«سخنان معصومین(علیهم‌السلام) »
*عنه(علیه السلام): إنّا نُحیطُ عِلماً بِأنبائِکُم، وَ لا یَعزُبُ عَنّا شَیىءٌ مِن أخبارِکُم.(احتجاج: ج ۲، ص ۴۹۷، بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۵)
ما بر تمامى احوال و اخبار شما آگاهی داریم وهیچ چیزى از اخبار شما بر ما پنهان نیست.
*عنه(علیه السلام): إِنّا غَیرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِکُم، وَ لا ناسینَ لِذِکرِکُم، وَ لَو لا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللاَّواهُ، وَ اصطَلَمَکُمُ الاَْعداءُ. فَاتَّقُوا اللّهَ جَلَّ جَلالُهُ وَ ظاهِرُونا.(بحارالانوار ؛ج ۵۳؛ص ۱۷۵)
ما در رعایت حال شما کوتاهى نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم، که اگر جز این بود گرفتارى‌ها به شما روى مى‌آورد و دشمنان، شما را ریشه کن مى‌کردند. پس تقوای الهی پیشه کنید و ما را پشتیبانى نمایید.
*عنه(علیه السلام): أَمَّا الحَوَادِثُ الوَاقِعَهُ فَارجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاهِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُم حُجَّتِی عَلَیکُم وَ أَنَاحُجَّهُاللَّهِ عَلَیهِم(غیبت شیخ طوسی، ص۲۹۰؛ وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۱۴۰)
در پیشامـدها به راویان حدیث ما رجوع کنید، زیرا که آنان حجت مـن بـر شمـا هستنـد و مـن هـم حجت خـدا بـر آنـان هستم.
*عنه(علیه السلام): وَاجعَلُوا قَصدَکُم إلَینا بِالمَوَدَّهِ عَلَى السُّنَّهِ الواضِحَهِ،….( بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۹)
هدف و قصد خویش را نسبت به محبّت و دوستى ما – اهل بیت عصمت و طهارت – بر مبناى عمل به سنّت و اجراء احکام الهى قرار دهید.
*عنه(علیه السلام): عَن مُحَمَّدِ بنِ عُثمانَ العَمرى رَضِىَ اللّه ُ عَنهُ قالَ، سَمِعتُهُ یَقُولُ: وَاللّه ِ إنَّ صاحِبَ هذَاالأمرِ لَیَحضُرَالمَوسِمَ کُلَّ سَنَهٍ، فَیَرى النّاسَ وَ یَعرِفُهُم وَ یَرَونَهُ وَ لایَعرِفُونَهُ. (کمال الدین و تمام النعمه ۴۴۰: ۸)
محمد بن عثمان عمرى، نایب امام مهدی(علیهالسلام) گوید: از حضرت شنیدم که مىفرمودند: به خدا قسم صاحبالامر هرسال در موسمحج حضور پیدا مىکند و مردم را مىبیند و آنان را مىشناسد و مردم او را مىبینند ولى او را نمىشناسند.
*عنه(علیه السلام): إِنَّ الدُّنیا قَد دَنا فَناؤُها وَ زَوالُها وَ أَذِنَت بِالوِداعِ وَ إِنّى أَدعُوکُم إِلَى‌اللّهِ وَ رَسُولِهِ(ص) وَ العَمَلِ بِکِتابِهِ وَ إِماتَهِ الباطِلِ وَ إِحیاءِ السُّنَّهِ:(الامام مهدی(ع) من المهد الی الظهور، ص ۵۱۵)
فنا و زوال دنیا نزدیک گردیده و در حال وداع است، و من، شما را به سوى خدا و پیامبرش و عمل به قرآنش و میراندن باطل و زنده کردن سنّت، دعوت مى‌کنم.
*عنه(علیه السلام)…فَیَعمَلُ کُلُّ امرِئٍ مِنکُم مَا یَقرُبُ بِهِ مِن مَحَبَّتِنَا وَ لِیَتَجَنَّبَ مَا یُدنِیهِ مِن کَرَاهِیَتِنَا وَ
سَخَطِنَا فَإِنَّ امرَأً یَبغَتُهُ فَجأَهٌ حِینَ لَا تَنفَعُهُ تَوبَهٌ وَ لَا یُنَجِّیهِ مِن عِقَابِنَا نَدَمٌ عَلَى حَوبَه.
(بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۷۴؛ احتجاج، ج۲، ص۴۹۵)
…. پس هریک از شما باید به آنچه‌که او را به دوستى ما نزدیک مى‌سازد، عمل کند واز
آنچه‌که خـوشایند ما نبـوده وخشـم ما در آن است، دورى گزیند، زیرا مرگ به‌طور
ناگهانى انسان را مى‌گیرد، در وقتى که توبه برایـش سودى نداشته وپشیمانى، او را
از کیفـر مـا به خـاطـر گنـاهـش نجـات نمـى‌بخشد.
*عنه(علیه السلام): وَفی إِبنَه رَسُولِ اللّهِ(صلى‌الله علیه وآله وسلم) لی أُسوَه حَسَنَه (الغیبه طوسى، ص۲۸۶، ح۲۴۵ ; احتجاج، ج۲، ص۲۷۹ ; بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۸۰، ح۹)
دختر رسول خدا(صلى‌الله علیه وآله) (فاطمه‌ى زهرا(علیها السلام)) براى من، اسوه و الگویى نیکو است.
*عنه(علیه السلام): (أَمّا وَجْهُ الانتِفاعِ بی فی‌غَیبَتی فَکَالانتِفاعِ بِالشَّمسِ إِذا غَیَّبَتها عَنِ الاَْبصارِ السَّحابُ (کمال الدین، ج۲، ص۴۸۵، ح۱۰ ; الغیبه، شیخ طوسى، ص۲۹۲، ح۲۴۷ ; احتجاج، ج۲، ص۲۸۴ ; إعلام الورى، ج۲، ص۲۷۲ ; کشف الغمه، ج۳، ص۳۴۰ ; الخرائج و الجرائح، ج۳، ص۱۱۱۵)
امّا چگونگى استفاده از من در غیبتم، همانند استفاده از خورشید است هنگامى که ابرها آن را از دیدگان پنهان نگاه دارد
*عنه(علیه السلام): (أَنَّهُ مَنِ اتَّقى رَبَّهُ مِن إِخوانِکَ فِی الدّینِ وَأَخرَجَ مِمّا عَلَیهِ إِلى مُستَحِقّیهِ، کانَ آمِناً مِنَ الفِتنَهِ المُبطِلَهِ، وَمِحَنِهَا المُظلِمَهِ المُظِلَّهِ وَمَن بَخِلَ مِنهُم بِما أَعارَهُ اللّهُ مِن نِعْمَتِهِ عَلى مَن أَمَرَهُ بِصِلَتِهِ، فَإِنَّهُ یَکُونُ خاسِراً بِذلِکَ لاُِولاهُ وَآخِرَتِهِ (احتجاج، ج۲، ص۳۲۵ و بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۷۷، ح۸)
همانا، کسى‌که در حقوق برادران دینى تو، تقوای الهی راپیشه کند و حقوق مالى‌اى را که بر گردن دارد، به مستحقش برساند، از فتنه‌اى که انسان را به راه باطل مى‌کشاند، و از محنت‌هاى تاریکى که سایه بر آن افکنده، ایمن خواهد بود، و آن که بخل ورزد و از نعمت‌هایى که خداوند، به عاریت، در اختیار او گذاشته است، به مستحقش ندهد، در دنیا و آخرت زیانکار خواهد بود.
*عنه(علیه السلام): وَ لَو اَنَّ أشیاعَنا وَ فَقّهُمُ اللّه ُ لِطاعَتِهِ، عَلى اجتِماعٍ مِنَ القُلُوبِ فى الوَفاءِ بِالعَهدِ عَلَیهِم، لَما تأخَرَّ عَنهُمُ الیُمنُ بِلِقائنا، وَ لَتَعَجَّلَت لَهُم السَّعادَهُ بِمُشاهِدَتِنا، عَلى حقِّ المَعرِفَهِ وَ صِدقِها مِنهُم بِنا، فَما یَحبِسُنا عَنهُم إلاّ ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نُکرِهُهُ. (بحارالانوار ۵۳: ۱۷۷)
اگر دلهاى شیعیان ما ـ که خداوند آنان را براى اطاعت خودش موفق کند ـ در وفا کردن به پیمان‌شان یکى بود هرگز سعادت و ملاقات ما از آنان به تأخیر نمى‌افتاد، بلکه سعادت دیدار با ما همراه با شناخت و صداقت براى آنان زود فراهم می‌شد، چیزى جز کارهاى ناپسند آنان، ما را از ایشان محبوس نمى‌سازد.
