گفته‌ها و
نوشته‌ها
بنده آزاد
به غم خوردن
بنه دل، شادمي باش خدا را بنده
آزاد مي‌باش
هوا را پشت
پا زن خاك ره شو تهي دست
از جهان چون باد مي‌باش
(فيض كاشاني)
نتيجه
سحرخيزي
ادهم كاشي
بيشتر در بغداد به سر مي‌برد. سالها سياحت كرده و بسياري از شعرا و اديبان را
دريافته بود. در اواخر عمر به تبريز رفت و در همان جا درگذشت. شبي يتيمان تبريز او
را تاراج كردند. اين رباعي را گفته به «ميرزا شرف جهان» گذرانيد و دوازده هزار
دينار صله يافت:
دوشينه سحر يتيم تبريزي من آمد به سر راه به خونريزي من
عريان ز لباس
عاريت ساخت مرا اين
بود نتيجه سحرخيزي من
بهره‌گيري از
زندگي
امام صادق(ع)
فرمود:
پنج خصلت است
كه هر كس يكي از آن پنج را نداشته باشد، بهره چنداني از زندگيش نبرده است:
1-
وفاي به عهد و پيمان.
2-
تدبير در امور زندگي.
3-
حيا و شرم.
4-
اخلاق نيكو.
5-
و اين خصلت جامع همه
اين صفات است، و آن آزادي است.
و همچنين
فرمود: پنج خصلت است كه هر كس يكي از آن پنج را نداشته باشد، هميشه كار زندگيش نا
تمام و عقلش از دست رفته و خاطرش پريشان است.
1- سلامتي و
تندرستي.
2- امنيت.
3- وسعت
روزي.
4- همدم
مناسب.
راوي گويد:
عرض كردم: همدم مناسب چيست؟ فرمود: همسر شايسته، فرزند خوب و همنشين صالح.
5-و اين
خصلت، جامع همه اين خصلت‌ها است و آن آسايش و آرامش است.
چه خوش است
صوت قرآن
نقل كرده‌اند
كه روزي مرحوم علامه بحرالعلوم(ره) وارد حرم مولا اميرالمؤمنين(ع) شد و شروع كرد
اين بيت را با صداي بلند خواندن و تكرار كردن:
«چه خوش است
صوت قرآن ز تو دلربا شنيدن»
از او
پرسيدند: چرا اين مصراع را در آن روز تكرار مي‌كردي؟
فرمود: وقتي
وارد حرم مطهر شدم، حضرت ولي عصر(عج) را ديدم كه در كنار سر مطهر جدش نشسته و
مشغول خواندن قرآن با صداي بلند است. بي اختيار اين بيت را گفتم و تكرار كردم.
ولي وقتي
داخل حرم شدم، حضرت، قرآن خواندن را رها كرده از حرم خارج شدند.
ترك مسكن و
مأوا…
دلم ز عشق
تبرا نمي‌تواند كرد صبوري
از رخ زيبا نمي‌تواند كرد
غم از درون
دل من برون نمي‌آيد كه
ترك مسكن و مأوا نمي‌تواند كرد
(عبيد زاكاني)
چگونه به اين
مقام دست يافتي؟
در روايت
آمده است كه روزي مردي بر لقمان گذشت. ديد گروهي انبوه دور او را گرفته‌اند و از
گفته‌ها و نصايح او بهره‌مند مي‌شوند. از روي تعجب پرسيد: تو آن غلامي نيستي كه
زماني شباني مي‌كردي؟
گفت: آري!
گفت: چگونه
بدين مقام دست يافتي؟
لقمان گفت:
با راستگويي، اداي امانت و ترك كارهاي بيهوده.
پرستاري دل
فرصتي كو كه
كنم فكر پرستاري دل آخر عمر من و
اول بيماري دل
عندليبي به
چمن بود و زغم مي‌ناليد گفتمش چيست
غمت گفت پرستاري دل
(عاشق اصفهاني)
از خودش
نترسيد، از اسمش مي‌ترسد؟
روزي طلحك به
مسجد رفت. واعظ بالاي منبر مي‌گفت:
هر كه نام
آدم و حوا را بنويسد و توي خانه خودش آويزان كند، شيطان هرگز به خانه‌اش وارد نمي‌شود!
در اين وقت
طلحك از پاي منبر برخاست و خطاب به واعظ گفت:
مولانا!
شيطان در بهشت نترسيد بنزد ايشان رفت و آنها را فريفت، چگونه مي‌شود كه در خانه ما
از اسم ايشان بپرهيزد؟!
ارزش حكومت
عبدالله بن
عباس گويد: وقتي اميرالمؤمنين(ع) به جنگ جمل مي‌رفت، در ذي قار بر آن حضرت وارد
شدم، ديدم كفش پاره خود را وصله مي‌زند.
حضرت از من
پرسيد: ارزش اين نعلين نزد شما چقدر است؟
گفتم: هيچ ارزش
ندارد.
فرمود: به
خدا قسم اين نعلين در نظر من با ارزش‌تر است از حكومت كردن بر شما مگر آنكه حقي را
بر پا نمايم يا باطلي ار از سر مردم دفع كنم.
دل خون
شد….
دل خون شد و
سر رشته اين راز نيافت جز غصه
زانجام و ز آغاز نيافت
مرغ دل من
زآشيان دور افتاد اي
بس كه طپيد و آشيان باز نيافت
(عطار نيشابوري)
لقمه‌هاي
طولاني!
شخصي با
بخيلي دوست بود. روزي به او گفت: چه علت دارد با اين همه دوستي و رفاقت، يك روز
مرا مهمان نمي‌كني.
بخيل گفت: به
جهت آنكه از قوه اشتهاي تو باخبرم، هنوز لقمه به دهانت نرسيده، لقمه ديگر بر مي‌داري!
گفت: مرا
مهمان كن، شرط مي‌كنم كه در ميان هر دو لقمه، دو ركعت نماز بجاي آورم!
كشمكش ميان
من و دل
ز بس به زلف
تو دل بر سر دل افتاده است گذار شانه بر آن
طره، مشكل افتاده است
ز فرقه بازي
احزاب دل در آن سر زلف چه كشمكش كه
ميان من و دل افتاده است
(عارف قزويني)
امام
خميني(ره):
«مسأله دخالت
در سياست در رأس تعليمات انبياست… بايد ما اين سد عدم دخالت در سياست را
بشكنيم…». (صحيفه نور، ج 15، ص 146 و 147)