«بمناسبت 20
جمادی‌الثانی روز ولادت باسعادت حضرت زهرا «س» و روز زن»
همسانی زن و مرد
در پیشگاه ربوبی
کشف حجاب، توطئه
استعمار
هفدهم دی ماه
امسال مصادف است با 20 جمادی الثانی، روز ولادت باسعادت بزرگ بانوی اسلام، سرور
زنان عالم و تنها یادگار پیامبر بزرگ اسلام، زهرای مرضیه سلام الله علیها و روز زن
و این تصادف عجیبی است. زیرا در مثل این روز بود که خطرناکترین و وحشیانه‌ترین
توطئه را علیه «زنان» در زمان رضاخان به اجرا درآوردند و آن توطئه از پیش تنظیم
شده «کشف حجاب» بود.
کشف حجاب یعنی پس
زدن پردۀ عفاف و پاکدامنی و زن را به منجلاب فساد انداختن.
کشف حجاب یعنی
آلوده کردن اجتماع و مشغول کردن جوانان به مسائل شهوت‌انگیز تا از مسائل اصلی خود
غافل شده و توطئه‌های استعمار را نادیده بگیرند.
کشف حجاب یعنی
بزرگترین لطمه و اهانت به نیمی از افراد اجتماع که تأثیر آنها در سعادت یا شقاوت
جامعه بیش از نیم دیگر است.
کشف حجاب یعنی
برگرداندن زن به دوران جاهلیّت و انحطاط اخلاقی.
کشف حجاب یعنی
نادیده گرفتن نقش مربیان واقعی انسانها در تعیین سرنوشت.
کشف حجاب یعنی به
اسارت کشاندن انسانهای پاکی که اسلام آنها را از اسارت جاهلیت بیرون آورد و همدوش
مردان قرار داد.
کشف حجاب یعنی زن
را به صورت کالائی برای تحقق اغراض شهوانی و امیال نفسانی مردان شهوت‌پرست درآوردن
و نقش او را منحصر در خودآرائی و حضور در مجالس عیش و عشرت مردان دانستن.
کشف حجاب یعنی
دریدن حجاب انسانیّت و زن مسلمان را از حالت جنگجوئی به ننگجوئی کشاندن.
کشف حجاب یعنی زن
را از مقام معنوی به کالای مصرفی پائین آوردن و راه را برای تمام ظلمها و ستم‌ها
در جامعه هموار کردن.
و رضاخان فاسد با
اجرای توطئۀ پلید اربابان خود، همگام با آتاتورک، با زور و قلدری، زنهای پاکدامن و
عفیف ایران را وادار به بی‌حجابی کرد و در این راه، چه ظلمها که مرتکب نشد و چه
زنهای با ایمان که در زیر ضربات باطوم مأمورین مزدورش به شهادت نرسیدند و یا مجروح
نشدند و برای خدا صبر کردند و زیر بار این ظلمها و ننگ‌ها نرفتند.
ما در پی این
نیستیم که در رابطه با آن همه فاجعه‌ها و حادثه‌های دردناک- که کم و بیش در تاریخ
آمده است- سخن برانیم که این رشته سر دراز دارد ولی لازم است به یک نکته توجه شود
که:
هدف استعمارگران
از تصویب آن قانون اسارت‌بار بدست دیوانه‌ای ظالم چون رضاخان این بود که: با
برداشتن چادر از سر زنان و دریدن حجاب آنان، فساد را در جامعه تعمیم داده و وسائل
عیش و نوش و شهوت را فراهم سازند و بدینسان آنان را از مهمترین مطلب و آرمان دور
بدارند و آن تعیین سرنوشت و شرکت در امور سیاسی و حکومتی است. و بدینسان با
اطمینان خاطر به چپاول و غارت‌ها ادامه دهند و حاکمیّت منطقه را بدست خود بگیرند.
از این رهگذر است که اگر امروز نغمۀ بی‌حجابی یا بدحجابی از حنجره‌ای بلند شود،
خواه ناخواه دنبال تحقق همان هدف شوم و پلید استعمارگران است که به فضل الهی و با
پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حکیمانه حضرت امام امت- قدس سره- آن توطئه در ایران
اسلامی بی‌رنگ و بی‌نتیجه مانده است.
