سخنان
معصومين
آداب مسافرت
* رسول
اکرم(ص):
«سيد القوم
خادمهم في السفر». (بحار- ج 76- ص 273)
رهبر گروه در
مسافرت، خدمتگزار آنها است.
* رسول
اکرم(ص):
«انه (ص) أمر
أصحابه بذبح شاة في سفر، فقال رجل من القوم، علي ذبحها، و قال الآخر: علي سلخها و
قال آخر: علي قطعها، و قال آخر: علي طبخها. فقال رسول الله(ص): علي أن ألقط لکم
الحطب.
فقالوا: يا
رسول الله لا تتعبن بآبائنا و امهاتنا أنت، نحن نکفيک؟!
قال: عرفت
أنکم تکفوني، و لکن اله عزوجل يکره من عبده اذا کان مع أصحابه أن ينفرد من بينهم.
فقام يلتقط الحطب لهم». (بحار- ج 76- ص 273)
رسول خدا(ص)
در مسافرتي، به همراهانش دستور داد که گوسفندي بکشند. يکي از افراد گفت: من آن را
ذبح مي‌کنم. ديگري گفت: من پوستش را مي‌کنم. يکي ديگر گفت: من گوشتش را قطعه قطعه
مي‌کنم. يکي ديگر گفت: من آن را مي‌پزم.
ناگهان حضرت
رسول (ص) فرمود: من هم مي‌روم براي شما هيزم تهيه کنم و بياورم.
اصحاب گفتند:
اي رسول خدا! پدران و مادرانمان به قربانت. شما خودتان را خسته نفرمائيد. ما به
جاي شما کار مي‌کنيم.
حضرت فرمود:
مي‌دانم که شما کار مرا انجام مي‌دهيد ولي خديا عزوجل خوش ندراد که بنده‌اش وقتي
در ميان دوستانش هست، او از آنها جدا شود و با آنها کار نکند. و بدينسان حضرت
برخاست و مشغول تهيه هيزم از بيابان شد.
* رسول
خدا(ص):
«مسافروا
تصحوا. سافروا تغنموا». (بحار- ج 76- ص 221)
مسافرت کنيد
که سلامت يابيد. مسافرت کنيد که بهره ببريد.
* رسول
خدا(ص):
«الرفيق ثم
الطريق». (بحار- ج 76- ص 267)
براي مسافرت
اول در پي يار خوب باش، سپس در جستجوي راه هموار.
* رسول
اکرم(ص):
«ذکر عند
النبي(ص) رجل فقيل له خير. قالوا: يا رسول الله! خرج معنا حاجاً فاذا نزلنا لم يزل
يهلل الله حتي نرتحل، فاذا ارتحلنا لم يزل يذکر الله حتي ينزل. فقال رسول الله
(ص): فمن کان يکفيه علف دابته و يصنع طعامه؟ قالوا: کلنا. قال: کلکم خير منه».
(بحار- ج 76- 274)
در محضر رسول
خدا(ص)، سخن از شخصي به ميان آمد. به آن حضرت گفته شد: مرد خوبي است، دوستانش
گفتند: يا رسول الله! او در سفر حج با ما همراه بود، هر جا که فرود مي‌آمديم،
مشغول ذکر خدا بود تا وقتي که حرکت کنيم، پس وقتي به حرکت خود ادامه مي‌داديم، ذکر
خدا مي‌گفت تا فرود آئيم. حضرت فرمود: پس چه کسي غذايش را تهيه مي‌کرد و به
چهارپايش علف مي‌داد؟ گفتند: همه ما، حضرت فرمود: همه شما از او بهتريد.
* امام
صادق(ع):
«قال لقمان
لابنه: اذا سافرت مع قوم فاکثر استشار تهم في أمرک و أمرهم، و اکثر التبسم في
وجوههم و کن کريماً علي زادک بينهم و اذا دعوک فأجبهه و اذا استعانوک فأعنهم، و
أغلبهم بثلاث: طول الصمت و کثرة الصلاة و سخاء النفس بما معک من دابة او مال او
زاد… و اذا رأيت أصحابک يمشون فامش معهم، و اذا رأيتهم يعملون فاعمل معهم و اذا
تصدقوا و أعطوا قرضاً فأعط معهم و اسمع ممن هو اکبر منک سناً…» (بحار- ج 76- ص
271)
لقمان به
فرزندش فرمود: اگر با گروهي به مسافرت رفتي، در امر خودت و آنها بسيار، با آنان
مشورت کن و با خوشروئي و تبسم زياد با آنان روبرو شو و در توشه‌ات با آنان به
سخاوت رفتار کن و اگر از تو کاري خواستند، اجابت کن و اگر از تو کمکي خواستند،
ياريشان کن و در سه مورد بر آنان پيشدستي جوي:
در سکوت و
بسيار نماز خواندن و سخاوت نفس، چه از نظر مال و مرکب سواري و چه از نظر توشه و
مواد غذائي… و اگر ديدي يارانت به راه افتادند، با آنها همراه شو و اگر دست به
کاري شدند، کمکشان کن و اگر صدقه‌اي يا وامي دادند توهم با آنها بپرداز و از آن
کسي که از او بزرگتر است حرف شنوي کن.
«ان التواضع
لا يزيد العبد الا رفعة فتواضعوا يرفعکم الله و ان العفو لا يزيد العبد الا عزا
فاعفوا يعزکم الله و ان الصدقة لا يزيد المال الا نماء فتصدقوا يزيدکم الله».
(پيامبر گرامي اسلام(ص))