28 صفر يلداي جانسوز آل محمد
خداوند نهال «محمد»(ص) را در بهترين گلزارها و برترين
نهادها رويانيد. او را از سرشت ابراهيم(ع)- كه فرستادگان و رازدارانش را از آن
برگزيده است- نمودار ساخت و تن و جانش را با مهر بي پايان خود بنواخت.
دودمانش بهترين دودمان‌ها و خاندانش برترين خاندان‌ها است.
شجره‌اش ريشه‌دارترين شجره‌اي است كه در حرم پاك پرورش يافت
و بر سر همگان سايه انداخت.
شاخه‌هايش بلند و ميوه‌هايش بي‌مانند است.
او پيشواي پرهيزكاران و مايه بينش رهروان راه است.
چراغي است روشني بخش و درخشان و ستاره‌اي است با پرتو و فروزان.
قرارگاهش- خانه خدا- بهترين قرارگاه‌ها و جاي پرورشش،
شريفترين جايگاه‌ها است.
او در كان‌هاي بزرگواري و رادمري و آرامگاه‌هاي سلامت و بي
عيبي، روئيده شده است.
دلهاي نيكوكاران شيفته وجودش و زمام ديده خردمندان به سوي
او خيره شده است.
خداوند بوسيله او كينه‌هاي ديرينه را از ميان برداشت و آتش
عداوت‌ها را خاموش ساخت و ميان برداران ايماني را محبت و دوستي افكند، چنانكه ميان
خويشان جدائي افكند.
پيدايش او باعث جايگزين شدن بيچارگي و خواري مؤمنين به
سربلندي و سرافرازي و برتري و كرامت گشت. اينچنين علي، همو كه غيز از خدا و رسولش
كسي وي را نشناخت، رسول خدا را معرفي مي‌نمايد ولي مگر علي مي‌تواند، محمد را
آنچنان كه هست به ما بشناساند كه رسول خدا را آنچنان مقام والائي است. و آنچنان در
هاله‌اي از عظمت قرار دارد كه جز عظيمي چون علي و يا خداي علي، كسي توان شناختش را
ندارد. او همان انسان كامل و والائي است كه خداوند درباره‌اش فرمود:
«لولاك لما خلقت الافلاك»- گر تو نبودي، همه افلاك و كائنات
نبودند. تو راز آفرينش عالم وجود هستي.
او كسي است كه خداوند به نام مباركش سوگند مي‌خورد و
«لعمرك» مي‌گويد، در جائي كه تمام موجودات به ذات اقدسش سوگند مي‌خورند.
او عقل كل و ساربان كاروان انبياء و رسل است. او فرمانده
ملك پيامبران و مصداق بارز «تعز من تشاء» است.
او رابطه قديم و حادث و واسطه واجب و ممكن است.
او كسي است كه «دنا فتدلي و فكان- من ربه- كقاب قوسين او
ادني» و خدا مي‌داند كه در اين «او ادني» چه نهفته است و چه رازي است كه در الفاظ
هرگز نمي‌گنجد وگرنه خداوند آن را بيان مي‌فرمود.
او گواه و شاهد بر بندگان خدا… مبشر و بشارت دهنده به
بهشت لقاي خدا و نذير و هشدار دهنده از عذاب خشم خدا است «انا ارسلناك شاهداً و
مبشراً و نذيراً» و همو سارج منير و چراغ فروزان جهان هستي است كه دعوت به سوي خدا
مي‌كند تا مردم را از تاريكي گمراهي به سوي نور ايمان رهنمون باشد «و داعياً الي
الله باذنه و سراجاً منيراً».
او رحمت ممتد الهي بر سر ما گنهكاران از امتش هست «و ما
ارسلناك الا رحمة للعالمين».
و امروز كه روز بيست و هشتم صفر است؛ اين برترين انسان روي
زمين و اين فيض اقدس پروردگار به معشوق و معبود خود پيوست و خدا مي‌داند كه رحلت
رسول الله چه فريادي در قلمرو وجود ايجاد كرد و چه سوزي بر قلب نازنين علي و زهرا-
دو نور چشم پيامبر- افكند.
حضرت باقر(ع) در ترسيم شب يلداي وفات حضرت ختمي مرتبت(ص)
چنين بيان مي‌كند:
«آن شب كه رسول خدا(ص) قبض روح شد، طولاني‌ترين شب بر آل
محمد بود تا جائي كه مي‌پنداشتند دگر آسماني يافت نمي‌شود كه بر سر آنان سايه
افكند و هيچ زميني پيدا نمي‌شود كه آنان را در بر گيرد».
