دانستنيهائي
از قرآن
بسم الله
الرحمن الرحيم
حزب الله
«و من يتول
الله و رسوله و الذين آمنوا، فإن حزب الله هم الغالبون»
(سوره مائده
ـ آيه 56)
و کساني که
ولايت خدا و پيامبرش وآنان که ايمان آوردند(امامان) را پذيرفتند، پس حزب الله
پيروز و غالب‌اند.
***
مقصود از تولي
در اين آيه شريفه، محبت و دوست نيست بلکه همان پذيرفتن ولايت و حکومت خدا و رسولش
و آنان که ايمان آوردند مي‌باشد. اين ولايت، به معناي سرپرستي و رهبري و تصرف در
امور مادي و معنوي مردم است.
سئوالي که
در اينجا پيش مي‌آيد اين است که: آيا مقصود از«الذين آمنوا» مطلق ايمان آوردگان و
مؤمنين است يا مقصود کساني ديگر هستند؟ بايد به آيه قبل ـ که اين آيه معطوف بر آن
است ـ مراجعه کنيم و ببينيم در آنجا چه معنائي براي«الذين آمنوا» آمده است.
آيه قبل،
همان آيه معروف ولايت اميرالمؤمنين (ع) است که مي‌فرمايد:
«انما وليکم
الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزکاة و هم راکعون».
به تحقيق که
سرپرست و ولي شما خداوند است و پيامبرش و آنان که ايمان آورده‌اند و نماز را بر پا
داشته‌اند و زکات را در حال رکوع مي‌پردازند.
و اين آيه
به تصديق علماي سني و شيعه درباره حضرت امير(ع) وارد شده است که در نماز و در حال
رکوع، صدقه به فقير داد.
پس مقصود از
کلمه«الذين آمنوا» در اين آيه نيز، حضرت امير(ع) است خصوصا که در جمله دوم آيه بحث
از حزب الله است که بيشتر به يک تشکيلات منسجم سياسي عمومي شباهت دارد که اگر اين
تشکيلات بخواهد عهده‌دار امور سياسي گردد، قطعا غالب و پيروز است چرا که ولايت خدا
و رسوله و اميرالمؤمنين(ع) را پذيرفته است. و اين آيه دلالت روشن و واضحي دارد بر
ولايت حضرت علي(ع) که آن را مرادف با ولايت الله و ولايت پيامبرش حضرت علي(ع) که
آن را مرادف با ولايت الله و ولايت پيامبرش قرار داده است و تبعيت و پيروي از او
را، دخول در حزب الله و جمعيت خداوند مي‌داند. و منحصرا حزب الله در اين آيه بر
افرادي اطلاق مي‌شود که ضمن پذيرش ولايت خداوند و رسولش، ولايت اميرالمؤمنين(ع) را
نيز بپذيرند که در غير آن صورت، اطلاق حزب الله بر افرادي که يکي از اين ولايت‌ها
را ـ که همرديف يکديگرند ـ قبول نکند، غلط و ناروا است. پس تا شرايط عضويت در حزب
الله در افراد و يا گروه‌هائي نباشد، قطعا به پيروزي دست نمي‌يابند و شايد بهمين
علت است که بسياري از مسلمين ـ هر چند جهاد و مبارزه نيز مي‌کنند ـ به پيروزي نمي‌رسند؛
چون شراي عضويت در حزب الله را تکميل نکرده‌اند.
در روايت
بسيار جالبي از رسول اکرم(ص) نقل شده است که فرموده: «من أحب أن يرکب سفينة النجاة
و يستمسک بالعروة الوثقي، و يعتصم بحبل الله المتين، فليوال عليا بعدي وليعاد عدوه
وليأتم بالهداة من ولده، فانهم خلفائي و اوصيائي… حزبهم حزبي و حزبي حزب الله
عزوجل و حزب اعدائهم حزب الشيطان».
(بحارالانوار
ـ ج 23 ـ ص 144)
هر که مي‌خواهد
سوار بر کشتي نجات گردد و به عروة وثقي دست يابد و به ريسمان محکم الهي چنگ زند،
پس بعد از من ولايت و سرپرستي علي را بپذيرد و با دشمنش، دشمني کند و به هدايت
کنندگان از فرزندانش بپيوندد و از آنها پيروي کند که آنان خلفا و جانشينان و
اوصياي من‌اند… حزب آنها حزب من و حزب من حزب الله است و حزب دشمنانشان، حزب
الشيطان است.
پس اگر کسي
مي‌خواهد در زمره حزب الله قرار بگيرد، بايد ولايت اوصيا و جانشينان پيامبر«ص» را
بپذيرد.
در روايتي
ديگر، اميرالمؤمنين(ع) صفات حزب الله را چنين بيان مي‌فرمايد:
«… في
معشر أسهر عيونهم خوف معادهم، و تجافت عن مضاجعهم جنوبهم، و هم همت بذکر ربهم
شفاههم، و تقشعت بطول استغفارهم ذنوبهم، اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم
المفلحون».
(نهج
البلاغه ـ کتاب 46)
گروهي که
ترس از قيامت، خواب را از ديدگانشان ربوده، و سحرگاهان براي نماز شب بستر آسايش را
رها کرده و لبهايشان به ذکر الهي پيوسته مشغول است و از زيادي استغار، ابرهاي
گناهانشان زدوده مي‌شود، آنان حزب الله‌اند و همانا حزب الله رستگارانند.
اين تقوا
پيشگان که همواره لبهايشان به ذکر خدا مشغول و در تمام امور، تقواي الهي را پيشه
خود کرده‌اند، و در راه و روش و مسلک خود، پيروي از رهبر متقين و پيشواي
پرهيزکاران علي(ع) نموده‌اند، حزب الله‌اند و لاغير. خداوندا ما را از اعضاي حزب
الله قرار بده، آمين.