ما اگر وضعیّت
موجود را که رو به بدحجابی می‌رود، وضعیّت خطرناک و کودتای خزنده‌ای می‌دانیم تنها
به همین دلیل است که پشت پرده، دستهای مرموزی مشغول به کار است تا توسّط زنان
معلوم‌الحالی، انقلاب ما را به نابودی بکشانند و لذا بر تمام زن و مرد مسلمان این
کشور لازم است که در برابر این نقشه فوق‌العاده خطرناک و از پیش تنظیم شده، با دقت
و هشیاری بایستند و نگذارند محقّق گردد. و از همین جا به خواهران فریب خورده‌ای که
ناخودآگاه در تحقق آن توطئه شرکت کرده‌اند گوشزد می‌کنیم که: استعمار شما را وسیله
قرار داده است که بر تمام مقدّرات و سرنوشت شما مسلّط گردد و نه تنها آزادی و
استقلال شما که شخصیّت و انسانیّت شما را- برای رسیدن به منافع خود- بر باد دهد و
بی‌گمان هیچ زن آزاده و شرافتمندی حاضر به چنین معامله‌ای با بیگانگان نیست.
حجاب، عزّت و
سعادت زن است
اسلام اگر حجاب
را بر زن واجب گردانیده و او را ملزم به اختلاط نکردن با مردان نموده است، برای
این است که می‌خواهد شخصیت زن را محفوظ بدارد و دژ مستحکم عفّت توسط ربایندگان و
دزدان بی‌شرافت فتح نگردد.
آیه حجاب آمده
است که زن را از حضیض ذلت و اسارت به اوج عزّت و سعادت برساند.
زنی که بزرگترین
نقش را در جامعه باید ایفا کند و آن تربیت جوانمردان و شیرزنان با ایمان است، آیا
روا است که توسط چشم‌چران‌ها و دزدان انسانیّت، پژمرده گردد و نقش اصلیش به
فراموشی سپرده شود و نظام اجتماع بهم بریزد؟ و قرآن آمده است که مقام زن را آنقدر
بالا ببرد که به او مانند یک کالا یا عروسک متحرک ننگرند و به شخصیت حقیقی‌اش پی
ببرند و بالاترین احترام و تقدیر را از او بنمایند.
زنی که در دو عصر
جاهلیّت و شاهنشاهی، آنقدر تحقیر شده بود که فقط برای خدمت به مرد- آن هم چه
خدمتی!- مسخّر شده بود و مانند کنیزان و- بدتر از کنیزان- با او رفتار می‌شد؛ در
اسلام از چنان جایگاه والائی برخوردار است که مایۀ آرامش خانواده است و تربیت
جامعه به او سپرده شده و از دامن پرمهرش انسانهای والا- از دو جنس زن و مرد- پرورش
یافته و خلاصه، مظهر تحقق آمال بشریّت است.
زن اگر خود را
بشناسد و از فریب و نیرنگ دغلبازان و سیه‌رویان بگریزد و به نیروی عظیم معنوی خود
آگاه شود، بر اوج عظمت تاریخ پر و بال می‌گشاید و به جائی می‌رسد که خداوند در
قرآن کریم او را بستاید و الگوی زنان با ایمان معرفی کند.
«آسیه» یکی از
الگوهای قرآن است که در کاخ فرعون می‌زیست و مظهر خداپرستی و توحید بود و همین
یکتاپرستی و تکیه داشتن به پروردگار، او را از گزند فرعون و فرعونیان نگهداشت و
جهشی خیره کننده در تاریخ انسانیت بوجود آورد.
«مریم» نمونۀ
دیگری از پاکدامنی و طهارت است که در اثر ایمان درونی و تقوای الهیش، به مقام
«اصطفاء» رسید و خداوند او را از تمام زنان زمان خویش بالاتر و پرفضیلت‌تر قرار
داد.