اهل بيت پيامبر(ص) در چنان حال زاري از غم و اندوه بودند كه
ناگهان صدائي به گوششان رسيد، صدائي كه صاحب صا ديده نمي‌شد.
«درود و رحمت و بركات خداوند بر شما اهل بيت. همانا خداوند
تسلي دهنده است در هر مصيبت و نجات دهنده است در هر بلا و تداركي است بر آنچه
گذشته است… پروردگار شما را از ميان خلايق برگزيده و برتري و فضيلت داده و پاك و
طاهر نموده و اهل بيت پيامبرش قرار داده و عملش را به شما سپرده و شما را وارث
كتابش نموده و قرارگاه دانشش و دست‌آويز عزتش قرار داده است و براي شما از نور خود
مثال زده و شما را از هر لغزشي دور و مبرا ساخته و از فتنه‌ها در امان نگهداشته
است. پس به عزاي الهي عزادار شويد زيرا خداوند هرگز رحمتش را از شما دريغ نكند و
نعمتش را از شما دور ننمايد چرا كه شما اهل خداي عزوجل، هستيد كه بوسيله شما نعمت
را تمام نمود و اختلاف را برطرف ساخت و وحدت ايجاد كرد. و همانا شما اولياي خاص
خدا هستيد، پس هر كه ولايت شما را پذيرفت، رستگار شد و هر كه حق شما را ناديده
انگاشت و به شما ستم كرد، هلاك شد.
خداوند محبت شما را در كتابش بر بندگان مؤمنش واجب و لازم
كرده و اگر اراده كند بر پيروز ساختن شما توانمند است، پس صبر را پيشه كنيد و
منتظر انجام كار و عاقبت امر باشيد كه بازگشت همه به سوي او است.
بدانيد كه خداوند شما را وديعه‌هاي پيامبرش قرار داده و شما
را به اولياي مؤمن خود بر روي زمين مي‌سپارد، پس هر كه اين دين الهي را ادا كرد
(ولايت شما را پذيرا شد) خداوند، پاداشش را خواهد داد و همانا شما امانت سپرده
خداوند هستيد كه محبت شما واجب و اطاعت شما فرض و لازم است. و اكنون رسول خدا(ص)
از دنيا رفت در حالي كه دين را براي شما كامل كرد و راه‌هاي فوز و رستگاري را به
شما نماياند و پس از اين براي نادانان و جاهلان، هيچ بهانه‌اي نيست.
و اگر از اين پس كسي جهالت كرد يا خود را به جهالت زد يا
منكر شد يا يادش رفت يا خود را به فراموشي سپرد، حسابش با خداوند است و خداوند
نيازهاي شما را برطرف خواهند نمود. شما را به خدا سپردم. سلام و درود بر شما باد».
از حضرت پرسيدند: اين كي بود كه چنين، اهل بيت را تسلي داد؟
حضرت فرمود: خداي تبارك و تعالي.
براستي كه در چنين مصيبت سنگيني و در چنين شب يلدائي كه
آفتاب درخشان عالم وجود، غروب كرده و امت بجاي تسليت دادن به اهل بيت حضرت، در پي
نقشه‌ها و توطئه‌ها برآمدند و بجاي گردآمدن در خانه علي و كوبيدن آن در، در زير
سقف سقيفه بني ساعده گرد آمده‌اند، اگر تسليت گو جز خداي تبارك و تعالي باشد، چه
كسي مي‌تواند بار غم را از دوش علي و زهرا بردارد و كي توان آن را دارد كه تسلي
بخش خاطر آزرده امّ ابيها و نفس محمد باشد؟
فرا رسيدن اين مصيبت جانسوز كه حل و حرم را نالان و زمزم و
صفا را گريان نموده و فرياد «وامحمداه» را در محيط تكوين و قلمرو وجود، ايجاد كرده
و كليه پديده‌هاي آفرينش را ماتم زده نموده و قائم آل محمد، آن ولي الله اعظم را
داغدار كرده است، به وجود اقدسش و به تمام پيروان راه نيايش و به افلاك عالم وجود
و عرش و كرسي و قلم و لوح و فرشتگان و اولياي پروردگار تسليت عرض مي‌كنيم و اين
روز چون شب تاريك را در فراق «نور» به عزا مي‌نشينيم و خود را با صاحب عزا، شريك
مي‌دانيم، و از آن پيامبر رحمت و شفاعت بخش روز جزا التماس مي‌كنيم تا در روز
رستاخيز با گوشه چشمي به ما گنهكاران و عاصيان امتش نظاره كند و شفاعتش را از ما
سيه رويان دريغ نفرمايد. «آمين رب العالمين»