احاديثى ازامير المومنين حضرت على عليه السلام

احاديثى از امير المومنين حضرت على عليه السلام

على عليه السلام :
ذكر الله سجيه كل محسن, و شيمه كل مومن(غرر الحكم, ج1, ص364, ح15)
به ياد خدا بودن روش هر نيكوكار و شيوه هر مومن است.

على عليه السلام :
ذكر الله دوإ اعلال النفوس(غرر الحكم, ج1, ص363, ح11)
ياد خدا دواى بيماريهاى نفوس است.

على عليه السلام :
ذكر الله ينير البصائر, و يونس الضمائر(غرر الحكم, ج1, ص363, ح9)
ياد خدا بينش ها را روشن و باطنها را مونس است.
على عليه السلام :
عليك بذكر الله, فانه نور القلوب(غرر الحكم, ج2, ص19, ح23)
بر تو باد به ياد خدا بودن, چرا كه آن روشنى دل است.

على عليه السلام :
افضل العباده سهر العيون بذكر الله سبحانه(غرر الحكم, ج1, ص196, ح327)
عالى ترين عبادت, ديدگان را به ياد پروردگار سبحان بيدار داشتن است.

على عليه السلام :
بذكر الله تستنزل النعمه(غرر الحكم, ج1, ص291, ح31)
با ياد خدا, نعمت الهى نازل مى شود.

على عليه السلام :
ذكر الله دعامه الايمان و عصمه من الشيطان(غرر الحكم, ج1, ص364, ح14)
ياد خدا, ستون ايمان و مصونيت از شر شيطان است.

على عليه السلام :
ان الله سبحانه و تعالى جعل الذكر جلإ للقلوب(نهج البلاغه, حكمت 222)
خداوند سبحان ياد خويش را جلاى قلبها قرار داده است.

على عليه السلام :
العافيه عشره إجزإ, تسعه منها فى الصمت الا من ذكر الله تعالى, و واحد فى ترك مجالسه السفهإ
(دستور معالم الحكم, ص24)
سلامتى ده بخش است نه بخش آن در سكوت جز به ياد خدا بودن, و بخش آخر آن در ترك همنشينى با سفيهان است.

على عليه السلام :
فى الذكر حياه القلوب(غرر الحكم, ج2, ص152, ح1)
به ياد خدا بودن, زنده نگهداشتن دلهاست.

على عليه السلام :
من ذكر الله ذكره(غرر الحكم, ج2, ص154, ح116)
هر كه به ياد خدا باشد, خدا به ياد او خواهد بود.

على عليه السلام :
من عمر قلبه بدوام الذكر حسنت افعاله فى السر والجهر(غرر الحكم, ج2, ص22, ح1219)
هر كس دلش را پيوسته با ذكر و ياد خدا آباد سازد, رفتار و اعمال او در پنهان و آشكار خوب گردد.

على عليه السلام :
لاتذكر الله سبحانه ساهيا, و لا تنسه لاهيا, واذكره ذاكرا كاملا, يوافق فيه قلبك لسانك, و يطابق اضمارك اعلانك, و لن تذكره حقيقه الذكر حتى تنسى نفسك فى ذكرك, و تفقدها فى إمرك.(غرر الحكم, ج2, ص333, ح207)
هيچ گاه خداوند سبحان را در حال سهو ونسيان ياد نكن و از روى لهو و بازى فراموش ننما, بلكه او را كاملا به ياد داشته باش به طورى كه دلت با آن موافق و باطن و ظاهرت با آن مطابق باشد, و هرگز به حقيقت ياد خدا نمى رسى, مگر آن كه خودت را فراموش كنى, و نفس و خودبينى را در كارت نابود سازى.

على عليه السلام :
الذكر ذكران: احدهما ذكر الله و تحميده, فما احسنه و اعظم إجره! والثانى ذكر الله عند ما حرم الله, و هو افضل من الاول
(ابن ابى الحديد, ج20, ص347)
ياد خدا بودن دو گونه است: يكى آن كه ياد او باشى و او را ستايش كنى پس چه نيكوست و چه پاداش بزرگى دارد و دوم آن كه به نزد آنچه حرام است ياد او باشى[ و حرام را ترك كنى] كه اين گونه ياد خدا بودن بهتر از اولى است.

على عليه السلام :
من تذكر بعد السفر استعد(نهج البلاغه, حكمت ;280 تحف العقول, 167)
كسى كه دورى سفر[ آخرت] را به ياد داشته باشد خود را آماده خواهد ساخت.

على عليه السلام :
كل قول ليس لله فيه ذكر فلغو(كنز الفوائد ج2, ص83)
هر سخنى كه در آن ياد خدا نباشد لغو و بيهوده است.

على عليه السلام :
احسن افعال الجوارح إلا تزال مالئا فاك بذكر الله سبحانه(ابن ابى الحديد, ج20, ص347)
بهترين كارهاى اعضاى بدن آن است كه دهانت همواره مملو از ياد خدا باشد.