انسولين و خطر ناقص الخلقه شدن نوزاد
جنين مادران باردارى كه به دليل بيمارى ديابت از انسولين استفاده مى كنند بيشتر در خطر ((ناقص الخلقه به دنيا آمدن)) قرار دارند.
تحقيقات گروهى از پزشكان انگليسى در ليورپول نشان مى دهد اين گونه جنين ها تا 10 بار بيشتر در معرض چنين خطرى هستند.
علاوه بر اين, جنين اين گروه از مادران بيمار تا 5 بار بيشتر با احتمال ((مرده به دنيا آمدنStillborn) ))) روبرو هستند.
پزشكان دانشگاه ليورپول در مطالعات خود به بررسى 462 مورد باردارى مبادرت ورزيدند كه در 355 مورد, مادران باردار به بيمارى قند خون كه به تزريق انسولين نياز دارد مبتلا بودند.
از مجموع اين تعداد باردارى, 17 درصد به سقط جنين آنى, 2 درصد به مرده به دنيا آمدن جنين و 5 درصد به پايان دادن به حاملگى قبل از موعد, منجر شده است.
در مواردى كه به باردارى قبل از موعد مقرر پايان داده شد (24 مورد حاملگى), 9 جنين ناقص الخلقه بوده است.
پزشكان انگليسى در شرح گزارش تحقيقات خود در مجله پزشكى بريتانيا مى نويسند: ((اين مشكل زنانى كه از انسولين استفاده مى كنند, از طريق كنترل بهتر سطح قند خون در دوران قبل از حاملگى و در طى آن, قابل كنترل خواهد بود. در اكثر موارد, زنانى كه به بيمارى ديابت نيازمند انسولين مبتلا هستند, قبل از حامله شدن هيچ برنامه مناسب كنترل قند خون را دنبال نمى كنند. چنين كنترلى مى تواند درصد ناقص الخلقه بودن نوزاد و يا سقط جنين آنى را به مقدار قابل توجهى كاهش دهد.))
فرزندان پدران مسن و خطر بروز نقائص مادرزادى
يك محقق برجسته ژنتيك مى گويد: مردان نيز همانند زنان در صورتى كه در سنين بالا اقدام به بچه دار شدن كنند با خطر بروز نقص عضو در فرزند خود مواجه مى شوند.
نقص ژنتيكى در اسپرم پدران مسن مى تواند باعث بروز نقائص مادرزادى شامل تغيير شكل جمجمه و جوش خوردن دست و پاها به يكديگر شود.
دكتر اتيلين وانگ جابز, از دانشكده طب دانشگاه جانزهاپكينز در نشست علمى ژنتيك در آزمايشگاه جكسون در بارهاربور ايالت مين اعلام كرد جهش در اسپرم مردان بالاى 35 سال با بروز يكى از نقائص مادرزادى نادر موسوم به سندرم اپرتapert)) مرتبط شناخته شده است. اما علائمى وجود دارد كه جهش در اسپرم پير در بروز ساير انواع سندرم ها مانند سندرم كروزونcrouzon) ) و سندرم تريچير ـ كولينز
treacer-collins) ) نقش دارد كه مشخصه هاى آن چشم هاى بى حال, جمجمه هاى تغيير شكل يافته, متورم شدن چشم ها يا پيشانى و نقص عضو جدى در دست ها و پاهاست.
در اكثر موارد اين ناهنجارىها صرفا جنبه زيبايى ظاهرى را دارند و نشانه ساير بيمارىهاى مرتبط با سلامتى يا هوش و عقل نيستند. اين ناهنجارىها از طريق جراحى قابل اصلاح است اما گاهى اوقات براى داشتن يك ظاهر طبيعى, فرد بايد تا 20 بار تحت عمل جراحى قرار گيرد.
مردان با سلول هاى اضافى مغز خود چه مى كنند؟
محققان دانماركى مدعى هستند كه تعداد سلول هاى مغز مردان به طور متوسط 4 ميليارد بيشتر از زنها است ليكن مورد استفاده قرار نمى گيرد.
مجله ((نورولوژى تطبيقى)) در شماره اخير خود از قول رئيس گروه تحقيقاتى نورولوژى در بيمارستان كوميونKommune واقع در كپنهاك نوشت: ما ده سال پيش اين مطالعه را با جمعآورى بافت هايى از مغز 94 جسد بين سنين 18 تا 94 ساله كه 62 تن از آنها مرد و 32 تن زن بودند, شروع كرديم. وى افزود: سپس آنهايى را كه مرض مغزى و هم چنين اعتياد به الكل و مواد مخدر و يا سرطان پيشرفته داشتند حذف كرديم. سن متوسط متوفيان مرد 52 سال و سن متوسط متوفيان زن 64 سال بود. در اين گزارش آمده است كه محققان با استفاده از ابزارى كه آن را ((روش كمى)) توصيف كرده اند, و با كمك ميكروسكپ توانستند بر روى پرده تلويزيون تعداد نرونهاى مغزى در بخش كورتكس را تعيين كنند. بخش كورتكس مغز بخشى است كه با فكر و تكلم و تخيل سر و كار دارد.
نتيجه اين آزمايش نشان داد كه تعداد سلول هاى مغزى در مردان به طور متوسط 23 ميليارد و در زنان بطور متوسط 19 ميليارد است.
وى خاطر نشان ساخت كه يك اختلاف 16 درصدى در تعداد سلول هاى عصبى مردان و زنان دانشمندان را حيرت زده كرده است.
او با تإكيد بر اسرار آميز بودن اين پديده, اظهار داشت كه: ((در حال حاضر اين يافته, به صورت يك راز و يا يك معما باقى خواهد ماند, چرا كه ما در عمل مردان را با هوش تر از زنان نيافته ايم و تست هاى ضريب هوشى نظيرlQ نيز هرگز مردها را از زنها باهوش تر نشان نداده است. ما فقط در اين فكر مانده ايم كه پس آقايان با اين سلول هاى اضافى چه مى كنند؟!))
ارتباط عدم تعادل نمك هاى شيميايى بدن و رفتارهاى ضد اجتماعى
به گفته محققان, رفتارهاى خشونتآميز در افراد با عدم تعادل برخى املاح شيميايى در بدن ارتباط دارد و احتمالا مى توان اين عدم تعادل را با استفاده از رژيم هاى مخصوص غذايى اصلاح كرد.
تحقيقات انجام شده بر روى 135 كودك, نوجوان و جوان پسر در گروه سنى 3 تا 20 سال كه سابقه رفتارهاى خشونتآميز داشته اند نشان مى دهد در مقايسه با افراد معمولى در بدن آنها ميزان ((مس)) زياد و مقدار ((روى)) كم است.
محققان اعتقاد دارند املاح بر رفتار افراد تإثير مى گذارند زيرا بدن از اين املاح در ساختن پيام رسان هاى شيميايى در مغز استفاده مى كند.
دكتر ويليام والش سرپرست موسسه تحقيقات بهداشتى در ايلينويز مى گويد: نتيجه تحقيقات وى به روشنى وجود چنين ارتباطى را نشان مى دهد.
وى مى افزايد: ((ما اين سوال را مطرح كرديم كه آيا افراد با نوعى استعداد نسبت به رفتارهاى خشونت آميز متولد مى شوند كه ريشه بيوشيميايى دارد؟ ما اعتقاد داريم رژيم غذايى باعث بروز اين نوع رفتارها نمى شود, اما در تشديد آنها نقش دارد)).
به گفته وى هيچ راه حل ساده و غير پيچيده رژيمى براى حل مشكل عدم تعادل نمك هاى شيميايى در بدن وجود ندارد, اما تحقيقات مختلف نشان مى دهد اتخاذ رژيم هاى مناسب مى تواند اين نوع رفتارها را بهبود ببخشد.
((دكتر ولش)) در مطالعات خود از تركيبى از مكمل هاى غذايى كه جذب نمك ((روى)) از مواد غذايى مانند گوشت, نان و شير را افزايش مى دهد استفاده مى كند.
وى مى گويد: ((معمولا دو تا سه ماه به طول مى انجامد تا عدم تعادل مس ـ روى را در بدن اصلاح كرد. خانواده ها معمولا پس از 2 ماه از تغيير رفتار خبر مى دهند)).
((روى)) به عنوان عنصرى شناخته مى شود كه در توليد بيش از 80 آنزيم مختلف در بدن دخالت دارد. اين عنصر همچنين در توليد پيام رسان هاى شيميايى كه سيستم ارتباطى شيميايى در مغز هستند فعاليت مى كند. مس و روى در بخش ((هيپوكمپس)) مغز نيز متمركز هستند و اين ناحيه از مغز, بخشى است كه با كنترل احساسات ارتباط دارد.
تحقيقات منتشر نشده يك محقق انگليسى نيز از كمبود ((روى)) در بدن نوجوانانى كه رفتار خشونت آميز دارند خبر مى دهد.
دكتر ((نيل وارد)) مى گويد: ما تصور مى كنيم اين نتيجه مستقيم قرار گرفتن در معرض فلزات سنگين سمى مانند ((كادميوم)) و ((قلع)) باشد كه از جذب ((روى)) جلوگيرى مى كنند.
افرادى كه رژيم هاى غذايى نامناسب دارند و مقدار زيادى شكر و الكل در رژيم غذايى آنها وجود دارد نيز با اين مشكل مواجهند, زيرا اين دو ماده از جذب ((روى)) جلوگيرى مى كند.
هفته نامه ساندى تايمز به نقل از دكتر ((وارد)) مى نويسد ((ما قبل از نتيجه گيرى قطعى در مورد اين ارتباطها, بايد اطلاعات بيشترى در مورد رژيم هاى غذايى جمعآورى كنيم)).
به اعتقاد وى احتمالا عدم تعادل مواد شيميايى در بدن و در نتيجه رفتارهاى ضد اجتماعى در افراد, ريشه هاى ژنتيكى دارد.
پاورقي ها: