سخنان معصومين
ویژگیهای اولیای خدا
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم:
«ثلاث خصال من صفة أولیاء الله: الثقة بالله فی کلّ شیءٍ، و الغنا به عن کلّ
شیء، و الافتقار الیه فی کلّ شیء».
(بحار الانوار ـج103 ـص 20)
سه خصلت است که از صفات أولیای خدا است: اعتماد به خدا در همه چیز، بی نیازی
از هر چیز(و هر کس) و احساس نیاز به خداوند در همه چیز.
امیرالمؤمنین علیه السلام:
«انّ أولیاء الله تعالی کلّ مستقرب أجله، مکذّب أمله، کثیر عمله، قلیل زله».
(غررالحکم و درر الکلم)
همانا اولیای خدای تعالی کسانی هستند که اجل خود را نزدیک می بینند، آرزوهای
خود را نادیده می گیرند، اعمال و خدماتشان بسیار و اشتباهات و گناهایشان اندک می
باشد.
امیرالمؤمنین علیه السلام:
«انَّ الله عزوجل خلق خلقا ضیّق الدنیا علیهم نظرا لهم فزهّدهم فیها و فی
حطامها، فرغبوا فی دارالسّلام الذی دعاهم الیه، و صبروا علی ضیق المعیشة، و صبروا
علی المکروه، و اشتاقوا الی ما عندالله من الکرامة…و علموا أنّ الموت سبیل من
مضی و من بقی، فتزوّدوا لآخرتهم غیر الذهب و الفضّة و لبسوا الخشن، و صبروا علی
القوت، و قدّموا الفضل، و أحبّوا فی الله و أبغضوا فی الله عزوجل، أولئک المصابیح
و أهل النعیم فی الآخرة».
(امال صدوق ـص 236)
خدای عزّوجل آفریدگانی را آفرید که چون نظر لطفی به آنها داشت، دنیا را بر
آنها تنگ کرد و آنان را نسبت به دنیا و زرق و برق بی ارزشش بی اعتنا و زاهد نمود
پس نسبت به سرای جاویدان و دارالسلامی که آنان را بدانجا دعوت کرد، اشتیاق پیدا
کردند و بر سختی زندگی و مشکلات صبر کردند و نسبت به کرامتی که نزد خدا است،
علاقمند و مشتاق شدند…و دانستند که مرگ راه همۀ رفتگان و ماندگان است لذا برای
آخرت خود توشه برداشتند.
نه از طلا و نقره، و لباسهای خشن پوشیدند و بر روزی کم صبر کردند و نعمتهای
اضافی را همه در راه خدا انفاق کردند و فقط در راه خدا، حب و بغض داشتند؛ همانا
آنان چراغهای هدایت اند در دنیا، و اهل بهشت اند در آخرت.
امام باقر علیه السّلام:
«وجدنا فی کتاب علی بن الحسین علیهما السلام(الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم
و لا هم یحزنون) إذا أدّوا فرائض الله، و أخذوا سنن رسول الله، و تورّعوا عن محارم
الله و زهدوا فی عاجل زهرة الدنیا، و رغبوا فیما عندالله، و اکتسبوا الطیب من رزق
الله لوجه الله لا یریدون به التفاخر و التّکاثر، ثمّ أنفقوا فیما یلزمهم من حقوق
واجبة فأولئک الذین بارک الله لهم فیما اکتسبوا و یثابون علی ما قدّموا لآخرتهم».
(تفسیر عیّاشی ـج2 ـ ص124)
در کتاب امام زین العابدین علیه السلام دیدیم نوشته بود: هان که اولیای خدا را
هیچ خوف و اندوهی نیست، اگر واجبات الهی را انجام دهند و به سنتهای پیامبر صلی
الله علیه و آله و سلم عمل کنند و از محرمات الهی خودداری نمایند و در دنیای زود
گذر زهد ورزند و به آنچه نزد خدا است رغبت نمایند و روزی پاک را بخاطر خدا، نه
برای خودنمائی کسب کنند و آنگاه آنچه از حقوق شرعیه بر آنها واجب شده بپردازند؛
آنجا است که خداوند در کسب و کارشان برکت دهد و در آنچه برای آخرت خود پیش می
فرستند، اجر و مزد دریافت خواهند کرد.
امام صادق علیه السلام:
«قال رسول الله علیه و آله و سلم…إن أولیاء الله سکتوا فکان سکوتهم ذکراً، و
نظروا فکان نظرهم عبرة و نطفوا فکان نطقهم حکمة، و مشوا فکان مشیهم بین الناس برکة
لولا الآجال التی قد کتب الله علیهم لم تقرّ أرواحهم فی أجسادهم خوفاً من العذاب و
شوفاً الی الثواب».
(کافی ـج2ـ ص237)
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: همانا اولیای خدا سکوت کردند پس
سکوتشان ذکر خدا بود و نگریستند، پس نگاهشان عبرت بود و سخن گفتند، پس سخنشان حکمت
بود و راه رفتند پس راه رفتنشان بین مردم برکت داشت.
اگر خداوند بر آنها اجلهایشان را ننوشته بود، هرگز روحشان در بدنشان قرار نمی
گرفت؛ ترس از عذاب و در آرزوی ثواب.