بیپرده با تاریخ/ نگاهی به حوادث شهریور و مهر ۶۱
سیدروحالله امینآبادی
مقدمه
با انتشار یک فایل صوتی از آیتالله منتظری که وی در آن از اعدام منافقین انتقاد و آن را جنایت مینامید، موجی از اظهارنظرها و نیز انتشار مقالات و تحلیلها، فضای سیاسی کشور را فراگرفت ولی آنچه در این میان به آن کمتر پرداخته شد، جنایاتی است که منافقین در طول دهه ۶۰، هر روز مرتکب میشدند و اگر نبود قاطعیت انقلابی حضرت امام خمینی رضوانالله تعالی علیه، منافقین که به حق استاد داعش و دیگر گروههای تروریستی تکفیری در جنایت و خباثت بوده و هستند، کشور را در همان سالهای میانی دهه ۶۰ به سوریه و عراق فعلی تبدیل کرده بودند.
منافقین از سویی بزرگانی چون شهیدان آیتالله بهشتی، رجایی و باهنر را نشانه گرفته بودند و از سوی دیگر مردم کوچه و بازار را ترور میکردند. بر اثر جنایات منافقین، بیش از ۱۷ هزار ایرانی به شهادت رسیدند و حال آیا منصفانه است که عدهای در خوشبینانهترین حالت ممکن سادهلوحانه از این جنایتکاران حمایت و آنان را تطهیر کرده و اعدامشان را مغایر موازین انسانی و شرعی تلقی نمایند؟!
شهریور و مهر ۶۱ منافقین که از ترور مقامات و مسؤولان رده اول کشور ناامید شده و از این طریق به اهداف خود نرسیده بودند، بمبگذاری در میادین و ترور مردم را در دستور کار خود قرار دادند که در این شماره به برخی از این بمبگذاریها به صورت گذرا اشاره خواهیم کرد.
با این وجود ترور آیتالله اشرفی اصفهانی امام جمعه باختران(کرمانشاه) در محراب عبادت را میتوان بزرگترین جنایت گروهک نفاق در آن روزها دانست.
تداوم جنایات منافقین با ترور مردم عادی کوچه و خیابان
چنانچه ذکر شد منافقین پس از ترور مقامات و مسؤولان کشور در سال ۶۰، از جمله بمبگذاری در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی و شهادت آیتالله بهشتی و ۷۲ تن از یاران امام امت و همچنین بمبگذاری در دفتر نخستوزیری و شهادت بزرگانی چون رجایی رئیسجمهور و باهنر نخستوزیر، به علت نرسیدن به اهداف از پیش طراحیشده برای ایجاد ترس و وحشت در کشور، بمبگذاری در خیابانها و میادینی که محل رفت و آمد مردم عادی بود را تشدید کردند. بر اثر این بمبگذاریها تعداد زیادی از مردم مسلمان ایران به شهادت رسیدند. در ادامه به تعدادی از این بمبگذاریها که شهریور و مهر ۶۱ روی داد، اشاره میکنیم.
انفجار در جنوب شهر و شهادت محرومان و مستضعفان
۱۵ شهریور ۶۱ انفجار بمب توسط منافقین در چهارراه «گلوبندک» تهران به شهادت دهها نفر از رهگذران، منجر شد.
مطبوعات در تشریح این جنایت نوشتند: ساعت ۱۹ و ۳۰ دقیقه امروز بر اثر انفجار بمبی در چهارراه گلوبندک و داخل خیابان زیر پل ورودی پارکینگ وزارت صنایع توسط منافقین، عده زیادی از هموطنانمان به شهادت رسیده یا زخمی شدند. بر اثر این انفجار چندین دستگاه اتومبیل از جمله یک کامیون، یک اتوبوس شرکت واحد، یک دستگاه اتومبیل شخصی و یک دستگاه مینیبوس حامل مسافر و مردم بیگناه متلاشی شد.
همچنین بر اثر انفجار این بمب، چندین مغازه و کارگاه کوچک و محلهای کسب مردم خسارات کلی دید. شدت انفجار به حدی بود که تا شعاع بیش از یک کیلومتر از محل حادثه، شیشههای اغلب مغازهها و ادارات و کارگاهها خرد شد.
این انفجار، هنگامی رخ داد که مردم جنوب شهر با اتوبوسهای شرکت واحد و اتومبیلهای شخصی و عمومی عازم منازلشان بودند و عدهای نیز در ایستگاه به انتظار رسیدن اتوبوس در صف ایستاده بودند که بر اثر موج انفجار به شهادت رسیده یا زخمی شدند.
خبر دیگر این که مقدار قابل توجهی تیانتی داخل یک اتومبیل شورلت کار گذاشته شده بود که پس از انفجار، اتومبیلهایی که در حال عبور از مقابل وزارت دادگستری و خیابان جنوب پارکشهر بودند آتش گرفتند و سرنشینان اتومبیلها سوختند و به شهادت رسیدند.
۲۹ شهریور همان سال نیز بر اثر انفجار یک بمب در ترمینال خزانه، یک نفر شهید و ۲۴ تن مجروح شدند.(۱)
انفجار در میدان امام خمینی و شهادت دهها عابر بیگناه
۹ مهر نیز انفجار مهیبی توسط منافقین سراسر تهران را تکان داد. یک کامیون بزرگ بمبگذاریشده در شرق میدان امام خمینی، هنگام غروب منفجر شد و علاوه بر تخریب تعدادی ساختمان و هتل، جمع زیادی از رهگذران تهرانی را به شهادت رساند.
در گزارش مطبوعات از این جنایت منافقین آمده بود: در حالی که مردم آزاده و متعهد تهران هنوز در حال برگزاری جشن و سرور برای پیروزیهای درخشان رزمندگان اسلام در عملیات «مسلم بن عقیل» بودند و هنوز فریادهای «جنگ جنگ تا پیروزی»، از گوشه و کنار خیابانها به گوش میرسید، عمال آمریکا در جنوب تهران دست به جنایتی بزرگ زده و با انفجار یک بمب دهها نفر از مردم را به شهادت رسانده یا زخمی کردند.
ساعت ۲۰ و ۳۰ دقیقه بود که صدای انفجاری مهیب تهران را به لرزه درآورد، صدای انفجار و موج آن در جنوب تا جاده قم، در شمال تا ارتفاعات شمیران، در شرق بالاتر از تهرانپارس و در غرب تقریبا تا ۲۰ کیلومتری جاده کرج به گوش رسید و در محدودهای به شعاع قریب یک کیلومتر شیشه اغلب مغازهها، ادارات، خانهها، اماکن و تاسیسات خُرد شد و به بسیاری از ساختمانهایی که در مجاورت محل انفجار قرار داشتند صدمات سنگین وارد شد. بمب در میدان امام خمینی ابتدای ناصرخسرو منفجر شد.
بر اساس این گزارش «این محل در ساعتی که بمب منفجر شد محل تردد عده زیادی از مردمی بود که به خانههایشان بازمیگشتند و در صفهای طویل منتظر تاکسی، اتوبوس و دیگر وسایل نقلیه بودند و نیز محل استراحت مسافران خستهای بود که اتاقی در مسافرخانههای ویژۀ مستضعفان و افراد کمدرآمد اجاره کرده بودند. انفجار بمب به بخش بزرگی از ساختمانهای مسکونی محدوده خیابان ناصر خسرو نیز صدمه زد».
شدت انفجار به حدی بود که دهها دستگاه خودرو در محل انفجار منهدم شد، بسیاری از مسافرخانهها به شدت تخریب شده و مسافرانِ ساکن در هتل ۵ طبقه «زیبا» یا به شهادت رسیده و یا زخمی شدند.
