حجه الاسلام انصاری
برای اینکه بهتر به دستاوردهای عملیات والفجر آگاهی پیدا کنیم باید خط مشی نظامی صدام را در استفاده از نیروها وامکانات در رده بندی و اولویت،ارزیابی کنیم،سپس به این نتیجه خواهیم رسید که برای صدام امروز چیزی از طرح وابتکار نظامی باقی نمانده است همه می دانید که بعد از انقلاب بزرگترین نیروی نظامی که درخاورمیانه کارائی او چه ازلحاظ نیروی انسانی وچه ازنظر تجهیزات،مورد عنایت کشورهای منطقه وجهان بوده است،ارتش عراق بود. وعمده تکیه گاه دنیای استکباری ومرتجعین در استفاده نا مشروع از آن به کارآئی وتحرک نیروهای انسانی ونظامی مجهز بانواع تسلیحات عراق در مرحله اول بوده است لذا این غرور نظامی وبی تفاوتی آنها به موازین انسانی، باعث شد که عراق در سراسر مرزهای گسترده ایران دست به تهاجمی گسترده علیه ایران اسلامی بزند که درآن شرایط ما براحتی نمی توانستیم جلو این دیوانگی وغرور را بگیریم ومشکل بسیار اساسی تنها شکستن همین سد بود که جلو یک نیروی مغرور نظامی که بیرحمانه به پیش می رفت وهرچه در مسیرش بود به خرابی می کشاند وغارت وتجاوز،شعار فتح وپیشروی او بود گرفته شود واگر سرسختی رزمندگان اندک ما در شروع این جنگ ودفاع خونین آنها از حیثیت وکیان اسلام وانقلاب با کمترین امکانات نبود،خدا می داند که این بیماری وسادیسم نظامی نیروهای عراق با مردم بیگناه وبی دفاع این مملکت چه می کرد.از این رو بطور قطع، درآن شرایط،بهترین پیروزی وموفقیت ایران،شکست غرور کاذب بعثیان بود که نیاز به زمان داشت وتقریبا این حالت تا شکست حصرآبادان وخصوصا فتح المبین حفظ می شد وصدام نمی خواست تاآن زمان به دنیا وحامیان واربابان ولی نعمت خود وهمچنین به لشکر شکست خورده خود بگوید که ما دیگر توانائی تهاجم را از دست داده ایم وزمان آن رسیده که برای حفظ موجودیت فعلی،خود را در احاطه سیم خاردار ومین قرار دهیم!عملیات فتح المبین سرفصل و سرآغاز یک حرکت جدید وحالت انفعالی بسیار گیج کننده ای برای عراق شد چون با دادن آن همه تلفات واسیر وغنائم،دنیا متوجه شد که این حباب ها و بادکنکهای خیالی صدامیان با نیشتر رزمندگان اسلام یکی پس ازدیگری در حال ترکیدن وافتادن بر خاک ذلت و بی اعتباری هستند ودر اولین فرصت مناسب وهمزمان با یک تهاجم ویورش از سوی رزمندگان فریادشان به “دخیلک یا خمینی ” و”الموت للصدام” بلند می گردد ودراین زمان با اینکه صدام شدیدا برای حفظ روحیه سربازان خود تلاش می کرد ولی خطوط کلی سیاسی ونظامی وی از محور تکیه برنیروی انسانی کم کم به سرمایه گذاری برموانع در رده اول واستفاده از نیرو در رده دوم ترسیم می گشت وبافضاحت آنها وسردار قادسیه در آنهمه خود باختگی به عقب نشینی تاکتیکی !وتامین خط دفاعی بوسیله موانع توجیه می شد. پس در این مراحل ما علاوه برآنهمه دستاوردی که ازعملیات ثامن الائمه وفتح المبین وغیره داشتیم،بزرگترین موفقیت را در شکستن این غرور وخود خواهی نیروی کار آزموده عراق به دست آوردیم. اینجا بود که ارتش عراق بطور محسوسی بطرف یک خط نظامی دیگری درحرکت بود ودر حقیقت صدام واربابان او در تلاش برای نقشه ای دیگر بودند که کمبود نیروی انسانی ونداشتن روحیه رابوسیله آن جبران کنند ودر ظاهر چه چیز بهتر از سیم خاردار وتله انفجاری وکانال وموانع دیگر ؟ ما در عین حال که موفق به عبور از این موانع شده بودیم اما این احساس در اکثر فرماندهان و رزمندگان وجود داشت که جنگ از حالت فعلی ورو دروئی،به شکلی پیچیده تر در خواهد آمد وروش وتاکتیک هم باید دگرگون گردد. لذا در عملیات بیت المقدس عمده ترین مشکلات نیروی اسلام در مرحله اول،موانع طبیعی وغیرطبیعی بود،بهمین خاطر زمان عملیات و طرح برنامه ونیروی اجرا کننده بسیار طولانی تر وپیچیده تر گردید ودشمن هم که تازه ازیک حالت دفاعی جدید و مدرن ومطمئن برخوردار گردیده بود،هفته ای قبل از عملیات،ازاکثر خبرنگاران غربی وشرقی سراسر جهان دعوت کرد که مسئله نفوذناپذیری مواضع خود را به دنیا اعلام کند. البته هنوز صدام به نیروی انسانی خودش زیاد تکیه داشت وآن مجموعه نظامی چهل هزار نفری در خرمشهر با آنهمه امکانات وسلاحهای مدرن وآنهمه موانع عظیم که هنوز آثار آن بعد از ماهها پیروزی بشکل بسیار حیرت انگیزی بچشم می خورد،باعث گردید که دنیا هیچ حسابی برای نفوذ احتمالی رزمندگان بداخل آن ها باز نکند که ناگهان همه محسابات ومعادلات نظامی جهان بهم ریخت وچشمان خواب آلود آنها از عظمت رزمندگان اسلام برق حیرت زد،و این مسئله باعث شد که اگر صدام ذره ای اعتماد به شجاعت وکارآئی ارتش خود دارد، آنرا هم ازدست بدهد وبرای نجات خود دور از تار وتنش مین وموانع دیگر استفاده کند ونیروهایش درپشت این موانع دکور نظامی باشند! و ما آثار این خط مشی را در عملیات رمضان دیدیم که چگونه کانالها،مثلثات اسرائیلی وغیره جایگزین خطوط اولیه نیروهای انسانی شده بود.قبل ازاین عملیات که آغاز یک مانور جدید وپیچیده بود،حق فرماندهان این بود که شرائط مبارزه وسیستم آن وتفاوت مانور ونتایج آن را برای مردم توضیح دهند وخود نیز با شناسائی وتاکتیک جدید وارد معرکه شوند با اینهمه با اینکه ما درعملیات رمضان رو برو باانسان نبودیم بلکه با سخت ترین موانع می جنگیدیم بحمدالله وبا لطف خدا واز جان گذشتگی رزمندگان برآنها هم پیروز شدیم وعلاوه بر انهدام بخش عظیمی از نیروهای صدامی وشکستن خطوط دفاعی ومستحکم آنان،از تجربیات بسیار ارزنده ای برخوردار گردیدیم که ثمره آن در عملیات “مندلی” و”محرم “آشکار گردید. پس چیزی که معیار پیشروی وپیروزی از عملیات رمضان به این طرف به حساب می آید،شکست عمده ترین موازین دفاعی جدید عراق است زیرا شکست نیروی انسانی آنها درعملیات “فتح المبین ” وبیت المقدس” به نمایش گذاشته شد ودر عملیات “والفجر” که بیاری خداوند شکست کامل وقطعی همه گونه اعتماد استکبار جهانی به ارزش نظامی گری و موانع است اولین هدف رزمندگان اسلام استفاده از تجارب گذشته در حفظ نیرو وایجاد شکاف در موانع نفوذی دشمن بود که طرح مقدماتی آن بحمدالله انجام شد. برای اینکه بهتر این پیروزی ترسیم شود وارزش تلاش مستمر رزمندگان تا اندازه ای روشن گردد، لازم است به موانعی که از نزدیک شاهد آن بودیم