سخنان معصومین
پاداش قرض دادن
*
پیامبراکرم (ص):
«مَن اَفرَضَ مُؤمِناً
قَرضاً یَنتَظِرُ بِهِ مَیْسُوُرةً کانَ مالَهُ فی زَکاةٍ وَ کانَ هُوَ فی صَلاةٍ
مِنَ المَلائِکَةِ حَتّی یُؤَدَیهِ اِلَیهِ».
(ثواب الاعمال ص 124)
هر کس به انسان مؤمنی
وام دهد و تا هنگام توانائی وی برای پرداخت آن به انتظار بماند، تا زمانی که آن
مال را بدهکار به او پرداخت ننماید، مال وی در نمو و برکت و خود او مشمول دعای خیر
فرشتگان خواهد بود.
*
پیامبراکرم (ص):
«اَلْفُ دِرْهَمٍ اَقرِضُها
مَرََّتیَن اَحَبُّ إلَیَّ مِن أن أَتصَدَّقَ بهامَرَّةً وَ کَما لایَحِلُّ لِغَریمکَ
اَن یُمطِلَکَ وَ هُوَ مُوسِرٌ فَکَذلِکَ لایَحِلُّّ لَکَ اَنْ تُعسِرَه اِذا عَمِلتَ
اَنَّهُ مُعسِرٌ».
(ثواب الاعمال ص 124)
هزار درهم را دوبار
وام دهم بیشتر دوست دارم تا اینکه تمام آن را به یکباره قرض دهم. و چنانچه روانیست
برای بدهکارت که با وجود توانائی در پرداخت وام سهل انگاری نماید، همانگونه برای
تو روانیست که با اطلاع از تنگدستی وی او را تحت فشار قرار دهی.
*
پیامبراکرم (ص):
«مَنِ احتاجَ اِلَیهِ
اَخُوهُ المُسِلمُ فی قَرضٍ وَ هُوَ یَقدِرُ عَلَیهِ فَلَم یفعل حرّم الله علیه
ریخ الجنة».
(امالی صدوق ص 43)
کسی که برادر مسلمانش
نیاز به دریافت قرضی از او داشته باشد و او با داشتن قدرت امتناع ورزد، خداوند او
را از بوی بهشت محروم سازد.
*
پیامبراکرم (ص):
«عن ابن عباس قال:
دخل رسول الله (ص)المسجد و هو یقول: ایّکم یسرّه ان یقیه الله من فیح جهنم؟
قلنا: یا رسول الله
کلّنا یسرّه، قال: من انظر معسراً او وضع له، وقاه الله عزوجلّ من فیح جهنّم».
(الترغیب و الترهیب ج
2 ص 46)
ابن عباس گوید: رسول
خدا (ص) وارد مسجد شد در حالی که می‌فرمود: کدام یک از شما را خوش آید که خداوند
او را از گرمای شدید دوزخ محفوظ دارد؟
گفتیم: ای رسول خدا،
تمام ما خرسند خواهیم بود. فرمود: کسی که بدهکار تنگدستی را (در پرداخت قرضش) مهلت
دهد، یا او را از پرداخت بخشی از آن معاف دارد، خداوند او را از گرمای شدید جهنم
حفظ نماید.
* رسول
اکرم (ص):
«من انظر معسراً کان
له علی الله فی کل یوم صدقه بمثل ماله علیه حتی یستوفی حقّه».
(تفسیر عیاشی- ج- ص
154)
کسی که بدهکار
تنگدستی را در پرداخت وامش مهلت دهد، تا آن هنگام که حق خویش را دریافت نکرده است،
خداوند از برای او هر روز به اندازه مالی که از وی طلبکار است، ثواب صدقه ای قرار
دهد.
* امام
صادق (ع):
«عن ابراهیم عن
عبدالحمید، قال: قلت لأبی عبدالله (ع): إنّ لعبد الرحمن بن سیابة دیناً علی رجل
قدمات، کلّمناه ان یحلّله، فابی، فقال: ویحه اما یعلم انّ له بکلّ درهم عشراً اذا
حلّله، و ان لم یحلّله انّما هودرهم بدل درهم».
(ثواب الاعمال ص 130)
ابراهیم بن عبدالحمید
می‌گوید: به حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: عبدالرحمن بن سیابه از مردی طلبی دارد
که او فوت کرده است، ما از او خواستیم که از طلب خویش بگذرد ولی وی امتناع ورزید.
امام فرمود: وای بر
تو، آیا نمی‌داند اگر ببخشد، در برابر هر درهمی که طلبکار است پاداش ده درهم خواهد
داشت، و اگر نبخشد، بجای یک درهم، همان یک درهم را دریافت خواهد نمود؟