امتیاز زن و مرد
به تقوی است
و بی‌گمان، چنین
ایمانی اگر در هر یک از زنان پیدا شود، به بالاترین مقام دست خواهد یافت و هرگز
رسیدن به تکامل در انحصار افراد معدودی نیست که خدا فرمود: «لیس للانسان الا
ماسعی». و ایمان است که پیوسته گوهر تابناک وجود زن را از گزندها و حوادث دوران در
پناه دژ مستحکم تقوا و عفاف، نگه می‌دارد و او را به اوج قلۀ عظمت می‌رساند.
مگر «سمیّه» مادر
عمّاریاسر، یک زن معمولی نبود که در اثر ایمان بالا و پرورش روح، به افتخار اولین
«شهید» اسلام درآمد؟
پس زن مانند مرد
توانائی دارد که کمالات معنوی را بپیماید تا به هر افقی که در تصور انسان نیاید،
برسد و به هر درجه‌ای بالا رود، و هیچ امتیازی- در این زمینه- برای مردان نیست که
مرد و زن در پیشگاه خداوند از مرتبۀ واحدی- نسبت به عبادت و پرستش خدا- برخوردارند
و هیچ فرقی میان آنان نیست: «من یعمل من الصالحات من ذکر او انثی و هو مؤمن فأولئک
یدخلون الجنه».
(سوره نساء- آیه 124)
و هر کس از شما-
چه مرد باشد و چه زن- که کارهای خیر انجام دهد و عمل صالح همراه با ایمان داشته
باشد، به بهشت خواهد رفت.
مقاتل بن حیّان
می‌گوید: هنگامی که «اسماء بنت عمیس» از حبشه همراه با شویش جعفربن ابی‌طالب،
برگشته بود، بر زنان پیامبر- صلی الله علیه و آله- وارد شد و به آنان گفت: آیا در
قرآن آیه‌ای دربارۀ ما نازل شده یا نه؟ گفتند: نه! پس نزد رسول خدا صلی الله علیه
و آله و سلم آمد و عرض کرد: ای رسول خدا! حتما ً زنها در خسران و زیان‌اند! حضرت
فرمود: چرا؟ عرض کرد: برای اینکه در قرآن مانند مردان، ذکر خیری از آنها نشده
است؟! ناگهان آیه نازل شد:
«ان المسلمین
والمسلمات والمؤمنین والمؤمنات والقانتین والقانتات والصادقین والصادقات والصابرین
والصابرات والخاشعین والخاشعات والمتصدقین والمتصدقات والصائمین والصائمات
والحافظین فروجهم والحافظات والذاکرین الله کثیرا ً والذاکرات أعدّالله لهم مغفره
وأجرا ً عظیما ً».
(سوره احزاب- آیه 35)
همانا مردان و
زنان مسلمان و مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان پارسا و مردان و زنان راستگوی و
مردان و زنان بردبار و مردان و زنان خاشع و خداترس و مردان و زنان خیراندیش و
انفاق‌دهنده و مردان و زنان روزه‌دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که
بسیار خدا را یاد می‌کنند، خداوند برای همۀ آنها آمرزش و پاداش بزرگ، فراهم ساخته
است.
ملاحظه کنید که
در این آیه تمام صفات خوبی که برای انسان مؤمن ذکر شده است، به دو صیغۀ مذکر و
مؤنّث آمده و زنان را همپای مردان قرار داده است، زیرا هیچ امتیازی- در عبادت و
کسب رضای پروردگار و رسیدن به مقامات والای معنوی- میان مرد و زن- در اسلام- وجود
ندارد و هر کس- چه مرد باشد و چه زن- می‌تواند به بالاترین درجات کمال انسانی نائل
آید، زیرا هر دو از یک جنس‌اند، و هر دو می‌توانند به مقامات بالائی که خداوند
برای انسانها، خواهان است، برسند و تنها امتیاز در بیشتر سیر کردن در مدارج کمال و
تقوی است. در آیۀ دیگری می‌خوانیم:
«انی لااضیع عمل
عامل منکم من ذکر أو انثی بعضکم من بعض».
(سوره آل عمران- آیه 195)
من عمل هیچ یک از
شما را چه مرد باشد و چه زن، ضایع نمی‌کنم و بی‌اجر نمی‌گذارم چه آن که بعضی از
شما- در مقدار اطاعت و شناخت- بر دیگری برتری دارید.
همانطور که می‌بینید،
امتیازی برای مرد یا زن نیست و تنها امتیاز در مقدار شناخت و اطاعت پروردگار است، ممکن
است زنی مانند فاطمه زهرا سلام الله علیها، آنقدر شناخت و معرفتش به پروردگار زیاد
باشد که پیغمبر اسلام با آن همه عظمت و مقام، دستش را ببوسد و هر روز بر او سلام
کند و او را در جای خود بنشاند و وقتی برخی نااهلان به او اعتراض کنند، حضرت در
پاسخ بگوید که: «من بوی بهشت را از زهرا استشمام می‌کنم» و بطور قطع، حضرت زهرا که
به آن مقام والای انسانیت نائل آمد، نه چون دختر پیغمبر یا همسر علی یا مادر
امامان بود بلکه چون خود در درون خویش از چنان مایه و سرشتی ارجمند برخوردار بود،
به آن مقام رسید.
پس بدون شک اگر
بانوان محترمه، به ارزش واقعی خود پی ببرند و در تمام مواقع و حالات به احکام الهی
پایبند باشند و اطاعت خدا را سرمشق خود قرار دهند و در راه رسیدن به آن شناخت
والا، بیشتر بکوشند و بیشتر آموزش ببیند و در تزکیه نفس و طهارت درون تلاش نمایند،
به بالاترین درجات کمال انسانی خواهند رسید، چه هرگز رسیدن به کمال، منحصر در
مردان یا افراد معدودی نیست و هر کس به اندازۀ سعی و کوشش، به کمال می‌رسد «وان
لیس للإنسان الا ماسعی». و مگر «آسیه» بنت مزاحم، همسر فرعون، یک زن معمولی و ساده
نبود که چون تقوا داشت و در راه خدا صبر را پیشۀ خود ساخت، به مقامی رسید که به
عنوان الگوی زنان در قرآن معرّفی شد؟ پس اگر آسیه در چنان محیطی که پر از شرک و
کفر بود، توانست خود را نگه دارد و یکتاپرست باشد و به بالاترین مقام دست یابد، بی‌گمان
زنان مسلمان در محیط ایمان‌زای انقلاب اسلامی، بهتر می‌توانند خود را حفظ کنند و
با الگو گرفتن از بانوان بزرگی چون «خدیجه»، «فاطمه» و «زینب»، از مردان و زنان
جهان برتر و بافضیلت‌تر گردند.
و در کوتاه سخن،
زن و مرد، در عبادت و اطاعت و پرستش پروردگار و رسیدن به مقامات والای معنوی و درج
مراتب کمال و فضیلت، همسان و یکسان هستند و هیچ امتیازی جز تقوی و ایمان بیشتر و
عمل صالح‌تر وجود ندارد. پس هر که بیشتر ایمان و عمل صالح داشته باشد، در پیشگاه
الهی، مقدّم‌تر است و اجر و پاداش هر کس- از زن و مرد- به اندازۀ کار و سعی او است
«انی لااضیع عمل عامل منکم من ذکر او انثی بعضکم من بعض».
در خاتمه، ضمن
تبریک فرا رسیدن ولادت با سعادت بانوی نمونۀ اسلام، حضرت فاطمۀ زهرا سلام الله
علیها به تمام مسلمانان و شیعیان بخصوص بانوان مسلمان ایران، امیدواریم این قشر
مهمّ جامعه، با الگو گرفتن از زهرای مرضیه علیها سلام، و با پیروی کردن از آن
حضرت، در راه رسیدن به کمالات معنوی گامهای مؤثرتری برداشته و با تربیت فرزندان
انقلاب و اسلام، آیندۀ انقلاب را تضمین و بالاترین گام را در تعیین سرنوشت
بردارند.