ورزمندگان در شب عملیات آنها را درهم شکستند اشاره کنم: در محور مقدماتی عملیات والفجر دو مانع بسیار اساسی وجود داشت: مانع اول که واقعا بزرگترین شانس موفقیت یا شکست بود،وجود تپه های رملی دراین محورهای عملیاتی است که عبور ازآن کمتر از انهدام چند لشکر زرهی نیست وتنها حضور در آن محور وحرکت وسیر بر روی رملها است که می تواند عظمت وارزش کار رزمندگان را مجسم کند. دو هفته قبل از عملیات با برادران رزمنده به منطقه رملی رفتیم، هیچ برایم قابل قبول و باور نبود که نیروهای ما بتوانند به آسانی از آن بگذرند، چون قدم روی رمل گذاشته می شد. تا مچ پا وگاهی تا زانو فرو می رفت وجدا پیمودن یک مسافت کوتاهی هم،به دشواری انجام می شد. با این وضعیت جغرافیائی،ملاحظه می کنید که کارشناسائی بر اساس استتار ومخفی کاری دراین قسمتهائی ازآن که عمق رمل ۸-۱۰ کیلومتر میشد البته رزمندگان اسلام ونیروهای جهاد ومهندسی رزمی سپاه وارتش قبل از عملیات با تحمل سخت ترین شرایط تا اندازه ای کار جاده سازی وخاکریزی را آغاز کرده بودند ولی مشکل اساسی رمل،همچنان بقوت خود باقی وشکستن این سد فقط می بایست در شب حمله ودر تاریکی مطلق انجام می گرفت که ما عظمت نیروی ایمان واعتماد به نفس رزمندگان را صبح حمله مشاهده کردیم که رزمندگان اسلام در حالیکه سلاح ومهمات وغذا وسایر تجهیزات جمعی و انفرادی را بر پشت خود حمل کرده بودند،این مسافت جانکاه را پیمودند وخود را به خطوط دفاعی دشمن در پشت رملها رسانده بودند از اینجا موانع غیر طبیعی شروع می شد که اگرما دستاورد عملیات مقدماتی”والفجر” را چیزی غیر از عبور از این مانع بزرگ کشاندن خط مقدم جبهه به پشت میدانهای رملی نگوئیم،خود این حرکت،یک پیروزی بسیار مهم تلقی خواهد شد،در حالی که تازه اول مانور رزمندگان شروع می گردید ونیروی اسلام خود را برای مبارزه جدی با دهها مانع دیگر آماده می ساخت،آن موانع عبارت بودند از :چندین میدان مین کهنه وجدید وچند کانال وچند رده سیم خاردار با طرحهای کاملاً جدید،و در کنار همه اینها موانع ایذائی وهشدار دهنده و بشکه های مواد آتش زا ونیروهای صدامی که با کالیبر تیربارهای خود در وسط این میدانها همه چیز را درو می کردند که تفصیل هر کدام از خصوصیات این موانع ونوع تخریب وعمل آنها نیاز به مقاله ای جداگانه دارد که شنیدن و بیان آن آسان نیست،چه رسد به این که انسان بخواهد آنها را پشت سر بگذارد از اینرو صدام وصدامیان چنان اعتماد به این موانع داشتند که هیچگاه تصور عبور نیروهای ما را نمی کردند که حتی تا دو سه ساعت بعد از شروع عملیات،نمی خواستند مسئله نفوذ رزمندگان اسلام را به قلب مواضع خود جدی تلقی نمایند که ناگهان فضای اعتماد واطمینان انها با شکستن کلیه سدهای دفاعی وموانع به جو ترس وفرار تبدیل گردید ودر حالیکه از شروع عملیات تا رسیدن به اولین خط دفاعی ومقدم جبهه بطور طبیعی دو سه ساعت می شد وزمان هر گونه اقدام وآماده باش وتهیه مقدمات برای آنها بود ولی رزمندگان بعد از عبور از همه موانع چنان به خط دفاعی مقدم نیروی صدام حمله می کنند که در اولین برخورد،خط