ابداع يك روش جديد براى از بين بردن تومورهاى مهلك مغزى
محققان موفق به ابداع يك فنآورى جديد شده اند كه تشعشعات نابود كننده تومور را مستقيما به مغز ارسال مى كند تا مقاوم ترين و مهلك ترين نوع تومورهاى مغزى را هدف قرار دهد.
به گفته محققان, بيماران داراى تومور مغزى كه اين روش درمانى را دريافت كردند دو برابر افرادى كه تحت اين روش درمانى قرار نگرفتند, زنده ماندند. اصلاح اين روش ها, درمان را بهتر خواهد ساخت.
پژوهش گران مركز پزشكى دانشگاه دوك در دورهام, كاروليناى شمالى, آنتى بادىهاى حامل مواد شيميايى راديو اكتيو نابود كننده تومور را مستقيما به يك نوع درمان ناپذير تومورهاى مغزى موسوم بهGlioblastoma Multiforme ارسال كردند.
اين آنتى بادىها در سلول هاى سرطانى قرار گرفتند و ((محموله)) يدهاى راديو اكتيو خود را در 34 بيمارى كه سرطان آنان على رغم انجام عمل جراحى, دارو درمانى و پرتو درمانى عود كرده بود ارسال كردند.
دكتر ((دارل بينگر)) معاون مدير مركز سرطان اين دانشگاه گفت: ما در اين تحقيق دريافتيم بيمارانى كه با اين روش جديد درمان شدند ميزان زنده ماندن آنان از 23 هفته براى گروهى كه تحت عمل جراحى قرار گرفتند به 56 هفته افزايش يافت.
وى افزود: ما اكنون بيمارانى داريم كه براى مدت زمان طولانى زنده مانده اند و بعضى از آنان پس از گذشت سه تا چهار سال نيز هنوز زنده اند.
بينگر و همكارانش در نشريه ((غدد شناسى بالينى)) نوشتند: مرحله اول آزمايش هاى بالينى فقط براى سالم بودن اين روش انجام شد اما نتايج مشخصى براى اين روش جديد به دست آمد كه اولين آن براى اين نوع سرطان به مدت 20 سال به طول خواهد انجاميد.
اين نوع سرطان يكى از شايع ترين تومورهاى مغزى در بين بزرگ سالان است و يكى از مهلك ترين سرطان ها نيز مى باشد. نسبت متوسط زنده ماندن 11 تا 12 ماه پس از تشخيص است و در طى دو سال 90 درصد بيماران فوت مى كنند. در كشور امريكا ساليانه 12 هزار نفر به اين نوع تومور مغزى مبتلا مى شوند.
ايده استفاده از آنتى بادىهاى مونوكلونال براى حمل داروها يا مواد شيميايى به تومورها يك ايده جديد نيست, اما هيچ كس تاكنون موفق به تهيه اين روش براى از بين بردن تومورهاى مغزى نشده است.
آنتى بادىها پژوتئين هاى طبيعى سيستم ايمنى هستند كه علايم موسوم به آنتى ژن هاى مهاجمان خارجى در بدن را تشخيص مى دهند.
آنتى بادى كه گروه بينگر به كار برد به يك آنتى ژن تومور موسوم بهTenascin متصل مى شود. اين آنتى ژن در سرطان هاى مغز, پوست, ريه و سرطان سينه يافت مى شود.
اولين مرحله براى بيماران داراى تومور مغزى بود كه از طريق عمل جراحى تومور مغزشان برداشته شده بود. برداشتن تمامى تومور مغزى تقريبا غير ممكن است و اين دليلى است بر اين كه چرا درمان اين نوع تومورها مشكل است.
سپس جراح يك حفره كوچك به دور محل تومور در مغز ايجاد مى كند تا آنتى بادىها را از نفوذ به جاهاى ديگر و ايجاد آسيب حفظ كند. آنتى بادىهايى كه به مولكول هاى يد راديو اكتيو متصل شده بودند به درون اين حفره تزريق شدند.