*عنه(علیه السلام): ما أُرغَمَ أنفَ الشَّیطانِ بِشَیىء مِثُلِ الصَّلاهِ.(بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۲، ضمن ح ۱۱)
هیچ چیزى همانند نماز، بینى شیطان را به خاک نمى‌مالد و او را ذلیل نمى‌کند.
*عنه(علیه السلام): أمّا أموالُکُم فَلا نَقبَلُها إلاّ لِتُطَهِّرُوا، ….(إکمال الدّین ج ۲، ص۴۸۴، بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۰)
اموال – خمس و زکات – شما را جهت تطهیر و تزکیه زندگى و ثروتتان مى‌پذیریم…
*عنه(علیه السلام): أنَا الَّذى أخرُجُ بِهذَا السَیفِ فَأملاَالاَْرضَ عَدلا وَ قِسطاً کَما مُلِئَت ظُلْماً وَ جَوراً.(بحارالانوار: ج ۵۳، ص ۱۷۹، س ۱۴، و ج ۵۵، ص ۴۱)
من کسى هستم که با این شمشیر- ذوالفقار- ظهور و خروج مى‌کنم و زمین را پر از عدل و داد مى‌نمایم همان‌گونه که پُر از ظلم و جور شده است.
*عنه(علیه السلام): أنَا خاتَمُ الاَْوصِیاءِ، بى یَدفَعُ البَلاءُ عَن أهلى وَ شیعَتى.(دعوات راوندى: ص ۲۰۷، ح ۵۶۳)
من آخرین وصیّ پیغمبر خدا هستم. به‌وسیلۀ من بلاها و فتنه‌ها از آشنایان و شیعیانم دفع و برطرف خواهد شد.
*عنه(علیه السلام): یَابنَ المَهزِیارِ! لَولاَ استِغفارُ بَعضِکُم لِبَعض، لَهَلَکَ مَن عَلَیها، إلاّ خَواصَّ الشّیعَهِ الَّتى تَشبَهُ أقوالُهُم أفعالَهُم. (مستدرک ج ۵، ص ۲۴۷، ح ۵۷۹۵)
اگر طلب مغفرت و آمرزش بعضى شماها براى همدیگر نبود، هرکس روى زمین بود هلاک مى‌گردید، مگر آن شیعیان خاصّى که گفتارشان با کردارشان یکى است
*عنه(علیه السلام): سَجدَهُ الشُّکرِ مِن ألْزَمِ السُّنَنِ وَ أوجَبِها.(وسائل الشّیعه: ج ۶، ص ۴۹، ،بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۱)
سجدۀ شکر پس از هر نماز از لازم‌ترین و ضرورى‌ترین سنّتها است.
*عنه(علیه السلام): إنَّ اللهَ مَعَنا، فَلا فاقَهَ بِنا إلى غَیرِهِ، وَالحَقُّ مَعَنا فَلَن یُوحِشَنا مَن قَعَدَ عَنّا.(بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱، إکمال الدّین: ج ۲، ص ۵۱۱)
خدا با ما است، پس نیازى به دیگران نداریم، و حقّ با ما است و هرکه از ما روى گرداند باکى نداریم.
*عنه(علیه السلام): أما تَعلَمُونَ أنَّ الارضَ لا تَخلُو مِن حُجَّه إمّا ظاهِراً وَ إمّا مَغمُوراً.(بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱، س ۵، ضمن ح ۱۹)
آگاه باشید که هیچگاه، زمین خالى از حجّت خداوند نخواهد بود، یا به‌طور ظاهر و آشکار و یا به‌طور مخفى و پنهان.
*عنه(علیه السلام): أکثِرُواالدُّعاءَ بِتَعجیلِ الفَرَجِ، فَإنَّ ذلِکَ فَرَجَکُم.(بحارالأنوار:ج ۵۳، ص ۱۸۱، س ۲، ضمن ح ۱۰)
براى تعجیل ظهور بسیار دعا کنید که در آن فرج و حلّ مشکلات شما خواهد بود.
