بمناسبت
ميلاد فرخنده حضرت زهرا«س» و فرزندش امام خميني«ره»
اي
دخت گرامي پيمبر وي از تو مشام
جان معطر
صديقه
طاهر و مطهر منظور بشأن توست
کوثر
اي
فخرزنان هر دو عالم وي روح روان
بجسم آدم
مادر
به پدر فقط توئي تو فرموده چنين
نبي خاتم
آزاده
زن جهان توئي تو فرزانه جاودان توئي تو
حامي
ولايت و امامت از صدق در آنزمان
توئي تو
تا
نور رخ تو جلوه‌گر شد خورشيد
زفتنه برحذر شد
مه
شد خجل و بدامن ابر سربرد زشرم و
مستتر شد
تو
مظهر عصمت خدائي محرم بحريم
کبريائي
برتست
اميد خلق عالم زيرا که شفيعه جزائي
اي
اختر آسمان عفت الگوي زنان با
فضيلت
تقي
و شرف زنو سرافراز هم صدق و صفارضا و
طاعت
پورت
حسن و دگر حسين است برختم
رسل دو نور عين است
احياگر
مکتب الهي از
نسل توزاده خمين است
گشتي
تو فدائي ولايت کردي تو
زدين حق حمايت
تا
دين خدا شود سرافراز دادي
به قضاي حق رضايت
نقش
تو کمال آفرينش ناموس
مال اهل بيتش
در
هفته زن زن مسلمان از مکتب
تو کند گزينش
ميلاد
خجسته‌ات مبارک بر رهبر و
امت تبارک
هم
عيد ولادت خميني برجمله
پيروان مبارک
فرمود
امام راحل ما در
شأن زنان عاقل ما
از
دامن زن روند معراج مردان
شجاع و پردل ما
در
وصف تو زن رسول فرمود زير قدمت
بهشت موعود
زيبنده
نام مادري تو ميمون
و مبارکي و مسعود «ايوانکي- أسدالله هاشمي» نماينده مجله پاسدار اسلام
تضمين
غزل حضرت امام خميني (ره)
مرغ
جان در هوس کوي تو چون شيدا شد
شورشي
در دل ديوانه مابر پا شد
راز
عاشق شدن دل همه جا افشا شد
«ناله
زد دوست که راز دل او پيدا شد
پيش
رندان خرابات چسان رسوا شد
مرغ
جانم ز غمت ناله بسي زد به قفس
آخر
اي دوست بفرياد دل مسکين رس
عاقبت
جزتو شنيدند بسي ناکس و کس
«خواستم
راز دلم پيش خودم باشد و بس
در
ميخانه گشودند و چنين غوغا شد»
برسانيد
بدان زاهد سجاده پرست
لعنت
الله برآنکس که در ميکده بست
خستم
از منبر و سجاده مرا تو به شکست
«سرخم
را بگشائيد که يار آمده است
مژده‌‌‌اي
ميکده عيش ازلي برپاشد»
اي
فداي سرزلفت همه کس را دل و جان
بال
و پرسوخت مرا آتش عشقت به نشان
پيشکش
باده مرا از هر جدايي مچشان
سر
زلف تو بنازم که به افشاندن آن
ذره
خورشيد شد و قطره همي دريا شد
آي
اي دل زغم عشق، تو بيچاره شدي
واي
اي سينه شنيدم که تو صدپاره شدي
عاقبت
دلبر عيار چه خونخواره شدي
لب
گشودي وزمي گفتي و ميخواره‌شدي
پيش
ساقي همه اسرار جهان افشا شد»
چه
غم ار از غمت اي دوست دلم گشت جريج
هاتفم
وقت سحر گفت به آواز صريح
کار
سجاده پرستان به سما گشت قبيح
گويي
از کوچه ميخانه گذر کرد مسيج
که
بدرگاه خداوند بلند آوا شد
«فدعمي»
در معاني زتو چون مي‌خواند
سخن
ازعشق تو و عشق خدا مي راند
پايبند
است بر اين عشق و چنين مي‌ماند
معجز
عشق نداني تو، زليخا داند
که
برش يوسف محبوب چنان زيبا شد. «اهواز- علي فدعمي»