یادداشت ۲
محمدباقر پورامینی
- پیغمبر خدا(ص) دست‌هاى خود را باز کرد و امام حسین را در آغوش گرفت؛ یک دست خود را زیر گلوى حسین و دست دیگر را پشت سر او نهاد و با گذاشتن لبان مبارکش را بر لبان نواده عزیزش، آن‌را بوسید و فرمود: حسین از من و من از حسین‌ام؛ «أَحَبَّ اللَّهُ مَن أَحَبَّ حُسَیناً؛» خدا دوست بدارد آن کسى را که حسین را دوست داشته باشد(۱)
- حسین (ع) امامِ قلوب است و این محبت در عمق دل‌های هر مومنی قرار دارد، شهادت امام نیز چنان حرارت و گرمایی در قلب‌های محبان حسین ایجاد کرده است که هرگز خاموش نخواهد شد؛ آن‌گونه که پیامبراکرم(ص) فرمود: «إنَّ لِقَتلِ الحُسَینِ حَرَارَهٌ فِی قُلُوبِ المُؤمِنِینَ لَن تَبرُدَ أَبَداً؛»(۲)
- محبت، یکی از قوای ناشناخته الهی است و آنگاه که این محبت با حسین(ع) پیوند زده شود، مشابهت روحی و خلقی را به دنبال دارد؛ محبت به حسین (ع) خلق و خوى انسان را متحول می‌کند و بسیاری از نیک‌بختان و راست قامتان، زندگی موفق خود را مدیون عشق و محبت به شهید کربلا مى‌دانند. در نگاه استاد شهید مطهری، عشق نفس را تکمیل و استعدادهاى حیرت‌انگیز باطنى را ظاهر می‌سازد. از نظر قواى ادراکى، الهام‌بخش است و از نظر قواى احساسى، اراده و همت را تقویت می‌کند. عشق تصفیه‌گراست و روح را از بدی‌ها پاک می‌کند و صفات رذیله ناشى از خود‌خواهى را از بین مى‌برد.(۳) قدرت و سرعت محبت به سمت نامتناهی است و هیچ مرزی ندارد. هرچقدر محبت به کار گرفته شود ظرفیت آن توسعه پیدا می‌کند به شرط آنکه در جای خود مصرف شده باشد. بدیهی است با درنگ در این قدرت الهی عشق، محبان حسین‌بن‌علی (ع) از گنجینه‌ای گرانسنگ و ظرفیتی بی‌مانند برخوردارند که معرفت به آن و استفاده مناسب از آن، زندگی را برایشان لذت بخش و گوارا می‌سازد.
- یکی از ابعاد عشق به حسین(ع) محبت به خدا و محبت به مومنان است، زیرا رسیدن به محبت خدا، از طریق محبت به ولی الهی است و قدم عملی آن محبت مؤمنین بر همدیگراست. این محبت آغازش از محبت بین مؤمنین است و به محبت اولیای الهی منتهی می‌شود و آنگاه به محبت خدا می‌رسد؛ بنابراین محبت به حسین(ع) نقطه آغازش از دوستی با مومنان است و آنگاه به محبت خدا منتهی می‌شود.
- مالک جهنى می‌گوید: روزى خدمت حضرت صادق(ع) بودم و در مقام ائمه و پیشوایان از اهل بیت پیامبر(ص) با خود مىاندیشیدم. حضرت صادق(ع) رو به من نموده، فرمود: مالک! شما واقعاً شیعه ما هستید خیال نکنى که در باره فضل ما زیاد روى کرده‌ای، هرگز کسى قدرت ندارد حقیقت خدا و عظمت او را توصیف کند. «وَ لِلَّهِ المَثَلُ الأَعلى؛ و براى خدا، صفات عالى است». همین‌طور کسى نمی‌تواند حق مؤمن را بیان کند و حقوق او را به مقدارى که خداوند لازم شمرده براى برادر مؤمنش ادا نماید. مالک! وقتى مؤمنین یک دیگر را مىبینند و با یک دیگر مصافحه می‌نمایند، خداوند تا وقتى دست‌هاى آن‌ها در دست یکدیگر باشد، آن‌ها را مشمول لطف و مغفرت خود قرار می‌دهد و گناهان از ایشان فرو می‌ریزد تا از یک دیگر جدا شوند. در این صورت چه کسی می‌تواند مقام مؤمنى که این مقام را در نزد خدا دارد وصف نماید؟!
- حماسه زیارت اربعین، کانون اخوت و برادری مومنان است و ارادتمندان حسین بن‌علی(ع) باید یک حقیقت واحد شوند و هرقدر این رابطه شدیدتر شود، صف مومنین همچون یک قلعه مستحکم غیرقابل نفوذتر می‌گردد. زائران اربعین با استفاده از ظرفیت قدرت عشق به حسین (ع)، بر گشودن فضای انس و دوستی با سایر زائران حسینی و تلاش در کمک و دستگیری ایشان، در مستحکم کردن صف حسینیان بکوشند و بر پیاده کردن این فرمایش نبی خاتم(ص) از یکدیگر سبقت گیرند؛ که فرمود:«الْمُؤمِنُ لِلمُؤمِنِ بِمَنزِلَهِ الْبُنیَانِ یَشُدُّ بَعضُهُ بَعضاً؛» مؤمن براى مؤمن چون یک ساختمان و بنای واحد است، بخشهایى از آن بخشهاى دیگر را محکم مىسازد.
- ملّت عزیز عراق، همچون انصار صدر اسلام افتخار میزبانی از زائران حسینی را دارد و ملت عزیز ما در کنار مردمان زیادی از ملّت‌های دیگر در تدارک حضور در حماسه‌ی بزرگ اربعین‌اند. رهبر فرزانه انقلاب حماسه اربعین را یک پدیده فوق‌العاده‌ای می‌داند که به لطف و فضل الهی در هنگامی که دنیای اسلام نهایت نیاز را به این‌چنین حماسه‌ای دارد، به وجود آمده است.(۴) بدیهی است که محبین اهل بیت (ع) اربعین امسال را نیز به یک جبهه یکپارچه پیروان حسینی تبدیل خواهد کرد.
پی‌نوشت‌ها:
- بحار‌الأنوار ، ج۴۳ ، ص ۲۷۱
- مستدرک‌الوسائل، ج ۱۰ص ۳۱۸
- جاذبه و دافعه على (ع)، ص ۲۶ تا ۶۲
- از فرمایشات رهبر معظم انقلاب، ۱۲مهر ۱۳۹۷٫