سخنان معصومین
انتظار فرج
* رسول اکرم (ص):
«طوبی للصابرین فی غیبته، طوبی للمقیمین علی محبته».
(ینابیع المودة- ج3 ص101)
خوشا به حال صبر کنندگان در ایام غیبتش، خوشا به حال، پایداران بر دوستی و
محبتش.
* امیر المؤمنین (ع):
«إنتظروا الفرج ولا تیأسوا من روح الله، فانَّ أحبَّ الأعمال إلی الله عزوجلّ
انتظارُ الفرج… و منتظر للفرج کامتشحط بدمه فی سبیل الله».
(بحار- ج52 ص123)
انتظار فرج بکشید و زحمت خدا ناامید نگردید، زیرا محبوبترین اعمال نزد خدای
عزوجل، انتظار فرج است. و همانا منتظران فرج مانند شهیدانی هستند که در راه خدا،
در خون خود می غلتند.
* امام حسین (ع):
«… أما إنَّ الصابر فی غیبته علی الأذی و التکذیب، بمنزلة المجاهد بالسّیف
بین یدی رسول الله صلی الله علیه وآله».
(اعلام الوری- ص384)
… به تحقیق که صبرکنندگان در غیبتش بر اذیت ها و تکذیب ها، مانند مجاهدان با
شمشیر در سپاه پیامبر (ص) هستند.
* امام زین العابدین (ع):
«من ثبت عی ولایتنا فی غیبة قائمنا، أعطاه الله أجر الف شهید مثل شهیداء بدر و
اُحُدِ».
(کشف الغمه- ج3 ص312)
هرکه در دوران غیبت قائم ما، بر ولایت ما ثابت قدم باشد، خداوند پاداش هزار
شهید مانند شهدای بدر واحد را به او عطا می فرمایدو
* امام صادق (ع):
«المنتظر للثانی عشر کالشاهر سیفه بین یدی رسول الله صلی الله علیه وآله یذبُّ
عنه».
(غیبت نعمانی- ص41)
کسی که منتظر امام دوازدهم است مانند
کسی است که در کنار رسول خدا (ص) و برای دفاع از آن حضرت شمشیر می زند.
* امام موسی کاظم (ع):
«طوبی لشیعتنا المتمسِّکین بحبِّنا فی غیبة قائمنا، الثابتین علی موالا تنا و
البراءة من أعدائنا، ألئک منا و نحن منهم. وقد رضوابنا أئمَّة و رضینا بهم شیعة.
طوبی لهم ثُمّ طوبی لهم، هم والله معنا فی درجتنا یوم القیامة».
(الزام الناصب- ص68)
خوشا به حال شیعیان ما که در غیبت قائم ما بر محبت و ولایت ما و بیزاری از
دشمنان ما پایدار ماندند، آنها از ما و ما از آنهائیم. و همانا آنان امامت ما را
پذیرفتند، ما هم آنها را به عنوان شیعیان خود پذیرفتیم. خوشا بحال آنها و باز هم
خوشا بحال آنها، آنها بخدا قسم در درجه ما و در کنار ما در ورز قیامت اند.
* امام رضا (ع):
«ما أحسن الصبر و انتظار الفرج».
(منتخب الاثر- ص496)
چه بهتر است از صبر کردن و انتظار فرج کشیدن.
* امام جواد (ع):
«أفضل أعمال شیعتنا انتظار الفرج».
(غیبت نعمانی- ص180)
برترین اعمال شیعیانمان، انتظار فرج است.
* امام هادی (ع):
«لولا من بیقی بعد غیبة قائمکم من العماء الداعین الیه، والدّالین علیه،
والذابین دینه بحجج الله، والمنقذین للضعفاء من عبادالله من شباک ابلیس و مردته،
لما بقی أحدُ الا ارتدّ عن دین الله. و لکنَّهم یمسکون أزمّه قلوب ضعفاء الشیعة
کما یُمسک صاحب السفینة سُکانها، أولئک هم الأفضلون عندالله عزوجل».
(بحار- ج51 ص156)
اگر نه این بود که پس از غیبت قائم آل محمد، برخی از علما وجود دارند که به
سوی او دعوت می کنند و مردم را به حضرتش سوق می دهند و از دینش با استدلالهای الهی
حمایت می کنند و ضعیفان از بندگان خدا را از افتادن در دام ابلیس و یارانش، رهایی
می بخشند، پس به تحقیق هیچ کس نمی ماند جز اینکه از دین خدا برمی گشت. ولی آن
عالمان زمان قلوب ضعفای شیعه را می گیرند همانگونه که خدای کشتی، سکان و فرمان
کشتی را می گیرد. پس آنها نزد خدای عزوجل از همه برترند.