همچنین ۲ دستگاه اتوبوس دوطبقه و یک دستگاه اتوبوس یک طبقه که پر از مسافر از مردم مستضعف جنوب تهران بودند نیز متلاشی شدند و مسافران اتوبوسها یا به شهادت رسیده و یا مجروح شدند. از طرف دیگر بر اثر این انفجار لولههای آب منطقه نیز ترکید و به دنبال آن برق منطقه نیز قطع شد.
مطبوعات گزارش دادند «اجساد تعدادی از شهدا به کلی متلاشی شده و قابل شناسایی نیست و این در حالی است که تعدادی از افراد خانوادههای مناطق مسکونی اطراف انفجار به دنبال اعضای خانواده خود میگشتند و محیطی مملو از غم و اندوه به وجود آورده بودند».(۲)
شهیدی که حضرت امام به او ارادت داشت
۲۳ مهر ۶۱ نیز آیتالله عطاءالله اشرفیاصفهانی امام جمعه باختران(کرمانشاه) با انفجار نارنجک یکی از عناصر منافقین در محراب نماز جمعه به شهادت رسید.
فرزند آیتالله شهید اشرفیاصفهانی درباره جزئیات این جنایت منافقین میگوید: «یک نفر در پوشش لباس بسیجی نزد حاجآقا رفت و با او شروع به صحبت نمود و به تصور اینکه وی از حاجآقا سؤالاتی دارد، اعتراض به این کار صورت نگرفت. وقتی صحبت شخص با آیتالله اشرفیاصفهانی به درازا کشید، من و استاندار جلو رفتیم که او را دور کنیم که ناگهان انفجار صورت گرفت. به محض انفجار من بالای سر پدرم رفتم دیدم چشمهایش باز است و لبانش تکان میخورد».
گزارش دیگری نیز حاکی است منافق مسلح به نارنجک، از در مخصوص معلولان و جانبازان انقلاب وارد محل برگزاری نماز جمعه شده بود. گفتنی است تروریستی که مبادرت به این کار کرده و خود به هلاکت رسید، فردی بود به نام «محمدحسین کرمی» از اهالی همدان که عضو گروهک تروریستی نفاق بود.
امام خمینی: من از ارادتمندان این شخصیت والامقام بوده و هستم
حضرت امام خمینی(رض) در پیامی به مناسبت شهادت آیتالله اشرفیاصفهانی تاکید کردند: «شهید عزیز محرابِ این جمعۀ ما از آن شخصیتهایی بود که اینجانب یکی از ارادتمندان این شخص والامقام بوده و هستم. این وجود پربرکت متعهد را قریب ۶۰ سال است میشناختم. مرحوم شهید بزرگوار حضرت حجتالاسلام والمسلمین حاجآقا عطاءالله اشرفی را در این مدت طولانی به صفای نفس و آرامش روح و اطمینان قلب و خالی از هواهای نفسانی و تارک هوی و مطیع امر مولا و جامع علم مفید و عمل صالح میشناسم، و در عین حال مجاهد و متعهد و قویالنفس بود. او در جبهه دفاع از حق از جمله اشخاصی بود که مایه دلگرمی جوانان مجاهد بود و از مصادیق بارز «رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللهَ عَلَیه» بود. و رفتن او ثلمه بر اسلام وارد کرد و جامعه روحانیت را سوگوار نمود».
امام خمینی ادامه دادند: «ننگ ابدی بر آنان که یک چنین شخص صالحی را که آزارش به موری نرسیده بود، از ملت ما گرفتند و خود را در پیشگاه خداوند متعال و در نزد ملت فداکار، منفورتر و جنایتکارتر از قبل معرفی کردند. این بزرگوار مثل سایر شهدای عزیز ما به جوار رحمت حق پیوست، و ملت مجاهد و قوای مسلح سلحشور ما با عزمی راسختر به پیشبرد انقلاب ادامه میدهند».(۳)
ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
پی نوشت
۱ـ اطلاعات، ۱۶ شهریور ۶۱، صفحه ۱۴
۲ـ اطلاعات، ۱۰ مهر ۶۱، صفحه ۲
۳ـ صحیفه امام، جلد ۱۷، صفحه ۴۹