سخنان معصومان عليهم السلام قـــــــــــــرآن كريــــــم

رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم:
((من قرإ القرآن حتى يستظهره و يحفظه ادخله الله الجنه و شفعه فى عشره من اهل بيته كلهم وجبت لهم النار)).(1)
هركس قرآن را چنان بخواند كه آن را به خاطر بسپارد و از ياد نبرد, خداوند او را وارد بهشت كند و در مورد ده نفر از خانواده اش ـ كه در اثر گناهان آتش بر همه آنان لازم شده است ـ او را شفيع آنان گرداند.

رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم:
((فاذا التبست عليكم الفتن كقطع الليل المظلم فعليكم بالقرآن… من جعله امامه قاده الى الجنه و من جعله خلفه ساقه الى النار و هو الدليل على خير السبيل)).(2)
آن هنگام كه فتنه ها همچون پاره هاى شب تار شما را در شناخت حق حيران كند, به قرآن روى آوريد… هر كس آن را پيش روى خويش نهد او را به بهشت رهنمونش شود و هر كه آن را پشت سر نهد, وى را به آتش افكند و او راهنماى بهترين راه است.

رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم:
((حمله القرآن هم المحفوفون برحمه الله الملبسون نور الله, المعلمون كلام الله, من عاداهم فقد عاد الله و من والاهم فقد والى الله)).(3)
حاملان قرآن همانان هستند كه مشمول رحمت خداوندند و غوطه ور در نور الهى و آموزگاران كلام الهى, هر كه با آنان دشمنى كند با خدا دشمنى كرده و هر كه ايشان را دوست بدارد, خدا را دوست داشته است.

امام على عليه السلام:
((واعلموا انه ليس على احد بعد القرآن من فاقه و لا لاحد قبل القرآن من غنى فاستشفوه من ادوائكم و استعينوا به لاوائكم فان فيه شفإ من إكبر الدإ)).(4)
بدانيد كه هيچ كس پس از داشتن قرآن كمبودى ندارد و براى هيچ كس پيش از آن توانگرى نيست پس شفاى درهاى خود را از آن بخواهيد و در سختيهاى خود از آن يارى جوييد كه قرآن بزرگترين بيمارى را موجب بهبودى است.

امام على عليه السلام:
((تعلموا كتاب الله تبارك و تعالى فانه احسن الحديث و ابلغ الموعظه و تفقهوا فيه فانه ربيع القلوب, واستشفوا بنوره فانه شفإ لما فى الصدور واحسنوا تلاوته فانه احسن القصص)).(5)
(قرآن) كتاب خداى تبارك و تعالى را بياموزيد زيرا كه آن نيكوترين سخن و رساترين اندرز است و قرآن را درست بفهميد زيرا كه آن بهار دلهاست و از نور آن شفا جوئيد كه آن شفابخش بيماريهاى دلهاست و آن را نيكو تلاوت كنيد زيرا كه آن بهترين داستانهاست.

امام على عليه السلام :
((اعلم ان درجات الجنه على عدد آيات القرآن فاذا كان يوم القيامه يقال لقارىء القرآن : اقرإ وارق…))(6)
حضرت به فرزندش محمد حنفيه فرمود: بدان: درجات بهشت برطبق عدد آيات قرآن است. در روز قيامت به قارى آن گفته مى شود: بخوان و بالا برو.

امام على عليه السلام:
((واعلموا ان هذا القرآن هو الناصح الذى لايغش والهادى الذى لايضل و المحدث الذى لايكذب و ما جالس هذا القرآن احد الا قام عنه بزياده إو نقصان زياده فى هدى او نقصان فى عمى)).(7)
و بدانيد كه اين قرآن پندگويى است كه فريب ندهد, و راهنمايى است كه گمراه نكند, و حديث خوانى است كه دروغ نگويد و كسى با قرآن ننشست مگر آن كه چون برخاست افزون شد يا از وى كاسته شد: افزونى در رستگارى و كاهش از كورى و دل بيمارى.

امام سجاد عليه السلام:
((آيات القرآن خزائن فكلما فتحت خزانه ينبغى لك ان تنظر مافيها)).(8)
آيات قرآن گنجينه هايى (گرانبها) هستند, هرگاه گنجينه اى گشوده شد براى شما سزاوار است كه به آنچه در آن است بنگريد (و درباره آن بيانديشيد)

امام صادق عليه السلام:
((القرآن عهدالله الى خلقه فينبغى للمرء المسلم ان ينظر فى عهده و ان يقرإ منه فى كل يوم خمسين آيه)).(9)
قرآن پيمان خدا با خلق اوست بنابراين براى شخص مسلمان سزاوار است كه به عهد و پيمانش بنگرد و هر روز پنجاه آيه از آن بخواند.

امام صادق عليه السلام:
((لما سئل: ما بال القرآن لايزداد على النشر والدرس الا غضاضه؟ فقال: لان الله تبارك و تعالى لم يجعله لزمان دون زمان و لا لناس دون ناس فهو فى كل زمان جديد و عند كل يوم غض الى يوم القيامه)).(10)
از امام صادق عليه السلام سوال شد: چه سرى است كه قرآن هر چه بيشتر خوانده وبررسى شود بر تازگى و طراوت آن افزوده مى شود؟ فرمود: چون خداى تبارك و تعالى آن را تنها بر زمانى خاص و مردمى خاص قرار نداده است, از اين رو, در هر زمانى و براى هر مردمى تا روز قيامت تازه و باطراوت است.