بينگر گفت: ما پيش از اين براى انجام تزريق داخل وريدى تلاش كرده بوديم و به دليل اين كه اين تومورها از مقاوم ترين تومورها هستند نتوانستيم به درون تومور مغزى وارد شويم.
اين روش ظاهرا در صورت ارسال يد به اطراف حفره, تا محدوده گسترش سلول هاى سرطانى و نه به بافت هاى سالم اطراف كارآيى دارد.
در حال حاضر اين گروه در حال انجام آزمايش با يك ماده شيميايى راديو اكتيو سالم تر و موثرتر از يد موسوم بهAstatine – 211 است.
فشار خون بهينه خطر سكته و حمله قلبى را كاهش مى دهد
پزشكان موفق شده اند سطح بهينه فشار خون براى پيشگيرى از وقوع سكته يا حمله هاى قلبى را در بيماران پيدا كنند.
اين كشف كه مى تواند جان ميليون ها انسان را در سراسر جهان نجات دهد در پى 6 سال تحقيق بر روى بيش از 19 هزار تن در 26 كشور به دست آمده است.
دكتر گوردون مكينس از اعضاى مطالعه درمان بهينه ازدياد فشار خونhot) ) مى گويد: براى اولين بار محققان يك فشار خون مطلوب و دقيقا تعريف شده را بر اساس شواهد علمى و معقول يافته اند كه در اكثريت عظيمى از بيماران قابل دستيابى است.
ازدياد فشار خون يك عامل مهم خطر در بروز سكته و بيمارى قلبى است كه مهم ترين علل مرگ و مير در بيش تر كشورهاى پيشرفته محسوب مى شوند.
تحقيقhot نشان داد فشار 83 ميلى متر جيوه فشار خون بهينه دياستوليك است. بيشتر بيماران شركت كننده در اين مطالعه داراى ميانگين فشار خون دياستوليك 105 ميلى متر جيوه بودند.
با هر ضربان قلب يك موج فشار خون ايجاد مى شود, اوج اين موج فشار سيستوليك ناميده مى شود و پايين ترين نقطه ميان ضربان, فشار دياستوليك است. هر دو اين فشارها در كنترل بيمارى ازدياد فشار خون اهميت دارند. ميانگين مناسب سطح فشار خون 136/75 است. ميانگين سطح فشار خون بيش تر افراد در اين تحقيق 170/105 بود.
دكتر لنت چانسون مى گويد: خطر بروز حمله قلبى و سكته در بيمارانى كه ميانگين سطح فشار خونشان از 105 ميلى متر جيوه در آغاز تحقيق به 83 ميلى متر جيوه كاهش يافته بود به ميزان 30 درصد كم تر شده بود.
اين امر به معناى آن است كه با درمان بهينه مى توان از بروز 5 تا 10 مشكل مهم قلب و عروق, سكته و حمله قلبى در هر 1000 بيمار در سال جلوگيرى كرد.
نتيجه درمان در بيمارانى كه هم دچار ديابت بودند و هم ازدياد فشار خون داشتند چشم گيرتر بود. خطر بروز سكته و حمله قلبى در اين افراد به نصف كاهش يافت.
آسيب ديدن كمر
وارد آمدن فشار زياد بر روى كمر در فرآيند طبيعى التيام بافت هاى آسيب ديده اختلال ايجاد مى كند و سلول هاى مورد نياز براى ترميم ديسك هاى كمر را كه به منزله بالشتك بين استخوان ها و ستون فقرات عمل مى كنند از بين مى برد.
جفرى لاتز مى گويد: اين تحقيق براى اولين بار نشان داد كه بار سنگين بر روى ستون فقرات منجر به تغيير شكل ديسك مى شود.
