على عليه السلام
* رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم :
انا مدينة الحكمة و هى الجنّة و انت يا على بابه .(1)
من شهر حكمتم و اين حكمت بهشت است و اى على تو دَرِ اين بهشتى .
رسيدن به شهر حكمت كه خود بهشت است بدون ولايت از اهل بيت عصمت و طهارت ممكن نيست .
* رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم :
يا عَلى مَنْ قَتَلَكَ فَقَدْ قَتَلَنى وَ مَنْ اَبْغَضَكَ فَقَدْ اَبْغَضَنى وَ مَنْ سَبَّكَ فَقَدْ سَبَّنى لاَنَّكَ مِنّى كَنَفْسى , رُوحُكَ مِنْ روُحى وَ طينَتُكَ مِنْ طينَتى (2)
اى على ! هر كه تو را كُشد مرا كشته است و هر كه بر تو كينه ورزد بر من كينه ورزيده است و آن كه بر تو دشنام دهد بر من دشنام داده است زيرا تو هم چون نَفْس منى , روح تو از روح من است وطينت تو از طينتِ من .
* رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم :
مَعاشِرَ النّاسِ اِنَّ عَلِيّاً مِنّى وَ اَنَا مِنْ عَلى ّ, خُلِقَ مِنْ طينَتى وَ هُوَ اِمامُ الْخَلْقِ مِنْ بَعْدى .(3)
اى مردم ! على از من است و من از على , او از سرشت من آفريده شده و پس از من پيشواى مردم است .
* رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم :
كَانّى بِكَ وَ اَنْتَ تُصَلّى لِرَبِّكَ وَ قَدْ انْبَعَثَ اَشْقَى الاَوَّلينَ شَقيقُ عاقِرِ ناقَةَ ثَمُود فَضَربَكَ ضَرْبَةً عَلى قَرْنِكَ فَخَضَّبَ مِنْها لِحْيَتَكَ.(4)
اى على گويا تو را مى بينم كه براى پروردگارت نماز مى گزارى و شقى ترين مردم كه همپايهء پِى كنندهء ناقهء ثمود است برمى خيزد و چنان ضربتى بر سر تو مى زند كه محاسنت را به خون رنگين مى سازد.
* رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم :
ابشر يا على فلو وزن اليوم عملك بعمل امّة محمد(ص ) لرجّح عملك بعملهم و ذلك انّه لم يبق بيتٌ من بيوت المشركين الاّ و قد دخله وهنٌ بقتل عمروٍ و لم يبق بيتٌ من بيوت المسلمين الاّ و قد دخله عزٌّ بقتل عمرو.(5)
مژده بادت اى على , اگر اينك كار تو با كار امّت محمّد در سنجش آيد بر همهء آنها فزونى خواهد داشت و اين بدان سبب است كه خانه اى از خانه هاى مشركان نيست مگر آن كه از كشته شدن عمرو (بن عبدود) احساس ذلّت مى كند و خانه اى از خانه هاى مسلمانان نيست , مگر آن كه ا ز قتل او به خود ببالد.
* امام على عليه السلام :
وَضَعَنى فى حِجْرِه و انا ولدٌ يضمنى الى صدره و يَكْنُفُنى فى فراشِه و يُمِسُّنى جَسَدَه و يَشِمُّنى عَرْفَهُ و كان يَمْضَغُ الشّىء ثمّ يُلْقِمنيه و ما وجدلى كَذبةً فى قول و لا خَطْلَةً فى فعل .(6)
پيامبر خدا(ص ) مرا كه كودك بودم در آغوش خود مى نهاد و به سينهء خويش مى چسبانيد و در بستر خود مى بُرد و تنِ خود را با من تماس مى داد و بوى خوش خويش را به من مى بويانيد ولقمه اى را مى جويد سپس در دهان من مى گذارد, نه در گفتار من دروغى يافت , نه در كردار من لغزشى .
* امام حسن عليه السلام :
اَيُّهَا النّاسُ اِنَّهُ قُبِضَ فى هذِهِ اللَّيْلَةِ رَجُلٌ ما سَبَقتَهُ الاَوَّلُونَ وَ لايُدْرِكُهُ الآخِروُن , اِنَّهُ كانَ لَصاحِبُ رايَة رَسُولِ اللّه ِ(ص ), عَنْ يَمينِه جِبْرَئيلُ وَ عَنْ يَسارِه ميكائيلُ لايَنْثَنى حَتّى يَفْتَحَ اللّهُ لَه ُ….(7)
اى مردم ! در اين شب مردى رحلت كرد كه گذشتگان بر او سبقت نجستند و آيندگان به مقام او نمى رسند, او پرچمدار پيامبر بود و جبرئيل از طرف راستش و ميكائيل از طرف چپش او را يارى مى كردند, از ميدان برنمى گشت مگر هنگامى كه خدا فتح و پيروزى را نصيب او مى فرمود.
پى نوشت ها:
1 ـ بحارالانوار, ج 40 ص 200
2ـ همان , ج 93 ص 358
3ـ همان , ج 37 ص 109
4ـ همان , ج 96 ص 358
5ـ همان , ج 39 ص 2
6ـ نهج البلاغه , خطبه 192
7ـ كافى , ج 1 ص 457