سخنان معصومين
محبّت پيامبر و اهل بيتش
*رسول اكرم (ص):
«لايؤمن عبدٌ حتّي اكون أحبّ اليه من نفسه، و يكون عترتي أحبّ اليه من عترته،
و يكون أهلي أحبّ اليه من أهله».
(بحارالانوار- ج 27- ص 13)
هيچ بندهاي ايمان نميآورد تا اينكه من نزد او از خودش محبوبتر باشم و اهل
بيتم از اهل بيتش عزيزتر باشد و خانوادهام نزد او از خانوادهاش گراميتر باشد.
رسول اكرم (ص):
«اُحبّوالله لما يغذوكم به من نعمة، وأحبّوني لحبّ الله عزّوجل، و أحبّوا أهل
بيتي لحبيّ».
(بحارالانوار- ج 70- ص 14)
خدا را دوشت داشته باشيد بخاطر آن همه نعمتها كه به شما ارزاني داشته و مرا
دوست داشته باشيد بخاطر دوستي خداوند و اهل بيتم را دوست داشته باشيد به خاطر
دوستي من.
*رسول اكرم (ص):
«حبّي وحبُّ أهل بيتي نافع في سبعة مواطن، أهوا لهنّ عظيمة: عندالوفاة، وفي
القبر و عندالنشور، وعندالكتاب، وعند الحساب، وعند الميزان وعند الصراط».
(بحارالانوار- ج 70- ص 247)
دوستي من و دوستي اهل بيتم در هفت موقف و مكان كه هول و وحشتشان بسيار است،
مفيد و سودمند خواهد بود: هنگام مردن و در قبر (عالم برزخ) وهنگام برخاستن از قبر
(روز قيامت) و هنگام برسي كتاب و وقت حسابرسي و هنگام سنجش اعمال (ميزان) و در
صراط (آخرين موقف).
*رسول اكرم (ص):
«من رزقه الله حب الأئمة من اهل بيتي، فقد أصاب خيرالدنيا و الآخرة، فلايشكنّ
انّه في الجنّة».
(مشكاة الانوار- ص 81)
هر كس كه خداوند دوستي ائمه از اهل بيتم را به او عطا فرموده، خير دنيا و آخرت
به او داده شده است و ترديدي نداشته باشد كه در بهشت است.
[لازم به تذكر است كه محبّ در صورتي كه حبّ واقعي داشته باشد، اطاعت از محبوب
ميكند وگرنه خود را فريب ميدهد. نميشود اظهار محبّت فراوان به كسي كرد، و او را
نافرماني و عصيان نمود. محبت چيزي جز داشتن ولايت نيست و ولايت با نافرماني خداوند
هرگز سازگار نيست. ولي بيگمان كسي كه ولايت و محبت اهل بيت را داشته باشد، خداوند
به خاطر محبّتش گناهان كوچكش را هر چند زياد هم باشد، ميبخشد. و اگر گناهي
نابخشودني داشت، او را پاك ميكند سپس به بهشت ميبرد. حال اگر كسي تحمّل آن پاك
شدن- كه خدا ميداند چقدر بايد در جهنم بسوزد- داشته باشد، گناه كند!].
براي اينكه مطلب را از زبان شفيعان معصوممان بشنويم، اين روايت را يادآور ميشويم:
عمروبن خالد از امام باقر (ع)نقل ميكند كه فرمود:
«والله ما معنا من الله براءة، ولابيننا و بين الله قرابه، ولا لنا علي الله
حجّة، ولانتقرّب الي الله الّا بالّطاعة، فمن كان منكم مطيعاً لله، تنفعه ولايتنا،
و من كان منكم عاصياً لله، لم تنفعه ولايتنا. ويحكم، لاتعتروا! و يحكم لاتغتروا!
(وسائل الشيعه- ج 11- ص 185)
به خدا قسم ما از خدا حكم برائتي براي كسي نداريم و هيچ قوم و خويشي با خدا
نداريم. از خداوند طلبكار هم نيستيم. ما فقط با اطاعت به خدا تقرّب ميجوئيم و
نزديك ميشويم. پس هر يك از شما مردم، اگر مطيع اوامر خدا بود، ولايت ما، او را
سودمند خواهد بود و هر يك از شما اگر اوامر خدا را نافرماني و عصيان كرد، ولايت ما
را هيچ فايدهاي براي او ندارد. واي بر شما، مغرور نشويد! واي بر شما، مغرور
نشويد!
همين امام بزرگوار سلام الله عليه بر جابر جعفي گويد: «اي جابر! به شيعيانمان
سلام و پيغام مرا برسان و به آنها بفهمان كه هيچ خويشاوندي و قرابتي بين ما و خداي
عزّوجل نيست و هيچ كس جز با اطاعت، به خداوند نزديك نميشود. اي جابر! هر كه اطاعت
خدا كند و ما را هم دوست داشته باشد، خداوند دوستش ميدارد و هر كه اوامر خدا را
عصيان كند، محبت ما هيچ فايدهاي برايش ندارد».
(بحار- ج 71- ص 179)