پس از تحمل سالها شكنجه طاغوتيان در زندانهاى مخوف شاه خائن, بالاخره توسط وارثان شاه, يعنى منافقان كوردل همراه با فرزند دلبندش حسام به شهادت رسيد.
بيستم شهريور ماه يادآور شهادت مظلومانه دومين شهيد محراب حضرت آيه الله مدنى در محراب پر افتخار جمعه بود كه پس از عمرى دراز از خدمت خالصانه به خدا و مردم, اين وارسته مردى كه پيوسته از خدا آرزوى شهادت مى كرد, سرانجام توسط دشمنان اسلام و ايران به شهادت رسيد و به جد بزرگوارش نخستين شهيد محراب حضرت إمير المومنين عليه السلام ملحق شد .
نوزدهم شهريور ياد آور درگذشت چهره اى است كه با مبارزه و نبرد با دشمنان دين و قرآن, علاقه اى ديرينه و صميمى دارد, او كسى است كه هرگاه نام يكى از انقلابيون دوران شاه خائن برده مى شد بايد در كنارش نام ((طالقانى)) برده شود. آيه الله طالقانى كه پيوسته از زندانى به زندانى ديگر و از سياهچالى به سياهچال ديگر منتقل مى شد و هرگز از مبارزه دست بر نمى داشت و تا توان داشت دم از انقلاب و امام مى زد, سر انجام در نوزدهم شهريور ماه به لقإ الله پيوست و به اجداد طاهرينش ملحق شد.
اين بود صفحه اى فهرست وار از تاريخ انقلابى شهريور, به اميد اينكه اين شهادت ها همچنان زندگى عزت بار را در ما بيافريند و از تسليم شدن در برابر ناملايمات ومصايب روزگار مصون بدارد و براى احقاق حق خود بيش از پيش مصمم گرداند و به اميد اينكه خداوند انقلاب و ايران را از شر مخالفان و مكر منحرفان و كينه كينه توزان و كيد استعمارگران و نافهمى نادانان مصون و محفوظ بدارد آمين رب العالمين.