دکتر
عبدالحمید انصاری
سی و
سه سال از پیروزی انقلاب اسلامی که به تعبیــر نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی، پس
لرزه‌های آن مناسبات آینده جهانی را دگرگون خواهد کرد، می‌گذرد. حوادث پس از
انقلاب و در رأس آنها جنگ 8 ساله عراق علیه ایران که به نیابت از دنیای استکبار
علیه انقلاب اسلامی صورت گرفت، نشان داد که استقرار نظام دینی مبتنی بر نگاه مدرن
و ناب امام راحل«ره» تا چه میزان برای جهان زورگو غیرقابل تحمل است. یادآوری کمک‌های
نرم‌افزاری و سخت‌افزاری نظام سلطه به رژیم متجاوز صدام، نظیر اطلاعات ماهواره‌ای
و دفاعی ارتش امریکا، اعطای آواکس‌های امریکایی، سوپراتانداردهای فرانسوی،
تورنادوهای انگلیسی، اسکادهای روسی و سلاح‌های مرگبار شیمیایی و میکروبی آلمانی و پشتیبانی
روحی و روانی و مالی رژیم‌های قبایلی منطقه، بیانگر عمق کینه و وحشت نظام سلطه از
نظام اسلامی است؛ امّا وحدت کلمۀ مسئولان و مردم توطئه‌های مذکور را زمینگیر کرد.
با این
حال به حکم منطق عقلی، هجمه دشمن هیچ گاه از یک جبهه نبوده است و نخواهد بود. جبهه
نظامی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، علمی، هنری و مذهبی محل چالش دشمن با ماست، امّا
متأسفانه باید اذعان کرد که وزن تقابل در جبهه‌های غیرنظامی برای برخی تصمیم‌گیران و مردم، به میزان کافی روشن
نیست. تحلیل حوزه‌های گوناگون فوق در بضاعت این چند سطر نمی‌گنجد و ان‌شاءالله در
فرصتی مناسب بدان پرداخته خواهد شد.
آنچه
هم‌اکنون باید بدان اشاره شود، اهمیت جبهه اقتصاد از جهات گوناگون است. به
نامگذاری چند سال اخیر از سوی حضرت رهبری توجه کنید. سال همت مضاعف، کار مضاعف، سال
اصلاح الگوی مصرف، سال جهاد اقتصادی، سال تولید ملّی. آیا به‌راستی این نامگذاری‌ها
تصادفی است؟
همان طور که اشاره شد به نظر می‌رسد که خطیر بودن
حوزه اقتصاد و اصلاح ساختار و شاخص‌های کلان اقتصادی کشور برای برخی مسئولین
اجرایی و عموم مردم روشن نیست. مگر رسول‌الله(ص) نمی‌فرمایند «وای بر احوال قومی
که پوشاک‌شان را قومی دیگر ببافد.» آیا تمثیل وابستگی لباس مسلمان، مبیّن اشارت
رسول‌الله(ص) به مصیبت وابستگی‌های عمیق‌تر در سایر حوزه‌ها نیست؟ آیا سخن امام
راحل خطاب به حجاج بیت‌الله الحرام را از یاد برده‌ایم که فرمود پرسه زدن در
بازار کالاهای ساخت بیگانگان، دل صاحب شریعت را به درد می‌آورد. و دردناک‌تر آنکه
سازندگان، علاوه بر بیگانه بودن، دشمن کینه‌توز اسلام هم باشند. نگاهی گذرا بر برندهای
(Brands) مشهور بین‌المللی
با مراجعه به سایت بورس‌های نیویورک، لندن، فرانسه، فرانکفورت، رم،… و ملاحظه
ترکیب سهامداران و مالکــان عمده این شرکت‌ها نشان می‌دهد که عواید و منافع غارتگرانه
این کمپانی‌ها متعلق به چه سیستمی است.
چند سال قبل هیئت مدیره شرکت مشهور مک‌دونالد (Mc.Donald) تصمیم گرفت کل گوشت مصرفی تمام فروشگاه‌های خود را در همه جا به گوشت حلال
تغییر دهد تا بازار تقریبی یک و نیم میلیاردی مسلمین را از دست ندهد. واقعاً خجالت‌آور
نیست که نظام سلطه غرب، هم‌اکنون و سی و سه سال پس از پیروزی انقلاب گمان می‌کند با
حربه تحریم و عدم خرید نفت می‌تواند ما را تحت فشار قرار دهد؟ آیا نرخ بیکاری بالا
به‌ویژه در طبقه تحصیلکرده، پیام خوبی برای جامعه اسلامی ماست؟ آیا افزایش سن
ازدواج و نرخ طلاق و کاهش نرخ ازدواج، شاخص‌های مطلوبی برای جامعه محسوب می‌شوند؟
آیا به همبستگی شاخص‌های فوق و بیکاری توجه کرده‌ایم؟ چه باید کرد؟
1ـ حوزه اقتصاد در دنیای امروز مرکز همه برنامه‌ریزی‌های کشور است، بدین معنا که
نگاه تک‌بعدی، عجولانه، بخشی و غیرسیستمی در آن، جز آسیب، حاصلی به بار نمی‌آورد.
2ـ برآیند همه برنامه‌ریزی‌ها، سازندگی‌ها، تخریب‌ها، غفلت‌ها
و حتی دعواهای سیاسی احزاب در شاخص‌های اقتصادی سالانه، خود را نشان می‌دهد.
امیرالمؤمنین«ع» در ماه‌های پایانی حکومت خود فرمودند: «هیچ‌کس در قلمرو خلافت
اسلامی نیست، اِلاّ اینکه گندم شیرین می‌خورد.» گندم شیرین در آن زمان شاخص رفاه
قابل قبول جامعه در مقابل فقر و فاقه بود. البته بر همگان آشکار است که شاخص رفاه
و زندگی آبرومندانه و شایسته جامعه اسلامی در اعصار مختلف، یکسان نیست. همین جا
اضافه کنم که زندگی آبرومندانه، با مصرف‌زدگی و شکم‌بارگی تفاوت ماهوی دارد و
نباید با هم خلط شوند.
3ـ ماحصل کلام آنکه، اگر می‌خواهیم در عرصه اجتماعی معضلاتی
نظیر بیکــاری، اعتیــاد، خشونت‌های خیابانی، قتل، تجاوز به حقوق دیگران، کثرت
پرونده‌های ورودی به دستگاه قضا و ارتشاء حل شوند، یکی از اصلی‌ترین روش‌ها تمرکز
روی تولید ملّی است.
توضیح بیشتر پیرامون ضرورت تولید ملی و الزامات آن در شماره‌های بعد ارائه
خواهد شد.
سوتیتر:
به حکم
منطق عقلی، هجمه دشمن هیچ گاه از یک جبهه نبوده است و نخواهد بود. جبهه نظامی،
فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، علمی، هنری و مذهبی محل چالش دشمن با ماست، امّا متأسفانه
باید اذعان کرد که وزن تقابل در جبهه‌های غیرنظامی برای برخی تصمیم‌گیران و مردم، به میزان کافی روشن
نیست