اول آنها شکسته می شود واین در حالی است که نیروی اسلام چند ساعت با موانع کور دست وپنجه نرم کرده است،اما باز می بایست چند تیپ وگردان زرهی وپیاده دشمن منهدم می گردید که این کار هم انجام شد ودر این بخش عملیات با اینکه نیروی کمی از ما عمل کرد ولی نتایج آن چنان گسترده بود که یقینا در دریگر عملیات وسیع وسرنوشت ساز “والفجر” راهنمای بزرگی خواهد بود که یقینا بعد از عملیات باید به جنبه های نظامی ومهم آن بیشتر اشاره گردد وملت شهید پرور ایران بدانند که ما همواره چقدر مورد لطف وعنایت خداوند بوده وهستیم. چیزی که الان روی آن تکیه داریم این است که ما درهمین مرحله مقدماتی ومحدود تمام تفکر دفاعی وتاکتیک جدید دنیا در جلوگیری از پیشروی رزمندگان را درهم شکسته وباردیگر به صدام وصدامیان نشان دادیم که برای حفاظت موجودی خودشان به قبردیگری پناهنده شوند والا امروز ما را مانع انسانی وغیر انسانی،محدود نمی کند ودر وضعیت کنونی،صدام جز پناه بردن به ارعاب و جنگ روانی چاره ای نمی بیند که ایران چنین وچنان بکند ما از سلاح های شیمائی استفاده می کنیم !!در صورتی که دنیا وگردانندگان این سیاست تبلیغاتی بهتر می دانند که این طرح،و اجرای آن وتاثیر گسترده آن روی نیروئی دریا گونه ومتعهد رزمندگان اسلام به شوخی بیشتر شباهت دارد تا حقیقت،زیرا الان نیروهای ما باروحیه ای بسیار بالا آماده حمله به کفر ودفاع از حریم اسلام می باشندوچیزی که بسیار شیرین وباور نکردنی است این است که با همه گستردگی جبهه وبا تمامی امکانات شناسائی دشمن از طریق ماهواره ها و ستون پنجم وهواپیماهای شناسائی دنیا وارتش فریب خورده صدام،نمی داند ضربه محکم ونهائی از کجاست؟و بهترین دلیل برسر در گمی دنیا در استراتژی نظامی ما در جنگ این است که خود آنها اعتراف دارند که حرکت عمده ما شروع نشده است وامیدواریم با امدادهای غیبی الهی وتوجهات حضرت بقیه الله ودعای خیر فرمانده کل قوا، امام عزیزمان وبرنامه ریزیهای دقیقتر آن ضربه نهائی هم با موفقیت کامل فرود آید. بنابر این ما همواره در جنگ پیروز موفق بوده این وهر روز تجربه جدیدی را کشف وآزمایش کرده ایم که یکی دیگر از نتایج این عملیات،پدید آمدن این روحیه واحساس در کلیه فرماندهان ورزمندگان است که جنگ ما بطرف رودرروئی مستقیم با صهیونیسم واستکبار جهانی پیش می رود وقهرا مواجهه با آنان نیازمند به تجربیات جدید وکشف شیطنتهای آنها است واین عملیات قطعا راهگشای آن حرکتها خواهد گردید وما را به پیچیدگی خطوط دفاعی واستفاده دشمن از تاکتیکهای سری آگاه ساخته است که من در خاتمه این مبحث باز تاکید می کنم:جنگ امروز ما با دیروز و جنگ فرای ماباامروز فرق دارد وچه بسا پیروزی در یک عملیات،فقط منحصر به جنگ وپیشروی در وجب به وجب وکیلومتربه کیلومتر باشد نه گرفتن اسیرو…..البته با بالا بردن کیفیت تاکتیک هاو شناسائی ودقت ها….بیش از پیش موفق می شویم ولی این موضوع مسلم غیر قابل انکار است که ما از شروع دفاع از حریم اسلام وانقلاب ومملکت اسلامی همواره مورد عنایت خاص خداوند بوده این وانشاءالله خواهیم بود.