دانستنیهای قرآن
بسم الله الرحمن الرحیم
«ألا إن أولیاء الله لا خوفٌ علیهم و لا هم یحزنون»
(سوره یونس ـ آیه 62)
هان! اولیای خدا را هرگز ترس و خوفی نیست و هیچ غم و اندوهی ندارند.
بشارت باد بر اولیای خدا؛ آنان که جان و روان خود را در طبق اخلاص گذاشتند و
جز خدا هدف و آرمانی نداشتند و تنها رضایت پروردگارشان را مدّ نظر داشتند و برای
او و به خاطر او از جان و مال و زندگی خود گذشته و دنیا و زخارف مادی دنیا را طلاق
داده و به جاه و مقام و منصب بی اعتنا بوده و حقیقتاً تقوا و ایمان داشتند.
اینان را هرگز خوف و اندوهی فرا نرسد
و در دنیا و آخرت مورد عنایت حق قرار گیرند«لهم البشری فی الحیاة الدنیا و فی
الآخرة» و این بشارت الهی هرگز تبدیل و تغییر پذیر نیست«لا تبدیل لکلمات الله» و
همانا این است رستگاری عظیم و بزرگی که جز به اولیا نخواهد رسید«ذلک هو الفوز
العظیم».
اولیای خدا کسانی هستند که میان آنان و پروردگارشان هیچ فاصله و حائلی نیست و
در پرتو نور معرفتو شناخت به چنان مقامی رسیده اند که خدا را با چشم دل می بینند و
تمام عالم را مظهر خدا می شناسند.
دیگر هیچ حجاب و پرده ای نمی تواند قلوب اینان را از خدای محجوب کند و سیرتشان
را تغییر دهد چرا که به صبغۀ الهی رنگ گرفته اند و جز خدا را نمی بینند و ما سوای
خدا را آنقدر کوچک و بی ارزش تصوّر می کنند که جائی برای خوف و ترس و وحشت از ما
سوای خدا در قلبشان نمانده است.
آری! کسی که از تمام وابستگی های جهان مادی رها شده و زهد واقعی بر سراسر وجودش
حکمفرما گشته، هرگز از فقدان مسائل مادی حزن و اندوهی ندارد و آیندۀ خطرناک، فکر
او را مشغول نمی کند و در قلبش رعب و ترس راه پیدا نمی کند.
او که خود را به خدا سپرده و یاد خدا را مایۀ آرامش دلش می داند؛ او که غرق در
صفات جلال و جمال«الله» است و به غیر او نمی اندیشد و فکر نمی کند.
چگونه ممکن است قلب بزرگش از مواجهه
با دشمنان خدا که در نظرش بسیار ضعیف و حقیرند، بلرزد و بترسد و لذا است که می
بینیم آن مصداق بارز ولیّ خدا در دوران معاصر حضرت امام خمینی قس سرّه، با کمال
شهامت و شجاعت و بی باکی چندین بار اعترف می کند که هرگز از چیزی نترسیده است،
بلکه قسم یاد می کند که: «و الله تا کنون نترسیده ام. آن روز هم که مرا می بردند،
آنها می ترسیدند، من تسلیشان می دادم که نترسید» و هنگامی که مواجه با خشم ابر
قدرتها می شود و محاصرۀ اقتصادی را می بیند با دل و جان پذیرا می شود و مردم را
دعوت به روزه گرفتن و زهد ورزیدن می کند.
و وقتی که هفتاد هواپیمای نظامی با
اسلحه های جهانخواران به فرودگاه ها و مراکز مهم اقتصادی کشور هجوم می کنند، با
کمال بی اعتنائی مردم را اطمینان می دهد که«نترسید، خبری نیست» و حتی بالاتر از
این که اعلام می کند: «ما تا آخرین نفر و تا آخرین منزل و تا آخرین قطرۀ خون برای
اعلای کلمة الله ایستاده ایم» و بیش از یک بار به جهانیان می فهماند که اگر خمینی
یکه و تنها بماند، با شما سازش نخواهد کرد، هر چند در این عدم سازش آن همه سختی ها
و اهانت ها و شکنجه های روحی و جسمی تحمّل کند.
و این همه از خود گذشتگی و ایثار و فداکاری و شجاعت را«خمینی» در پرتو ایمان
به خدا و تقوای حقیقی بدست آورده است و لذا خداوند محبّت او را چنان در قلوب
مؤمنین و مستضعفین رسوخ داده بود که تا قیام قیامت، این محبت پای برجا و استوار
خواهد ماند. هر چند استکبار و استعمار با ترفندهای گوناگون بخواهند این محبت عمیق
خدادادی را از دلهای عاشقانش بزداید که تنها آبروی خودشان را می برند و لا
غیر«الذین آمنوا و عملو الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّاً».
این اولیای خدا که در دنیا از هیچ چیز و هیچ قدرت واهمه ای ندارند، از یک چیز
می ترسند و در دل شب به خاطر آن گریه و زاری می کنند و به درگاه حضرت ذوالجلال
تضرّع می نمایند و از او طلب عفو و آمرزش می کنند«الذین یخشون ربهم بالغیب و هم من
الساعة مشفقون».
آنان که از پروردگارشان با اینکه او
را با دیدگان نمی بینند، می ترسند و خشیت دارند و از روز قیامت و جزا بیمناک اند.
و همین ترس و خشیت است که به آنان چنان شجاعتی بخشیده است که از هیچ قدرتی نهراسند
و هیچ خوف و حزنی در دنیا و آخرت آنان را فرا نرسد چرا که فقط بر خدا توکّل کرده و
فقط به او چشم امید دوخته اند.