*عنه(علیه السلام): أَوَ ما رَأَیتُم کَیفَ جَعَلَ اللّهُ لَکُم مَعاقِلَ تَأوُونَ إِلَیها، وَأَعلاماً تَهتَدُونَ بِها مِن لَدُن آدَمَ(علیه السلام) (الغیبه، شیخ طوسى، ص۲۸۶، ح۲۴۵ ; احتجاج، ج۲، ص۲۷۸)
آیا ندیدید که چگونه خداوند براى شما، ملجأهایى قرار داد که به آنان پناه برید، و عَلَم هایى قرار داد تا با آنان هدایت شوید، از زمان حضرت آدم(علیه السلام) تاکنون؟.
*عنه(علیه السلام): وَ أنـَا أعُـوذُ بِاللّه ِ مِنَ العـَمى بَعدَ الجَـلاء، وَمِنَ الضَّلالَهِ بَعدَ الهُدى وَ مِن مُوبِقاتِ الأعمالِ، وَ مُردیـاتِ الفِـتَنِ فَإنـَّهُ عَـزَّ وَ جَـلَّ یَقُـولُ: الم أحَسِبَ النّاسُ أن یُترَکُوا أن یَقُولُوا آمَنـّا وَهُــم لا یُفتـَنُون. (بحارالانوار ۵۳: ۱۹۰، احتجاج، ج۲،ص۴۹۸)
به خدا پناه مى‌برم از کورى بعد از روشنایى و از گمراهى بعد از هدایت، و از امورى که موجب نابودى اعمال مى‌شود و به او پناه مى‌برم از آزمایشهاى هلاک کننده. زیرا خداوند متعال فرماید: آیا مردم گمان مى‌کنند همین‌که گفتند ایمان آوردیم رها مى‌شوند و مورد آزمایش قرار نمى‌گیرند؟!.
*عنه(علیه السلام): وَالعاقَبَهُ لِجَمِیل صُنع اللهِ سُبحانَهُ تَکُونُ حَمِیدَهُ لَهُم مَا اجتَنَبُوا المَنهیَّ(بحارالانوار ج۵۳، ص۱۷۷)
هنگامی فرجام نیک و زیبای خداوند فراهم می‌آید که مردم از گناهانی که نهی شده‌اند، احتراز نمایند.
*عنه(علیه السلام): لا یَحِلُّ لاِحَد أن یَتَصَرَّفَ فى مالِ غَیرِهِ بِغَیرِ إذنِهِ.(بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۳، ضمن ح ۱۱)
براى هیچکس جائز نیست که در اموال دیگران تصرّف نماید مگر با اذن و اجازه مالک آن.
*عنه(علیه السلام): مَن کانَت لَهُ إلَى‌اللهِ حاجَهٌ فَلیَغتَسِل لَیلَهَ الجُمُعَهِ بَعدَ نِصفِ اللّیلِ وَ یَأتِ مُصَلاّهُ.(مستدرک الوسائل: ج ۲، ص ۵۱۷، ح ۲۶۰۶)
هر که حاجتى از پیشگاه خداوند متعال دارد بعد از نیمه شب جمعه غسل کند و- جهت مناجات و راز و نیاز با خداوند،- در جایگاه نمازش قرار گیرد.
*عنه(علیه السلام): قُلُوبُنا اَوعِیَهٌ لِمَشیَّهِ اللهِ، فَإذا شاءَ شِئنا.( بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۵۱، س ۴، به نقل ازغیبه نعمانى)
قلوب ما ظرف‌هائى است براى مشیّت و ارادۀ الهى، پس هرگاه او بخواهد ما نیز مى‌خواهیم.
* عنه(علیه السلام): أَبَى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لِلحَقِّ إِلاّ إِتْمامًا وَ لِلْباطِلِ إِلاّ زَهُوقًا، وَ هُوَ شاهِدٌ عَلَىَّ بِما أَذکُرُهُ: (بحارالأنوار ، ج ۵۳ ، ص ۱۹۳)
سنّت تخلف‌ناپذیر خداوند براین است که حق را به فرجام رساند و باطل را نابود کند، و او بر آنچه ذکر نمودم گواه است.
*عنه(علیه السلام): اِنِ استَرشَدتَ أرشِدتَ ، وَ إِن طَلَبتَ وَجَدت
(بحارالأنوار ، ج ۵۱ ، ص ۳۳۹)
اگر خواستار رشد و کمال معنوی باشی هدایت می‌شوی، و اگر طلب‌کنی می‌یابی.