بمناسبت 17
ربيع الاول، سالروز ولادت با سعادت امام جعفر صادق(ع)
ولادت صادق
آل محمد(ع)
امام
صادق(ع)، طبق مشهورترين روايات در روز هفدهم ربيع الاول از سال 83 هجري قمري در مدينه منوره به دنيا آمد، يعني
درست همان روزي که جد بزرگوار و اطهرش حضرت ختمي مرتبت(ص) متولد شد. جالب اينجا
است که آن روز،نيز همانند روز ولادت پيامبر بزرگ اسلام، مصادف با روز جمعه و ساعت
ولادت حضرت مقارن با طلوع فجر بوده است.
مادرش ام
فروه دختر قاسم بن محمد بن ابي بکر است.
امام جعفر
صادق(ع) دوازده سال از حيات جد بزرگوارش حضرت سجاد(ع) را درک کرده و روز وفات پدر
اطهرش حضرت باقر(ع)، سي و چهار سال از عمر شريفش مي گذشته است و تمام مدت عمرش طبق
مشهورترين روايات تاريخي شصت و پنج سال بوده است.
امام صادق(ع)
داراي قامتي متوسط، صورتي نوراني، موئي سياه و پيچيده، بيني‌اي کشيده و برگونه
مبارکش خالي سياه نقش بسته بود.
نام مبارکش
جعفر، کنيه اش ابوعبدالله، ابو اسماعيل و ابوموسي.
القابش:
صادق، فاضل، طاهر، قائم، کافل، منجي و صابر.
نقش انگشترش:
«ماشاءالله لا قوة الا بالله» و به روايتي «الله خالق کل شيء».
مالک بن انس
که از مخالفين حضرت بود، در ستايشش چنين گويد:
امام صادق در
هر زماني از سه حالت خارج نبود: يا روزه داشت يا شب زنده دار بود و يا مشغول ذکر
خدا. او از عبادت کنندگان بزرگ و از وارستگان و زاهداني بود که خشيت حق تعالي،
تمام وجودش را فرا گرفته بود.
او بسيار
شيرين سخن مي گفت و از سخنانش، مردم بهره‌هاي فراوان مي بردند. هنگامي که نام
رسول خدا را بر زبان مي‌آورد و «قال رسول الله» مي گفت، رنگ به رنگ مي شد تا جائي
که برخي او را نمي توانستند بشناسند.
يک بار با او
به حج خانه خدا رفتم وقتي احرام بست و خواست تلبيه بگويد، صدا در گلويش گير کرد
و نزديک بود از مرکب سواريش بر زمين بيافتند. به او عرض کردم: يا ابن رسول الله
تلبيه را بگو و بايد بگوئي. فرمود: اي فرزند ابوعامر! چطور جرأت دارم بگويم «لبيک
اللهم لبيک» و مي ترسم در پاسخم بفرمايد:«لا لبيک و لاسعيدک».
در جاي ديگري
مالک بن انس مي گويد:
«به خدا قسم
ديدگانم کسي را برتر و با فضيلت تر از جعفر بن محمد در زهد و عبادت و پارسائي و
فضيلت نيافته است».
شخصي به نمام
«علا» مي گويد:
در حضور امام
جعفر صادق(ع) نشسته بوديم که ناگهان صداي شيون و زاري از درون خانه به گوش رسيد.
حضرت که در
آن لحظه يکي از فرزندانش را از دست داده بود، برخاست و نشست و فرمود: «انا لله و
انا اليه راجعون».
سپس در ادمه
سخن رو به ما کرد و چنين فرمود:
«انا لنحب ان
نعافي في انفسنا و اولادنا و اموالنا، فاذا وقع القضاء فليس لنا أن نحب ما لم يحب
الله لنا».
ما همواره
سلامتي و عافيت را هم براي خود و هم براي فرزندانمان و هم در مورد اموالمان دوست
مي داريم ولي اگر روزي قضاي الهي رسيد، ما حق نداريم آنچه را که خداوند براي ما
دوست ندارد، دوست داشته باشيم.
امام کاظم(ع)
مي فرمايد: وقتي خبر وفات فرزند بزرگ امام صادق(ع) را به حضرت دادند، او با يارانش
آماده خوردن غذا بود؛ حضرت تبسمي کردو فرمود: غذا را حاضر کنيد و خود با اصحاب
مشغول خوردن شد و به آنها تعارف مي کرد.
اصحاب بسيار
شگفت زده شدند که چگونه آثار غم و اندوه بر سيماي مبارکش نمايان نشده است. لذا پس
از تمام شدن غذا از حضرت پرسيدند: چطور است چنين مصيبت بزرگي بر شما وارد شده و
شما را در چنين حالي مي يابيم؟
حضرت فرمود:
«و مالي لا
اکون کما ترون و قد جاءني خبر اصدق الصادقين اني ميت و اياکم. ان قوماً عرفوا
الموت فجعلوه نصب اعينهم،لم ينکروا من تخطفه الموت منهم و سلموا لامر خالقهم
عزوجل».
و چرا چنين
که مرا مي يابيد، نباشم در حالي که خبر از راستگوترين راستگويان( خداي عزوجل) به
من رسيده است که من و شما همه خواهيم مرد. همانا گروهي که مرگ را شناختند و آن را
روبروي خود و جلوي چشمانشان يافتند، هرگز آن را منکر نمي شوند. اگر مرگ، يکي از
آنان را در بر گيرد، امر خود را به پروردگارشن واگذار مي‌کنند.
راستي سراسر
زندگي امامان ما در تمام لحظات حيات، براي ما درسهاي جاويدان است. برخوردهاي
امامان با قضا و قدر الهي درسي است که براي تمام شيعيان و پيروانشان بايد عبرت
انگيز باشد؛ درس زندگي و حيات جاودانه را به ما مي دهند و بر ما است که از رفتارها
و گفتارها و کردارهاي آن بزرگواران و پيشوايان، استفاده کنيم و در زندگي خود پياده
نمائيم.
رضايت به
قضاي الهي که در اين داستان مي يابيم، بالاترين درجات کمال انسان که اگر انسان
واقعاً هر چه را دارد امانت الهي مي يابد، بايد در تمام حوادث و رويدادهاي زندگي،
خود را نبازد و گم نکند و ايمانش متزلزل نشود و نه تنها صبر کند که راضي باشد و
«رضا» به مراتب بالاتر از «صبر» است. انسان مؤمن در مقابل حوادث بايد خود را چنان
ساخته باشد که شکيبائي و تحمل را همراه با رضايت دروني داشته باشد تا اجر صابران و
پاداش راضيان به رضاي الهي به او بدهند. و اين زندگي ميدان آزمايش است و آزمايش
براي همگان است، دعا کنيد خداوند ما را جزء صابران و راضيان قرار دهد تا سربلند از
آزمايشات زندگي بدرآئيم.
فرا رسيدن
سالروز مبارک ولادت پيشواي ششم مکتب مقدسمان را به پيشگاه ولي الله الاعظم ارواحنا
فداه، مقام معظم رهبري، ملت شريف ايران و کليه پيروان و شيعيانش در سراسر گيتي
تبريک و تهنيت عرض نموده، آرزومنديم خداوند ما را موفق به پيروي خالصانه از آن
حضرت بنمايد. آمين يا رب العالمين.