الگوى زنان با ايمان
((و ضرب الله مثلا للذين آمنوا امرإت فرعون اذ قالت رب ابن لى عندك بيتا فى الجنه و نجنى من فرعون و عمله و نجنى من القوم الظالمين)).(سوره تحريم آيه11)
خداوند براى كسانى كه ايمان مىآورند مثل مى زند به همسر فرعون, آن هنگام كه گفت پروردگارا! نزد خودت در بهشت جاويدان براى من خانه اى بنا كن و مرا از فرعون و عمل او نجات ده و از مردم ستمكار برهان.
آسيه در اين آيه دو درخواست دارد و دو بى زارى.
آرزوهايش عبارت اند از:
1ـ قرب خداوند;
2ـ خانه اى در بهشت.
بى زارىهايش:
1ـ از خانواده خويش;
2ـ از تمام ستم كاران و ظالمان.
خداوند آرزوهاى بنده شايسته اش را در مسير عبوديتش قرار مى دهد. وقتى ايمان كامل شد ظاهر و باطن يكى مى شود و چنين كسى كردار و گفتارش يكى است.
آسيه بنت مزاحم كه چنين دعايى مى كند و از خدا چنان درخواستى مى نمايد, معلوم مى شود از آغاز, قرب الهى و رحمت خدا را مد نظر داشته و به آن چشم دوخته است نه به زندگى دنيايى پر از رفاه فرعون. او با اين كه اگر مى خواست مى توانست از تمام لذت هاى دنيايى برخوردار شود, از همه چشم پوشيده و فقط به رحمت الهى اميدوار شد و به جاى آن همه عزت زودگذر دنيايى, عزت اخروى و معنوى را در كنار پروردگار ((عندك)) آرزو داشت. خود اين ((عندك)) چقدر زيبا و پرمعنا است. در مورد شهيدان نيز خداوند مى فرمايد: ((عند ربهم يرزقون)) نزد خداى خود و در كنار سفره رنگين جاويدان الهى, مى خورند, مىآشامند و روزى مى جويند. و چه كرامتى و چه قربى بالاتر از اين كه انسان با توانايى استفاده از آن همه نعمت ها و امكانات دنيوى, از همه چشم بپوشد و فقط ((عندالله)) را در نظر داشته باشد و بهشت رضوان الهى را آرزو كند. و اين چنين بودند برگزيدگان الهى از زن و مرد.
گامى كه همسر فرعون برمى دارد, گامى است كه بايد تمام مومنان در زندگى دنيا بردارند. با دنيا و شهوات و لذت هايش قطع رابطه كنند و چشم به لذت هاى ابدى و ((رضوان من الله اكبر)) بدوزند, زيرا بى گمان لذت حضور در درگاه الهى و قرب خداوند بالاترين ارزش است كه زيستن در بهشت هرگز به آن مقام نمى رسد. و چه بهتر كه انسان هم در بهشت جاويدان باشد و هم در كنار رحمت الهى و لذا همسر فرعون هم خانه اى در بهشت را آرزو مى كند و هم ((عندك)) را درخواست مى نمايد. از سوى ديگر خود را از فرعون و كردارها و رفتارهايش و قوم ستم گر و ظالم بى زار مى داند و اعلام برائت مى كند كه تبرى ركن دوم ولايت است.
پس اگر ما خواهان محشور شدن با اولياى خدا هستيم, بايد از دشمنان خدا و دشمنان اولياى خدا نيز اعلام برائت كنيم.
لازم به يادآورى است كه آسيه بنت مزاحم, اين برگزيده الهى كه نمونه انسان با ايمان است و خداوند او را الگويى براى تمام مومنين, نه تنها زنان, معرفى مى كند, مدت ها به حضرت موسى ايمان آورده بود ولى ايمان خود را پنهان مى كرد, تا اين كه فرعون ـ لعنه الله ـ خبردار شد و بايد خبردار مى شد چه اين كه ايمان نمى تواند براى هميشه پشت پرده بماند. نخست از او خواست كه دست از ايمانش بردارد ولى او به هيچ وجه زير بار نمى رفت, پس دستور داد او را با چهار ميخ به زمين بكوبند و سنگى بزرگ بر سينه اش بزنند تا جان بسپارد و او قبل از شهادت اين درخواست را مى كرد كه در آيه ذكر شده است. و بدين سان اين الگوى ايمان و تقوا و پارسايى در حالى كه از فرعون و ستم گران ـ در طول تاريخ ـ بى زارى مى جست, و قرب الهى را درخواست مى كرد, به شهادت رسيد و به آرزوى ديرينه اش نايل آمد.
راستى چنين زن هاى برگزيده اى بهترين الگو و سرمشق براى زنان با ايمان و شهيدپرور ايران اسلامى بوده و هستند.
آن چه از آيه استفاده مى شود اين است كه: هر انسان ـ چه زن و چه مرد ـ در گرو اعمال و رفتار خويش است, نه همسرى و نزديكى با پيامبران مى تواند گره گشاى راه باشد و نه همسرى با ظالمان و كافران, انسان را به عذاب وامى دارد, چنان كه همسران نوح و لوط هر دو بد بودند و هرگز نزديكى با پيامبر نمى توانست آنان را از عذاب و خشم خداوند دور نگه دارد, و در مقابل مى بينيم كه همسر فرعون ـ همان فرعونى كه انا ربكم الاعلى سر مى داد و الگوى ستم كارترين انسان هاى روزگار به حساب مىآمد ـ به خاطر اعمال نيك اش و خلوص نيت اش, به چنان قربى دست مى يافت كه خداوند به ايمان او مثل مى زند و الگوى پارسايان و تقواپيشگان معرفى مى كند.
در روايتى از رسول خدا ـ صلى الله عليه و آله و سلم ـ نقل شده كه فرمود:
((إفضل نسإ إهل الجنه: خديجه بنت خويلد و فاطمه بنت محمد و مريم بنت عمران و آسيه بنت مزاحم)) والاترين زنان اهل بهشت اينهايند: خديجه و فاطمه و مريم و آسيه دختر مزاحم.
فرا رسيدن روز زن را به تمام زنان با ايمان ايران اسلامى تبريك و تهنيت مى گوييم.
پاورقي ها: