« پانزدهم رمضان ،
روز ولادت با سعادت سبط اكبر ، امام مجتبی سلام
الله عليه مبارك باد »
ولادت نخستين ريحانه
پيامبر
ماه رمضان ، ماه خدا
و مبارك ترين و شريف ترين ماه های‌سال است ، و آنچه بر فضيلت و شرافت آن افزوده
است ، ولادت با سعادت نخستين سبط رسول خدا صلی الله عليه و آله ، حضرت مجتبی عليه
الصلاة و السّلام در نيمه̾ آن است .
نيمه̾ ماه رمضان از
سومين سال هجرت پيامبر صلی الله عليه و آله و سلم به مدينه̾ منوّره بود ، كهخبر
مسرّت بخش به دنيا آمدن اوّلين فرزند حضرت زهرا سلام الله عليها را به پدر
بزرگوارش حضرت سيد المرسلين صلوات الله عليه و آله دادند . شادی و سرور سراسر وجود
حضرت را فرا گرفت ، فورا از جای خود برخاست و به منزل دختر عزيزش فاطمه رفت . به
اسماء فرمود : اسماء ! فرزندم حسن را بياور . اسماء گويد : حسن را در پارچه̾ زردی
پيچيدم و به خدمتش آوردم . حضرت ناراحت شد و پارچه̾ زرد را انداخت ، سپس فرمود :
ای اسماء ! مگر به شما نگفته بودم نوزاد را در پارچه̾ زرد نپيچيد ؟ سپس فرزند را
از حضرت گرفتم و در پارچه̾ سفيد پيچيدم و به نزد حضرت آوردم . حضرت در گوش راستش
اذان و در گوش چپش اقامه گفت ، آنگاه به علی فرمود : يا علی ! فرزندم را چه ناميدی
؟
امير المؤمنين عليه
السلام عرض كرد : يا رسول الله ! من بر شما سبقت نمی گيرم. حضرت فرمود : من هم بر
پروردگارم سبقت نمی گيرم .
پس جبرئيل امين نازل
شد و عرض كرد : يا محمد! علیّ اعلی سلامت می رساند و می فرمايد : منزلت علی نسبت
به تو ، منزلت هارون نسبت به موسی است ، جز اينكه پيامبری پس از تو وجود ندارد .
حضرت رسول صلی الله
عليه و آله و سلم فرمود : نام فرزند هارون
چه بوده است ؟
جبرئيل عرض كرد : «
شبّر » .
حضرت رسول صلی الله
عليه و آله و سلم فرمود : من زبانم عربی است.
جبرئيل عرض كرد : نامش
را « حسن » بگذار .
نامش حسن ، خويش حسن
، قدّ دلجويش حسن ، وه چه زيبا پسری ! چه رعنا مولودی ! امروز خانه̾ زهرا نور
باران شده است .
ابومحمّد ، سيد و
سرور جوانان اهل بهشت به دنيا آمده . نخستين فرزند علی و زهرا و اولين سبط پيامبر
و يكی از چهار نفری كه پيامبر آنها با نصارای نجران مباهات كردو يكی از اصحاب طهر
كه خداوند آنان را از هر رجس و پليدی دور ساخت و يكی از ذوی القربی كه خداوند آنان
را پاداش و اجر رسالت قرار داد و يكی از ثقلين كه هر كه بدان ها تمسّك جويد رستگار
و هركه از آنها تخلّف نمايد گمراه گشته است ، و يكی از اصحاب كساء و دومين امام و
پيشوا و سوّمين عضو از اهل بيت پيامبر و چهارمين معصوم ، در يكی از بهترين و شريف
ترين شب های سال ، جهان را با قدوم مباركش منوّر ساخته و دل پيامبر و علی و زهرا
سلام الله عليهم را شاد و خرسند نموده است . امروز فرشتگان مقرب خداوند ، آسمان ها
را زينت كرده اند و به يكديگر تبريك می گويند . وه كه چه روز فرخنده و مباركی است
! شبيه ترين انسان ها از نظر خلق و خُلق به پيامبر ، متولّد شده ، ملائكه آسمان ها
به شكرانه̾ چنين مولودی كه خداوند به اشرف كائناتش عطا كرده ، به تسبيح و تحميد پروردگار
صف كشيده اند ، پس جا دارد كه تمام شيعيان و علاقمندان به اين خاندان پاك ، در اين
روز و شب بزرگ و مبارك جشن شادی و سرور بر پا كنند و به نيايش و پدر و مادرش تبريك
بگويند ؛ ما هم برای اينكه شفاعت اين سبط بزرگوار پيامبر خدا ، نصيبمان گردد ، به
پيشگاه مقدّس امام زمانمان حضرت ولی الله الاعظم اواحنا لتراب مقدمه الفداء ،
تبريك و تهنيت عرض می كنيم و به ملّت عزيز ايران و تمام شيعيان جهان به ويژه رهبر
گرامی انقلاب و شيفتگان اهل بيت ، صميمانه مبارك باد می گوئيم .
و برای تيمّن و تبرك
، چند حديث درباره̾ اين ريحانه و گل خوشبوی رسول الله ، نقل می كنيم .
عبدالله بن شيبه از
پدرش نقل می كند كه : حضرت رسول الله صلی الله عليه و آله به نماز جماعت دعوت شدند
. حسن خود را به حضرت چسبانده بود . پيامبر خدا ، فرزند عزيزش را كنار خود نشاند و
به نماز برخاست .
وقتی به سجود رسيد ،
سجود را بسيار طولانی كرد ، من در آن اثنا سرم را از سجده برداشتم ، ديدم حسن بر
دوش پيامبر است . به هر حال پس از تمام شدن نماز ، حاضرين عرض كردند : ای رسول خدا
! در اين نماز ، به قدری سجده شما طولانی شد كه سابقه̾ چنين سجده ای را از شما
نداشتيم ؛ نكند در آن حال ، وحی بر شما نازل شده بود . حضرت فرمود : نه ! وحی نازل
نشده بود ولی فرزندم بر دوشم سوار بود ، نخواستم او را پائين بياورم تا وقتی كه
خودش پائين آمد.
در روايت ديگری كه
«حليه » از « ابوبكر ه » نقل كرده كه گفت بسيار اتفاق می افتاد كه حضرت رسول صلی
الله عليه و‌آله و سلم ، مشغول نماز بود ، و حسن كه كودكی خردسال بود ، می آمد و
بر كمر يا دوش يا گردن حضرت سوار می شد ، و حضرت خيلی آرام او را پائين می آورد و
نمازش را ادامه می داد . به آن حضرت عرض می كردند : رفتار شما با اين كودك بی
سابقه و خيلی عجيب است . حضرت فرمود : اين ريحانه و گل خوشبوی من است .
در سنن ابن ماجه از
ابوهريره نقل شده است كه گفت : رسول خدا در حالی كه حسن را به سينه̾ خود چسبانده
بود ، فرمود : خداوندا ! من اين كودك را دوست می دارم ، پس تو او را دوست بدار و
هر كه او را دوست دارد ، دوست بدار .
در مسند احمد بن حنبل
، باز هم از ابوهريره نقل شده كه حسن وارد بر پيامبر شد. حضرت او را در آغوش گرفت
و او پيامبر را در بر گرفت . حضرت سه بار فرمود : « اللهم اني احبّه فأحبّه و أحبّ
من يحبّه »ـ خداوندا ! من اين را دوست می دارم ، تو هم او را دوست بدار و هر كه او
را دوست می دارد ، دوست بدار .
در مناقب آل ابی طالب
از ابن عباس نقل شده كه گفت : همراه با رسول خدا صلی الله عليه و آله و سلم به
منزل دخترش فاطمه سلام الله عليهما رفتيم . حضرت در كنار درب منزل ايستاد و سه بار
ندا كرد ، جوابی نشنيد . پس كنار ديوار بر زمين نشست ، من هم نزد حضرت نشستم . در
اين بين ، حسن بن علی سلام الله عليه از منزل بيرون آمد ، در حالی كه صورت مباركش
تازه شسته شده بود و تسبيحی در گردنش آويزان بود . پس ديدم كه پيامبر دو دست خود
را گشود و سوی حسن دراز كرد و او را در بر گرفت و به سينه̾ خود چسباند و فرمود : «
انّ ابنی هذا سيّد و لعلّ الله عزو جل يصلح به بين فئتين من المسلمين » اين فرزندم
آقا و سرور است ، و زود باشد كه خدای عزو جل به وسيله̾ او بين دو گروه از مسلمانان
اصلاح نمايد .
ترمذی در صحيح خود از
انس بن مالك نقل كرده است كه حضرت رسول صلی الله عليه و آله همواره به فاطمه سلام
الله عليها می فرمود : دو فرزندم ( حسن و حسين ) را بياور و آن دو را می بوئيد و
در آغوش می گرفت .
به هر حال ، كتب
فريقين پر است از فضائل و مناقب حسنين سلام الله عليهما و همه̾ مورخين اتفاق نظر
دارند بر اينكه پيامبر بزرگ اسلام صلی الله عليه و آله مكرّر سفارش آن دو گل
خشبويش را به مردم كرده و دوست دارانشان را دوست داران خدا و دشمنانشان را دشمنان
حضرت ذوالجلال قلمداد نموده است ، و آن دو بزرگوار را دو ريحانه̾ خود و سروران
جوانان اهل بهشت معرفی نموده است .
عبدالله بن مسعود می
گويد : شنيدم پيامبر خدا صلی الله عليه و آله را كه فرمود : « من كان يحبّنی
فليحبّ ابنيّ هذين ، فان الله امرني بحبّهما » هر كه مرا دوست می دارد ، بايد اين
دو فرزندم را دوست بدارد زيرا پروردگارم مرا امر به محبّت اين دو نموده است .
اينجا ديگر مسئله
محبت پدر و فرزندی نيست ، اين محبت ، محبت الهی است ؛ در اين جا خداوند است كه
سفارش به محبّت حسن و حسين می كند ، و شايد علت آن همه احترام و تقدير پيامبر از
دو فرزندش ، نه تنها علاقه و محبت پدر و فرزندی باشد كه پيامبر ، نور امامت و عصمت
را در سيمای مباركشان می بيند و محبّت و ولايت آنان را به مردم گوشزد می نمايد
جالب اين جا است كهدر برخی از روايات برادران اهل سنت ، از خود عايشه نيز نقل شده
است كه پيامبر ، سفارش حسنين را می كرده و آنان را برگزيدگان اهل بيتش معرفی می
نموده است . غزّالی در احياء العلومش نقل كرده كه پيامبر خدا صلی الله عليه و آله
و سلم درباره̾ آنان فرمود : « هما وديعتي في أمّتي » ـ از عمربن خطاب نقل می كند
كه گفت : حسن و حسين بر دوش پيامبر سوار بودند من به آنان گفتم : چه مركب سواری
خوبی داريد ! پيامبر فرمود : و چه سواران خوبی هستند . و از اين نوع داستان در
كتاب های اهل سنت پر است كه معمولا در نهايت ، حضرت سفارش به محبّت آنان كرده و
اعلام نموده است كه من اين دو فرزند را دوست می دارم ، و هر كه آنان را دوست بدارد
، خداوند دوستش می دارد و هر كه آنان را دشمن بدارد ، خداوند دشمنش می دارد .
ولی با اين حال ،
متأسفانه ، پس از وفات امام مجتبی سلام الله عليه ، تمام سفارش ها و وصايای پيامبر
را ناديده گرفتند و حتی با جنازه̾ آن حضرت نيز دشمنی ورزيدند و سنگباران كردند و
عايشه اجازه نداد كه جسد سبط پيامبر را در كنار جدّ بزرگوارش دفن كنند كه به ناچار
آن حضرت را در بقيع ، در كمال غربت و تنهائی به خاك سپردند . و امروز هم قبر
مباركش غريب و خاموش است .
خداوندا ! ما را همين
بس كه اهل بيت پيامبرت را با جان و دل دوست می داريم و وصايای پيامبر اسلام صلی
الله عليه و آله و سلم را در مورد آنان هرگز به فراموشی نمی سپاريم و اميدواريم تا
لحظه̾ آخر زندگی لحظه ای از اين دودمان پاك و اطهر دست برنداريم و بر محبّت و
ولايشان به لقای پروردگارمان در روز رستاخيز برسيم ، شايد شفاعتشان نصيبمان گردد .
آمين رب العالمين .
بار ديگر فرا رسيدن عيد سعيد ميلاد سبط
كبر ، حضرت مجتبی سلام الله عليه را به پيشگاه مقدّس مولا و سرورمان حضرت بقية
الله الاعظم عجل الله فرجه الشريف ، رهبر انقلاب ، ملّت ايران و تمام شيعيان و
محبّان وجود اقدسش ، تبريك و تهنيت عرض كرده ، توفيق همگان را در پيروی از آن امام
همام و ساير ائمه اهل بيت عليهم السلام از درگاه حضرت احديت خواستاريم .