ریاکاری
• امام صادق ع:
یجاء یعبد یوم القیامه قد صلی فیقول: یا رب صلیت ابتغاء وجهک فیقال له: بل صلیت لیقال: ما احسن صلاه فلان، إذهبوا به الی النار! و یجاء بعبد قد تعلم القرآن فیقول: یا رب تعلمت القرآن ابتغاء وجهک، فیقال له: بل تعلمت لیقال: ما احسن صوت فلان، إذهبوا به الی النار! و یجاء بعبد قد قاتل فیقول: یا رب قاتلت ابتغاء وجهک. فیقال له: بل قاتلت لیقال ما أشجع فلانا، إذهبوا به إلی النار! و یجاء بعبد قد انفق ماله، فیقول: یا رب انفقت مالی ابتغاء وجهک. فیقال له: بل انفقته لیقال: ما أسخی فلانا، إذهبوا به إلی النار.
(بحار الانوار، ج ۷۲، ص ۳۰۱)
در روز قیامت، یکی از بندگانی که نماز خوانده است را می آورند، او می گوید: پروردگارا! برای رضای تو نماز گزاردم! پاسخ داده می شود: بلکه نمازگزاردی که بگویند: فلانی چه نماز خوبی می خواند؟! او را (ای فرشتگان) به جهنم ببرید. بنده ای دیگر را می آورند که قرآن آموخته است، می گوید: پروردگارا! برای رضای تو قرآن یاد گرفتم! به او گفته می شود: بلکه یاد گرفتی که گفته شود: وه! فلانی چه صدای خوشی دارد؟! او را روانه جهنم سازید.
یکی دیگر از بندگان را می آورند که مبارزه و کارزار کرده است، می گوید: خدایا! برای خاطر تو کارزرا کردم! به او گفته می شود: بلکه (با دشمنان) قتال و مبارزه کردی که بگویند، فلان آدم چقدر شجاع است؟! او را به جهنم روانه کنید. بنده دیگری را می آورند که دارائی خود را انفاق کرده است، می گوید: پروردگارا! دارائیم را برای خشنودی تو انفاق کردم! به او گفته می شود: بلکه انفاق کردی که بگویند: چقدر سخاوتمند است فلان آدم؟! او را هم روانه جهنم سازید.
• امیر المؤمنین (ع):
«ثلاث علامات للمرائی: ینشط أذا رأی الناس، و یکسل إذا کان وحده، و یحب أن یحمد فی جمیع اموره».
(بحار الانوار ج ۷۲، ص ۳۰۳)
ریاکار سه نشانه دارد:
۱- مردم را که می بیند، فعال و کوشا می شود.
۲- تنها که شد سست و تنبل می شود.
۳- دوست دارد در تمام کارهایش، او را ستایش کنند.
• پیامبر اکرم (ص):
«سیأتی علی امتی زمان تخبث فیه سرائرهم، و تحسن فیه علانیتهم طمعا فی الدنیا، لا یریدون به ما عند الله عزوجل، یکون أمرهم ریاء لا یخالطه خوف، یعمهم الله بعقاب فیدعونه دعاء الغریق فلا یستجاب لهم».
(ثواب الاعمال ـ ص ۲۲۶)
بر امت من زمانی خواهد آمد که از طمع در دنیا باطن هایشان پلید و ظاهرشان نیکو باشد. از آن چه نزد خدا است چیزی نمی خواهند. کارهای آن ها ریا است بدون آن که با خوف و ترس (از خدا) توأم باشد. خداوند همه آن ها را به عذابی گرفتار می کند که اگر مانند غرق شده ای خدا را بخوانند، دعایشان مستجاب نشود.
• امام صادق (ع):
«کل ریاء شرک، إنه من عمل للناس کان ثوابه علی الناس و من عمل لله کان ثوابه علی الله».
(کافی ـ جلد دوم ـ ص ۲۹۳)
هر ریائی شرک است. همانا هر کس برای مردم کار کند، اجر او بر مردم است و هر کس برای خدا کار کند، اجر او بر خداست.