محققان با وارد آوردن فشار بر روى موش هاى آزمايشگاهى شبيه به فشارى كه هنگام بلند كردن بار به انسان وارد مى شود متوجه استحاله زيادى در ديسك هاى كمر شدند.
توانايى ديسك ها در جذب آب و تورم مجدد طى دوره هاى استراحت كاهش نشان مى داد. اين امر منجر به تشكيل فيبروكارتيلاژ شد كه در ديسك هاى آسيب ديده در انسان شايع است.
نتايج اين مطالعه مى تواند روش هايى را براى معالجه انواع خاصى از آسيب هاى كمر ارائه كند و پزشكان عوامل رشد را براى تحريك سلول هاى ديسك براى ترميم بافت هاى آسيب ديده تزريق كردند.
اين يافته ها به اصلاح درمان هاى يك علت درد پايين كمر, كه استحاله ديسك است خواهد انجاميد, در اين بيمارى ديسك ها آب خود را از دست داده و كارايى خود را در تحمل فشار در ستون فقرات از دست مى دهند.
تزريق سلول در نهايت نياز به جراحى ستون فقرات يا جوش خوردن استخوان هاى كمر را كه درمان هاى سنتى براى ديسك ها استحاله اى محسوب مى شوند كاهش خواهد داد.
لوتز كه سرپرستى اين تحقيق را به عهده داشته است يافته هاى خود را در نشست ساليانه انجمن بين المللى مطالعه ستون فقرات كمر در بروكسل ارايه كرد.
استفاده از شيوه ژن درمانى براى معالجه هموفيلى
پژوهشگران يك روش جديد ژن درمانى را مورد آزمايش قرار داده اند كه مى تواند به معالجه بسيارى از مبتلايان به هموفيلى كمك كند.
گرگورى ايوانس و ريچارد مورگان اقدام به آزمايش روش ژن درمانى ابداعى خود بر روى موش ها كردند و دريافتند امكان استفاده از آن براى كاهش عوارض ناشى از معالجه هموفيلى وجود دارد.
اين اختلال موروثى خونى از مادر به فرزند منتقل مى شود و عمدتا پسرها را مبتلا مى كند. از هر 10 هزار نوزاد پسر يك تن با هموفيلى كه مى تواند كشنده باشد متولد مى شود.
بيماران مبتلا به هموفيلى فاقد يك فاكتور انعقاد خون موسوم به فاكتور شماره 8 هستند. اين بيماران معمولا تحت تزريق مكرر اين فرآورده خونى قرار مى گيرند.
اما از آن جايى كه بدن اين بيماران به طور طبيعى فاكتور شماره 8 را توليد نمى كند سيستم ايمنى بدن آن ها گاهى به اين عنصر حمله كرده و مشكلاتى را به وجود مىآورد.
مورگان و ايوانس طى گزارشى در نشريه ((آكادمى ملى علوم)) اعلام كردند مى توان به سادگى مقدار بسيار بالاى فاكتور شماره 8 را به بدن بيمار تزريق كرد اما اين كار روش معقولى نيست.
در اين روش لازم است بيمار تحت تزريق پى در پى خون قرار گيرد و هزينه اين روش بسيار بالا و سرسامآور است.
شيوه ژن درمانى تنها نياز به يك دوره درمان دارد و بسيار كم هزينه تر است. دانشمندان اين روش را بر روى موش ها آزمايش كردند.
در بين يك سوم تا نصف موش ها كه تحت عمل پيوند مغز استخوان حاوى ژن فاكتور شماره 8 قرار گرفته بودند واكنش ايمنى كاهش نشان مى داد.
ژن فاكتور شماره 8 موش ها بسيار شبيه ژن انسانى است به همين خاطر در اين مورد موش مدل خوبى محسوب مى شود.
اين دانشمندان علت موثر بودن اين روش را نمى دانستند اما گفتند براى شمارى از روش هاى ژن درمانى در معالجه بيمارىها موثر بوده است.
پاورقي ها: