يادآورى ايام اللّه
«و لقد أرسلنا موسى بآياتنا أن أخرج قومك من الظلمات الى النور و ذكّرهم بأيامالله إنّ في ذلك لآيات لكل صبّارٍ شكور». (سوره ابراهيم – آيه 5)
و همانا موسى را با آيات و معجزات خود فرستاديم كه قومت را از تاريكى به روشنايى و نور هدايت كن و ايامالله را به ياد قوم خود بياور. و در اينها نشانههايى است براى هر انسان بسيار شكيبا و شكرگزار.
در اين آيه، هدف از فرستادن حضرت موسى بيان مىشود كه همان هدف بعثت هر پيامبر ديگرى است. و همانا ما موسى را با آيات و نشانهها و معجزههايى فرستاديم تا او مردم را به سوى ايمان و پرستش خداوند فراخواند و از ظلمات و تاريكىهاى كفر شرك و الحاد به نور ايمان حق و پرستش الله درآورد.
و همچنين از موسى خواستيم كه ايام الهى و روزهاى ويژه خداوند را به ياد قومش بياورد. و بىگمان در اينها نشانههايى است براى هر انسان شكيبا و پراستقامت.
ترديدى نيست كه تمام روزها از آن خداست و هرچه در جهان وجود دارد، همه و همه نشانه عظمت و قدرت الهى است ولى در اين آيه – چنان چه ملاحظه مىكنيد – خداوند حضرت موسى را فرمان مىدهد كه ايام ويژه خداوند را به ياد مردم بياورد. پس معلوم مىشود اين ايامالله كه در آيه آمده است، غير از ايام معمولى است بلكه ويژگى و خصوصيتى دارد. گويا در اين روزها حوادث و رخدادهايى به وقوع پيوسته كه در روزهاى ديگر چنين نبوده و آنچه مسلم است اينكه در اين روزها عظمت خداوند و عزتش بيشتر نمايان گشته و آيهاى از آيات در آنها رخ داده است.
حال ممكن است در اين ايام، قهر و غلبه الهى بر كفار و مشركان به ظهور رسيده و يا اينكه نعمتى بزرگ نمايان گشته است؛ مانند عذابهايى كه بر برخى از اقوام پيامبران گذشته نازل مىشد و همه دشمنان پيامبران را به هلاكت مىرساند. قطعاً غرق شدن قوم نوح و به هلاكت رسيدن فرعون و يارانش و نابودى قوم عاد و ثمود، از اين اياماللّه است كه در مقابل، پيروزى حضرت نوح و در كشتى سوار شدنش و به ساحل نجات رسيدن خود و مؤمنان همراهش، از اين ايّامالله است. پيروزى حضرت ابراهيم بر نمروديان و بتپرستان و رفتن در آتش بىآنكه آسيبى به او رسد از ايامالله است. چيره شدن و غلبه حضرت موسى بر فرعونيان از ايامالله است.
و همچنين در زمان خويش شاهد چند روز از ايامالله بوديم كه هم قهر و غلبه الهى نمايان گشت و هم نعمت بزرگ پيروزى بر دشمنان كه هر دو مقتضاى عزّت الهى است؛ چه نقمتش و چه نعمتش، چه نابودى شاه و درهم شكستن تاج و تخت شاهنشاهى و چه پيروز شدن امام و مستضعفان همراهش.
يادآورى كردن مردم به ايامالله مانند همين است كه هر ساله در روز 22 بهمن كه روز شكست دشمن است بايد جشن گرفت و با راهپيمايى و سخنرانى، آن روز عظيمالهى را به ياد آوردو همچنين روز 12فروردين از هر سال را بايد بزرگ شمرد و به ياد آورد و در آن روز جشن گرفت كه روز پيروزى حكومت الله بر حكومت طاغوت و روز يارى رساندن خداوند به مستضعفين و محرومين است.
امام امت – قدس سره – اين روزها را از ايامالله دانسته و از ملت ايران خواسته است كه هر سال اين روزهاى ويژه را محترم بشمرند و جشن بگيرند و آن حركت الهى و نهضت مقدس را به ياد آورند و انگيزه پيروزى را كه وحدت همگانى در زير سايه توحيد بود از ياد نبرند و هميشه همان حال و هواى انقلاب را داشته باشند تا پيوسته پيروز و بهروز باشند. صبّار شكور
هر دو كلمه صيغه مبالغهاند كه صبّار به معنى كسى است كه بسيار شكيبا و پرتحمل باشد و شكور كسى را گويند كه بسيار سپاسگزار و شاكر نعمت خداوند باشد. و اين دو از ويژگىهاى مؤمنان متعهد است كه نه حوادث تلخ روزگار آنان را از پاى در مىآورد و نه نعمت پيروزى و چيره شدن بر دشمنان، آنها را از شكرگزارى و سپاس دور مىسازد. و شايد ذكر اين دو ويژگى در آخر آيه، اشاره به همين باشد كه ايامالله مخصوص روزهاى بلا و عذاب و يا تنها روزهاى خوشى و نعمت نيست بلكه هر دو بخش را شامل مىشود. در هر صورت يادآورى ايامالله يكى از اهداف بعثت پيامبران است كه مردم را به خدا نزديك سازد و از خشم و غضبش برهاند. پاورقي ها:
