دوستى با على(ع) رسولخدا صلى اللّه عليه و آله :
«يا على، لو أنّ عبداً عبداللّه عزّو جلّ مثل ماقام نوحٌ فى قومه و كان به مثل احدٍ ذهباً فأنفقه فى سبيل اللّه و مدّ فى عمره حتى حجّ ألف عامٍ على قدميه ثم قتل بين الصفا و المروة قتل مظلوماً ثمّ لم يوالك يا على لم يشمّ رائحة الجنّة و لم يدخلها»
(مناقب خوارزمى، ص 67 و ينابيع المودة، ص 252)
اى على، اگر كسى خدا را به مدت عمر حضرت نوح بندگى كند و مثل كوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق كند، و به قدرى عمر كند تا بتواند هزار بار با پاى خود حج به جا آورد و بعد بين صفا و مروه به ناحق كشته شود، اما ولايت تو را نداشته باشد بوى بهشت به مشام او نمىرسد و داخل بهشت نمىشود.» رسولخدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم:
«انّ اللّه تعالى عهد الىّ فى علىّ عهداً، أنّ عليّاً راية الهدى، و امام أوليائى، و نور من أطاعنى، و هو الكلمة التى ألزمتها المتّقين، من أحبّه أحبّنى و من أبغضه أبغضنى، فبشّره»
(ينابيع المودة، ص 134، نزهة المجالس، ج 2، ص 208 و فرائد السمطين، ج 1، ص 151، ح 114)
خداوند متعال درباره على(ع) عهدى با من بسته كه او پرچم هدايت و پيشوايى اولياى من است. او روشنايى كسانى است كه مرا اطاعت كنند، و على كلمهاى است كه لازمه متقين است. هر كه او را دوست بدارد، مرا دوست داشته و آن كه او را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است، پس به او بشارت دهيد. رسولخدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم:
«لو أنّ عبداً عبد اللّه ألف عامٍ و ألف عامٍ و ألف عامٍ بين الركن و المقام، ثمّ لقى اللّه عزّ و جلّ مبغضاً لعلىّ بن أبى طالبٍ و عترتى، أكبّه اللّه على منخريه يوم القيامة فى نار جهنّم »
(فرائد السمطين، ج 1، ص 331، ح 257)
اگر بندهاى چند هزار سال بين ركن و مقام (كنار خانه خدا) خدا را عبادت و بندگى كند، ولى خدا را در حالى ملاقات كند كه دشمن على و عترت من باشد، خداوند او را در قيامت با صورت در آتش جهنّم مىاندازد. رسولخدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم:
«ما من مؤمنٍ الّا و قد خلص ودّى الى قلبه، و ما خلص ودّى الى قلب أحدٍ الّا و قد خلص ودّ علىّ الى قلبه، كذب يا علىّ من زعم أنّه يحبّنى و يبغضك…»
(بحارالانوار، ج 39، ص 254)
مؤمن نيست مگر آن كه دوستى من در قلبش خالص باشد، و دوستى من در قلب كسى خالص نمىشود، مگر آن كه دوستى على در قلبش خالص شود. اى على! دروغ گويد كسى كه گمان كند مرا دوست دارد و تو را دشمن بدارد…. رسولخدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم:
«من أحبّ عليّاً فقد أحبّنى، و من أحبّنى فقد أحبّ اللّه و من أبغض عليّاً فقد أبغضنى، و من أبغضنى فقد أبغض اللّه، لايحبّك الّا مؤمنٌ و لا يبغضك الّا كافر أو منافقٌ.»
(تاريخ دمشق، ج2، ص 188، ح 671)
هر كس على را اطاعت كند، مرا اطاعت كرده، و هر كس او را عصيان كند، مرا عصيان كرده و هر كس مرا معصيت كند، خدا را معصيت كرده است، و كسى كه على را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر كس مرا دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است. اى على! دوست نمىدارد تو را مگر مؤمن، و دشمن نمىدارد تو را مگر كافر يا منافق. رسولخدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم:
«أنت سيّد فى الدنيا و سيّد فى الآخرة من أحبّك فقد أحبّنى و حبيبك حبيب اللّه. و من أبغضك فقد أبغضنى و بغيضك بغيض اللّه، و الويل لمن أبغضك بعدى .»
(مناقب خوارزمى، ص 327)
اى على، تو آقا و سيد در دنيا و آخرتى، هر كسى تو را دوست دارد مرا دوست داشته و دوست تو دوست خداست و هر كسى تو را دشمن بدارد مرا دشمن داشته و دشمن تو دشمن خداست، واى بر كسى كه تو را بعد از من دشمن بدارد. رسولخدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم:
«أنا و أنت أبوا هذه الامّة و لحقّنا عليهم أعظم من حقّ ابوى ولادتهم، فانّا ننقذهم – ان أطاعونا – من النّار الى دار القرار و نلحقهم من العبوديّة بخيار الأحرار»
(تفسير (منسوب به) امام حسن عسكرى(ع)، ص 329، و بحارالانوار، ج 36، ص 8)
من و تو پدر اين امّت هستيم، و حقّ ما بر آنها از حقّ پدر و مادرشان كه آنان را به دنيا آوردهاند. بيشتر است، زيرا ما آنها را از آتش جهنّم نجات مىدهيم و از قيد بندگى رها ساخته و به دنياى آزادگان وارد كرديم – در صورتى كه از ما اطاعت كنند -.
پاورقي ها:
